تبدیل ساختارهای ذهنی خود به ساختارهای عملی

جلسه چهارم از دوره دوم کارگاه‌های آموزش مجازی ویژه همسفران کنگره‌۶۰، نمایندگی آزادشهر با دستور جلسه «وادی پنجم (در جهان ما تفکر قدرت مطلق حل نیست؛ بلکه توأم با رفتن و رسیدن، آن را کامل می‌نماید.) و تاثیر آن بر روی من» با استادی همسفر مریم در روز شنبه بیست‌وسوم تیرماه ۱۴۰۳ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

وادی پنجم می‌گوید که باید ساختارهای ذهنی خود را به ساختارهای عملی تبدیل کنیم؛ به این منظور است که ما تنها با فکر کردن و یا صدا زدن خدا در دلمان به آنچه که می‌خواهیم نمی‌رسیم باید از جای برخیزیم و به سوی هدف مورد نظرمان گام برداریم تلاش کنیم و با عمل به دستورالعمل‌ها می‌توانیم به مقصد برسیم.

ما از وادی یکم تا چهارم در رابطه با تفکر آموزش‌هایی دیدیم و متوجه شدیم که چگونه با تفکر ساختارها آغاز می‌شود و یاد گرفتیم تمام خلقت نیز با همین تفکر شکل گرفته است؛ اما در این وادی ما باید یاد بگیریم که تنها تفکر قدرت حل ندارد؛ بلکه باید با گام برداشتن و حرکت کردن به سوی مقصد باشد و در وادی چهارم یاد گرفتیم در نهایت مسئول هر چیزی در زندگی خودمان هستیم و نباید با به گردن دیگران انداختن، از مسئولیت خود فرار کنیم.

برخی از مردم از روی جهل و نادانی هر مصیبتی که در زندگی تجربه می‌کنند گردن خداوند می‌اندازند؛ در صورتی که ما باید مسئولیت اعمال خودمان را قبول کنیم. در این وادی نیز همین است؛ ما خودمان باید تلاش کنیم تا مشکل‌مان حل شود. دیگران می‌توانند در نقش راهنما عمل کنند؛ اما کار اصلی به عهده خودمان است.

ما در کنگره باید خواهان آموزش باشیم و این آموزش را در زندگی استفاده کنیم یا به عبارتی کاربردی کنیم؛ اگر کسی از دانشی که در اختیار دارد استفاده نکند آن دانش و علم هیچ ارزشی ندارد. ما با علمی که دریافت می‌کنیم ساختارهایی در ذهن‌مان شکل می‌گیرید و این وادی از ما می‌خواهد که این ساختارها و نقشه‌ها را در زندگی‌مان پیاده کنیم برای اجرای ساختارهای ذهنی خود، بایستی از تمام حس‌های منفی مانند ترس، اضطراب و ناامیدی فاصله گرفته و به یک آرامش برسیم تا بتوانیم نقشه را به درستی اجرا نماییم. برای این‌که بتوانیم به آرامش برسیم و از حس‌های منفی فاصله بگیریم چند گام را باید طی کنیم.

۱- ابتدا باید از ضد ارزش ها دور شویم. همگی ما با رجوع به درون خود به خوبی می‌دانیم که ضد ارزش‌ها چه چیز است. همه ما از بچگی می‌دانیم دروغ گفتن، قضاوت کردن، غیبت کردن کارهای ضد ارزشی است؛ کسی که اعمال ضد‌ارزشی انجام می‌دهد، درونش مانند یک دریای طوفانی است و نمی‌تواند به آرامش برسد.

۲-قدم دوم خودداری است؛ خودداری به معنای آن است که اگر در انجام کاری مردد بودیم؛ بایستی به عقل‌ خود گوش کنیم و از انجام آن عمل خودداری کنیم؛ زیرا اگر آن کار به نفع مان بود حتما درونمان آن را حس می‌کردیم.

۳-قدم بعدی قناعت است؛ ما از طبیعت می‌توانیم آن را درس بگیریم. یک گیاه در شرایط بد جوی یا حتی زمین شور نیز بار می‌دهد این‌ها درس‌هایی برای ما است به آنچه که داریم قناعت کنیم و بتوانیم در همان شرایط بد بهترین خودمان باشیم. ما اگر بتوانیم با شرایط بد، زندگی خوبی فراهم کنیم؛ یعنی قناعت را به خوبی فرا گرفته‌ایم.

۴-قدم بعدی صبر است؛ در این مورد نیز می‌توانیم باز به طبیعت بنگریم هر چیزی در طبیعت مدت زمان دارد و برنامه ریزی شده است. یک دانه مدت زمان معینی دارد تا تبدیل به یک گیاه شود ما نیز در برابر مشکلات اگر صبر کنیم با گذشت زمان حل مشکل را در خواهیم یافت؛ البته این صبر به این معنی نیست که ما دست روی دست گذاشته و نگاه کنیم بلکه باید تلاش هم همراه داشته باشد.

۵-تجسس،قضاوت و غیبت، این‌ها نیز جزو همان ضد ارزش‌ها است؛ برخی افراد که داری جهل‌اند به خود اجازه می‌دهند که در کار دیگری تجسس کرده و با آن اطلاعات که صحیح نیست طرف مقابل را قضاوت کرده و حکم صادر می‌کنند. در واقع این عمل تنها وظیفه قانون است. ما این مورد را در زندگی روزمره بسیار مشاهده می‌کنیم و افراد به عنوان تفریح برای یک دیگر حکم صادر کرده و این حکم را خودشان به اجرا در می‌آوردند. یکی دیگر از ضد ارزش‌ها که ما نباید آن را انجام دهیم غیبت است؛ ما در کنگره این را یاد می‌گیریم که غیبت کسی را نکنیم و اگر در جمعی قرار گرفتیم که غیبت صورت گرفت به سرعت خارج شویم.

۶-پس اندز دیگر عملی است که ما را به آرامش می‌رساند؛ زیرا زندگی غیر قابل پیش‌بینی است؛ ما در هر لحظه ممکن است دچار مشکلی شویم؛ ولی اگر ما پس انداز داشته باشیم راحت‌تر از پس آن مشکل بر می‌آییم؛ برخی انسان‌ها ممکن است بگویند ما فقیریم یا به عبارتی آه در بساط نداریم جواب جناب مهندس این است؛ همین افراد از بقیه آدم‌های ثروت‌مند، بیشتر باید پس انداز کنند؛ زیرا افرادی که پولدار هستند که نیازی به پس انداز ندارند.

۷-توکل، رضا و تسلیم این سه باعث می‌شود حضور خداوند را در تمام لحظات زندگی حس کنیم و احساس امنیت کنیم. در این مورد ما باید نه تنها در زبان بلکه در عمل نیز رضایت خود را بر خواست قدرت مطلق نشان دهیم. در مرحله‌ی تسلیم که مرحله‌ای بسیار دشوار هست باید حتی برای مشکلات خود نیز سپاس‌گذار باشیم؛ زیرا می‌دانیم خداوند برای ما بد نمی‌خواهد؛ بلکه خیر و نیکی در این مشکل برای ما وجود دارد. این گونه افراد خود را کاملا تسلیم خواست خداوند کرده‌اند و هیچ‌گونه شکایتی از مشکلات و سختی‌ها ندارند.
ما با انجام این اعمال می‌توانم به آرامشی دست پیدا کنیم که ما را در به عمل رساندن ساختارهای ذهنی خود کمک می‌کند.

رابط خبری: همسفر سعیده، رهجور راهنما همسفر ملیحه (لژیون یکم)
عکی، ویراستاری و ارسال: همسفر ناهید، مرزبان خبری
همسفران نمایندگی آزادشهر