یازدهمین جلسه از دوره سی و ششم کارگاههای آموزشی عمومی کنگره ۶۰؛ نمایندگی صائب تبریزی با استادی مسافر محمد، نگهبانی مسافر بابک و دبیری مسافر هادی با دستور جلسه «قضاوت و جهالت» پنجشنبه 14 تیر ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۶ برگزار شد.
![](/EditorFiles/Image/4abaae8d-13b9-429a-82bf-e406e6c21e79.jpg)
سخنان استاد:
دستور جلسه این هفته «قضاوت و جهالت» است. ما اگر بخواهیم کسی یا مسئلهای را قضاوت کنیم پشت بند آن جهالت وجود دارد و باید از جهالت عبور کنیم. جهالت به معنای ندانستن است و آگاهی نداشتن از فردی که مورد قضاوت واقع میشود، قضاوت هم به معنای داوری است. قاضی دادگاه وقتی که میخواهد حکم صادر کند هیچوقت تنهایی حکم صادر نمیکند و باید در حضور فرد شاکی و متشاکی حکم را صادر کند و باید با شنیدن حرفهای دو طرف و بررسی کامل حکم را صادر کند.
در تمامی ادیان هم قضاوت نابجا عمل نکوهیدهای است در خرد جهانی هم این امر قابل قبول نیست که شخصی ندانسته از روی جهل بخواهد یک چیزی را قضاوت کند. در دین اسلام هم خداوند در آیهی ۳۶ سوره اسرا میفرماید که «از چیزهایی که علم به آنها ندارید دوری کنید، از گوش و چشم و زبان که روزی آنها مورد بازخواست قرار خواهند گرفت»، به این دلیل که گوش و چشم و زبان اسبابی برای تحصیل علم است؛ من گوش و چشمم را باید وسیلهای قرار دهم برای افزایش دانایی نه اینکه گوش خودم را باز کنم و حرف دیگران را بشنوم و قضاوتشان کنم یا چشمم را باز کنم اعمال کسی را ببینم و در موردش قضاوت کنم. در کنگره هم باید گوش و چشم خود را باز کنیم و به دانایی خود بیفزاییم تا از تاریکیها خارج شویم هر چقدر که ما دانایی کسب کنیم کمتر قضاوت میکنیم و حس ما در مورد تجسس کم میشود.
![](/EditorFiles/Image/ad850634-6ff7-42d1-9bfa-817572689529.jpg)
در یکی از سیدیها جناب مهندس به مطلب جالبی اشاره کردند که من نمیتوانم بین ارسطو و حافظ قضاوت کنم و باید داناییام به آن سطح برسد تا بتوانم در این مورد قضاوت کنم و هر وقت هم سطح داناییام به آن سطح برسد بازهم در موردشان قضاوت نمیکنم. برای نمونه اگر من الان در کنگره حضور دارم برای درمان اعتیاد و بالا بردن جهانبینی خودم اینجا هستم و کاری با دیگران ندارم که چه کاری میکنند من همیشه روی کارهای خودم تمرکز میکنم و با دیگران کاری ندارم. من هر وقت خواستم کسی را قضاوت کنم فوراً حال خودم خراب شده است؛ برای نمونه الان در اینجا نشستهایم و شاید در ذهن خود قضاوت کنیم مرزبانان بلد نیستند در تابستان شعبه را خنک نگهدارند باید ببینم من خودم برای اینجا چه کاری انجام دادهام مثلاً من کولر آوردم و گذاشتم که شعبه خنک شود.
قضاوت باید با علم باشد برای مثال هدف ما این است که ساختمان شعبه خود را بسازیم باید ببینم که من تا الان چه کاری را برای رسیدن به این هدف انجام دادم. انشاالله در کنار هم به زودی ساختمان شعبه را خواهیم ساخت و ساختمان جدید هم به گونهای مهندسی شده است که در تابستان هوایش خنک و در فصل زمستان گرم باشد. در آخر صحبتهایم یک مطلبی را میخوانم که برای خودم قابل تأمل بود «اگر کسی زیاد میخندد لزوماً شاد نیست و هر کسی هم که زیاد حرف نمیزند لزوماً افسرده نیست در کنگره هم کسی که زیاد وقت میگذارد و خدمت میکند الزاماً بیکار نیست و هر کسی که دیر میآید و یا کم به کنگره میآید دلسرد به خدمت نیست» همدیگر را قضاوت نکنیم تا مورد قضاوت واقع نشویم.
تهیه گزارش: مرزبان خبری مسافر حسین
تایپ متن: مسافر هادی
خدمتگزار سایت: همسفر مهران
- تعداد بازدید از این مطلب :
116