شیشه محرکی بسیار قوی

شیشه که به عنوان یک ماده مخدر شناخته می‌شود، در سال ۱۸۸۷ میلادی قبل از جنگ جهانی دوم در آلمان طی تحقیقاتی به عنوان دارویی برای مبتلایان به افسردگی و بیش فعالی و چاقی مزمن ساخته شد. اما در جنگ جهانی دوم برای رفع خستگی و هوشیاری طولانی مدت سربازان استفاده گردید و منجر به اعتیاد آن‌ها شد. شیشه با نام پزشکی مت آمفتامین یا کریستال می‌باشد و از طریق تزریق استشمام و کشیدن مورد مصرف قرار می‌گیرد و زمان ماندگاری آن در بدن ۸ الی ۱۲ ساعت می‌باشد.

این ماده یک روانگردان و محرک بسیار قوی می‌باشد که برای سرخوشی و احساس لذت و تفریح مورد استفاده قرار می‌گیرد و در فرد مصرف کننده باعث افزایش انرژی، تمرکز، کاهش اشتها، بی‌خوابی و افسردگی می‌شود و مصرف آن در دوزهای بالا  تشنج، خونریزی‌های مغزی و عواقب جسمی روانی و اجتماعی زیادی برای فرد مصرف کننده به دنبال دارد.از میان مشتقات و مخدرهای حاصل از آمفتامین، مخدر شیشه قوی‌ترین ماده مخدر و اعتیادآور می‌باشد.

آقای مهندس حسین دژاکام در کتاب ۱۴ مقاله خود از این ماده مخدر به عنوان یک محرک مخرب نام برده اند و مصرف کنندگان این مواد را مصرف کنندگان شاخدار بیان کرده‌اند  و از عواقب و تخریب‌های زیاد آن در سطح جامعه سخن گفته است زیرا این ماده عوارض فاجعه بار و جبران ناپذیری را به دنبال دارد و با ورود به سیستم مرکز عصبی در جسم باعث آزاد شدن بیش از حد دوپامین شده و با انجام این عمل انرژی جسمی افزایش پیدا می‌کند  با تمام شدن اثر این مخدر در بدن علائم بدخلقی و افسردگی در فرد مشاهده می‌شود قبل از اینکه در مورد شیشه صحبت کنیم بهتر است بدانیم در سیستم اعصاب مرکزی سلول‌ها یا رشته‌های عصبی به صورت مستقیم به هم متصل نیستند بلکه بین انتهای سلول قبلی با ابتدای سلول بعدی فضای بسیار کوچکی وجود دارد که به این فضا در اصطلاح پزشکی سیناپس می‌گویند.

برای اینکه یک سلول عصبی بتواند پیامی را به سلول دیگر انتقال دهد باید از انتهای خود ماده‌ای به داخل این فضای کوچک ترشح کند به این ماده نوروترانسمیتر گفته می‌شود ماده بر روی گیرنده‌هایی که در ابتدای سلول بعدی قرار دارند می‌نشیند و به این ترتیب پیام منتقل می‌شود. در سیستم عصبی نوروترانسمیترهای زیادی وجود دارند که ترشح هر کدام منجر به علائم خاص می‌شود دوپامین و سروتونین دو نوروترانسمیتر هستند که سوء مصرف شیشه یا مواد محرک باعث افزایش ترشح آن‌ها در مغز می‌گردد و اختلال در نسبت ترشح آن‌ها در ایجاد بیماری‌هایی مانند افسردگی نقش اساسی را بازی می‌کند.

مخدر شیشه یک ماده مصنوعی می‌باشد و برخلاف سایر مواد مخدر طبیعی مثل تریاک و هروئین منبع طبیعی ندارد و به صورت مصنوعی در آزمایشگاه یا  آشپزخانه‌های مخصوص تولید می‌شود. قاچاقچیان و فروشندگان مواد مخدر هم با شعار اینکه شیشه حاوی مورفین نیست مصرف آن را تبلیغ می‌کنند و متأسفانه بسیاری از افراد ناآگاه خواسته یا ناخواسته در دام این ماده محرک گرفتار می‌شوند واقعیت این است که شیشه یک ماده محرک بسیار اعتیاد آور است به طوری که در بسیاری از مقالات پزشکی قدرت اعتیاد زایی آن را بیشتر از مواد محرکی مانند کوکائین می‌دانند.

شیشه‌ای که در حال حاضر در بازار قاچاق مواد محرک ایران وجود دارد بیشتر به صورت کریستال‌های ریز مانند شکر است که در تکه‌های کوچک یک لوله پلاستیکی مثل نی نوشابه جاسازی شده و سر و ته آن بسته می‌شود این ماده محرک بیشتر در مهمانی‌ها و پارتی‌های شبانه مصرف می‌شود حتی افرادی که شب کار هم هستند برای مقابله با خواب آلودگی از این ماده استفاده می‌کنند و متوجه عواقب آن نیستند عده ای هم از آن برای کاهش وزن استفاده می کنند چون کاهش اشتهای شدیدی را به دنبال دارد اما این امر هم بسیار خطرناک است.

مصرف این ماده در بین جوانان و نوجوانان شیوع بیشتری دارد و آسیب‌های اجتماعی جبران ناپذیری را هم به دنبال داشته است.
در سطح جهانی برای درمان شیشه اعتقادی ندارند و می‌گویند: افرادی که شیشه مصرف می‌کنند هرگز درست نمی‌شوند. این تفکر غلط و نادرستی می‌باشد هم اکنون مصرف کنندگان شیشه بسیاری در کنگره به درمان قطعی رسیده‌اند و لازم به ذکر است که بدانید تنها دارویی که می‌تواند اعتیاد به شیشه را به طور کامل درمان کند داروی اوتی یا شربت تریاک می‌باشد. امروزه افراد زیادی مصرف کننده شیشه به درمان قطعی رسیده‌اند و حتی افراد تیم راگبی کنگره ۶۰ هم از مصرف کنندگان شیشه‌ای هستند که در کنگره به درمان قطعی دست پیدا کرده‌اند.

نویسنده: راهنما همسفر کبری لژیون دوم
عکاس خبری: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر کبری (لژیون دوم)
ارسال: مرزبان خبری همسفر شهناز
همسفران نمایندگی چرمهین