قضاوت دیگران، باعث آسیب به من‌میشود

جلسه نهم از دوره چهلم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ ویژه مسافران نمایندگی دانیال اهواز با استادی راهنما مسافر هادی، نگهبانی مسافر غضنفر و دبیری مسافر حجت با دستور جلسه‌ی «قضاوت و جهالت» در روز سه‌شنبه مورخ ۱۴۰۳/۰۴/۱۲ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد؛

سلام دوستان هادی هستم مسافر، خوشحالم که در بین شما هستم و در کنار شما آموزش می‌گیرم. در روزهایی که مصرف کننده مواد مخدر بودم، برای تفریح به یک سفر خارجی یک هفته‌ای رفتم و آنقدر آن سفر به من بد گذشت که هیچ خاطره‌ی خوبی از آن ندارم، به دلیل اینکه مواد مصرفی خود را نبرده بودم، آن سفر یکی از بدترین تجربه‌های زندگی‌ام شد، وضعیتم به قدری بد بود که حتی نتوانستم یک عکس یادگاری از خودم بگیرم، اما امروز من ساعت ۴ صبح از کوه آمدم پایین و ساعت ۸ از خانه خارج شدم و فعالیت‌های مربوط به کارم را انجام دادم و ساعت ۱۲ ناهار میل کردم و به سمت اهواز حرکت کردم، در اهواز نیز به یک سری کارهای شخصیم رسیدگی نمودم و به کنگره آمدم و در حال حاضر هم که در اینجا نشسته‌ام بسیار حال خوبی دارم و تا شب هم که به خانه برمیگردم مطمئنم که این انرژی را دارم، آن سفری که رفتم مواد مخدر وجود نداشت امروز هم موادی وجود نداشت، اما این کجا و آن کجا! سفر DST و درمان با این یک نعمت خدادادی است. در رابطه با دستور جلسه، موضوع قضاوت و جهالت، یکی از درس‌های جهان بینی کنگره می‌باشد و همانطور که می‌دانید ما جهان‌بینی را یاد می‌گیریم تا در ادامه به خود و دیگران آسیبی وارد نکنیم. آیا قضاوت کردن دیگران باعث آسیب رسیدن به من می‌شود؟ بله، من به تجربه متوجه شدم که قضاوت کردن نابجا باعث آسیب به من می‌شود.

جلسه قبل دیده‌بان محترم آقای رضا ترابخانی در مشارکتشان راجع به این موضوع صحبت کردند و فرمودند؛ فرض کنید که از سوراخ کلید درب خانه به داخل یک اتاق نگاه می‌کنید و می‌بینید که یک پدر و مادر دارند با ضرباتی به پشت فرزندشان می‌کوبند و آنجا با علم و دیدی ناقص ممکن است شما در رابطه با آن پدر مادر قضاوت کنید که چقدر انسان‌های بدی هستند که بچه‌شان را تنبیه می‌کنند، اما وقتی که وارد اتاق می‌شوید متوجه می‌شوید که جسمی درون گلوی آن کودک گیر کرده و این ضربات برای باز کردن راه تنفس آن کودک می‌باشد. همیشه مسائلی که در رابطه با آن قضاوت می‌کنم هم به همین صورت است، با استفاده از یک سری اطلاعات ناقص شروع به تجزیه و تحلیل و تفکر راجع به یک موضوع می‌کنم و این موضوع در جهان ذهنی می‌تواند شاخ و برگ بگیرد ادامه‌دار باشد، اما چه چیزی باعث می‌شود که من تصاویر خوب، درست و سالمی در ذهنم اضافه کنم و در نگاهم ببینم و در واقع کدام قسمت از چیزهایی که می‌بینم به من مربوط است؟ در اینجا آگاهی و دانایی من است که سطح و جایگاه من را در رابطه با مسئله‌ای که با آن روبرو شده‌ام مشخص می‌نماید، هم می‌توانم یک فرد بهانه جو و عیب جویی باشم و بگویم؛ چه پدر و مادر بی‌ملاحظه‌ای و هم می‌توانم با دید مثبت به مسئله نگاه کنم. در مجموع تجربه شخصی بنده در رابطه با قضاوت کردن و قضاوت نکردن این است که همیشه سعی کرده‌ام به نکات مثبت قضایا نگاه کنم وخوبی‌ها را ببینم که در این مطلب شاعر گران مایه جناب سعدی میفرماید؛

کسی به دیده انکار اگر نگاه کند

نشان صورت یوسف دهد به ناخوبی

و گر به چشم ارادت نگه کنی در دیو

فرشته‌ایت نماید به چشم کروبی

یعنی آن ضعفی که من دارم این است که همیشه در هنگام قضاوت کردن ذره بین را می‌گذارم بر روی آن عیبی که از شخص مقابل می‌بینم.

در کنگره به ما آموزش دادند که زمانی که یک عیب را در درون فرد دیگری می‌بینی از آن عیب در درون تو هم هست،‌ اما زمانی که من به قول استاد امین عیب‌های خودم را می‌بینم و نور را بر روی آنان میتابانم بخش زیادی از مشکل حل میشود، بنابراین اگر من در یک مجموعه‌ای وارد می‌شوم و نمی‌توانم نقاط مثبت را ببینم این ایراد از من است. اگر که رهایی‌های شعبه را نمی‌بینم، اگر من اعضای لژیون سردار شعبه‌ام را نمی‌بینم، اگر من پهلوان‌های شعبه‌ام را نمی‌بینم، اگر خدمت راهنمایم را نمی‌بینم، اگر خدمت مرزبانان را نمی‌بینم، اگر خدمت اوتی را نمی‌بینم، اگر این همه خوبی و نور را نمی‌بینم و به دنبال عیب و ایرادها می‌گردم قطعاً این ایراد از درون من است و این نشانگر سطح پایین آگاهی و نگرش من می‌باشد که بیانگر حال بد من است. در آخر از مرزبانان دوره گذشته بابت خدماتشان در طول ۱۴ ماه گذشته تشکر می‌کنم، متشکرم از اینکه به مشارکتم گوش دادید.

رهایی مسافر شایان از بند مواد

گروه سایت نمایندگی دانیال اهواز 

عکس و تایپ؛ مسافر امیرحسین لژیون هفتم

ارسال؛ مسافر محمد مرزبان خبری