قضاوت نکنیم تا مورد قضاوت واقع نشویم

همسفر آذر (راهنمای لژیون سوم):
قدرت مطلق با خلق انسان قضاوت را در فطرت او نهادینه کرد و باقدرت اختیاری که به او داد، همیشه او را بر سر دوراهی قرار داد که بتواند انتخاب کند؛ بنابراین همیشه در تمام مسیر زندگی‌اش با قضاوت‌کردن سروکار دارد. قضاوت از قضا می‌آید و به معنای حکم صادرکردن است که هم می‌تواند آن را در مورد خودش و در جهت مثبت به کار گیرد، کارها و اعمال خودش را بسنجد و در مورد آنها حکم صادر کند و هم می‌تواند از آن در جهت منفی و در مورد دیگران استفاده کند و اشکالات و ایرادات دیگران را تجزیه‌وتحلیل کند که در ادامه با تجسس، غیبت و در آخر با قضاوت به اتمام می‌رسد که این تازه شروع کار است، زیرا اکثر انسان‌ها تصور می‌کنند که آرامش نداشتۀ خود را با انجام ضد ارزشی‌ها می‌توانند به دست آورند، اما نمی‌دانند که باید بهای سنگینی پرداخت کنند که آن ناخوشی و حال خرابی است که برای خود به بار می‌آورند و دائماً در درون و صور پنهان در جنگ و جدال هستند که به‌تبع آن حس بد و منفی به دنبال خواهند داشت. اینجاست که جهالت مقابل قضاوت قرار گرفته و ارتباط مستقیمی با هم دارند، زیرا هرچه انسان جاهل‌تر باشد، قضاوت بیشتری انجام می‌دهد و هرچه انسان داناتر و آگاه‌تر باشد، این قضاوت را در مورد خودش اجرایی می‌کند و در صدد تزکیه و پالایش خودش برمی‌آید. در نتیجه برداشتی که می‌توان از این دستور جلسه کرد این است که تصورات ذهنی خود را در مورد دیگران اصلاح کنیم، شناخت و معرفت خود را بالا ببریم تا در مسند قضاوت قرار نگیریم، دانش و آگاهی خود را بالا ببریم که در جهل و ناآگاهی به سر نبریم و در آرامش باشیم و انرژی و سوخت خود را صرف خود کنیم. پس قضاوت نکنیم تا مورد قضاوت واقع نشویم.

همسفر فاطمه:
قضاوت رابطۀ مستقیمی با جهالت دارد. قضاوت به معنی حکم صادرکردن و جهالت به معنای نداشتن آگاهی و دانایی است. کسی می‌تواند قضاوت کند که علم آن را داشته باشد؛ اگر این‌گونه نباشد عین جهالت است. کسانی که دائماً قضاوت می‌کنند، در زندگی شخصی هدف و برنامۀ مشخصی ندارند، تنها ظاهر امر را می‌بینند، از باطن دیگران خبر ندارند، نمی‌دانند که زندگی آنها چگونه است و چه بر آنان می‌گذرد. ما هرچه را که چشمانمان ببینند، سریعاً مورد قضاوت قرار می‌دهیم. برای لحظه‌ای فکر نمی‌کنیم که شاید همه چیز به آن شکلی نباشد که ما می‌بینیم. زمانی که در مورد دیگران قضاوت می‌کنیم، باعث می‌شود که انرژی ما از بین برود، انرژی که باید صرف کارهای خودمان از جمله آموزش بکنیم، صرف قضاوت‌کردن در مورد دیگران می‌شود و درنهایت در ما تخریب ایجاد می‌کند و آرامش و آسایش ما را خواهد گرفت. پس قضاوت نکنیم تا مورد قضاوت قرار نگیریم. قضاوت را به خداوند بسپاریم، زیرا قضاوت فقط و فقط مختص خداوند است.

همسفر زهرا:
در سی‌دی قضاوت و جهالت، آقای مهندس فرمودند که قضاوت پیش‌نیازهایی مانند فرمان عقل، خودشناسی و ایمان دارد، اما در مورد جهالت پیش‌نیازی لازم نیست و در واقع صفات منفی ما میوۀ جهالت است. مثلث جهالت از سه ضلع ترس، ناامیدی و منیت تشکیل شده است. در جهان‌بینی، مثلث جهالت مقابل مثلث دانایی قرار دارد. انسان جاهل بیشتر در مورد دیگران قضاوت می‌کند و در هر کاری دخالت می‌کند. جهل در قرآن ۲۴ بار به‌کاررفته است و دو بعد دارد؛ یک مرتبۀ جهل در برابر علم و در مرتبۀ بعد جهل در برابر عقل است، یعنی شخصی خودش را به جهالت بزند و به علم خودش عمل نکند. قضاوت به معنی حکم‌کردن و جهالت به معنی ندانستن است، این دو موضوع در کنار هم به این معناست که از قضاوت‌هایی که بر مبنای ندانستن است باید پرهیز کرد.
از روزی که به انسان اختیار داده شده، قدرت قضاوت نیز داده شده است. قضاوت در فطرت ماست. مشکل از جایی شروع می‌شود که در مواردی که به ما ربطی ندارد وارد قضاوت شویم و دیگران را قضاوت کنیم. زمانی که ما وارد مسئله‌ای می‌شویم که به ما مربوط نیست و داوری و قضاوت می‌کنیم، این ریشه در جهالت دارد. قضاوت‌کردن انرژی زیادی از ما می‌گیرد و راه چاره این است که ذره‌ذره دانایی را بالا ببریم. هرچه سطح دانایی ما بالاتر باشد، قضاوت راجع به دیگران پایین‌تر است. برای اینکه آدمی بتواند به‌درستی قضاوت کند بایستی بداند که گویی قدرت عقل به میزان دانایی اوست. هرچه دانایی انسان‌ها در آموزش، تجربه و تفکر افزایش یابد، به همان نسبت قدرت تشخیص افزایش می‌یابد و خطاها در قضاوت‌ها کم و کمتر می‌شوند که خود باعث انتخاب‌های سالم و درست می‌گردد و به برقراری صلح و آرامش در زندگی و حیات‌ها می‌انجامد.
اگر سطح آگاهی، شناخت و معرفت انسان کم باشد، به‌راحتی فریب ظاهر را می‌خورد و مشکلات زیادی را برای خود و دیگران به وجود می‌آورد. گاهی ما با قضاوت‌کردن دیگران می‌خواهیم از خود فرار کنیم. در کتاب عبور از منطقۀ ۶۰ درجه زیر صفر توصیه می‌شود که نگهبان جسم و جان باشیم و این با عقل سالم و تفکر درست امکان‌پذیر است، زیرا ما تحت‌تأثیر باورها، افکار و عقایدمان هستیم. اگر این‌ها خطا و اشتباه باشند ما را به بیراهه می‌برند، زیرا اندیشۀ انسان به‌صورت رفتار ظاهر می‌گردد. افرادی که بهترین قضاوت‌ها را راجع به خود دارند، خود را بی‌عیب می‌دانند و در حقیقت نور علم و ایمانشان کم است. با نور کم، انسان قاعدتاً چیزی را نمی‌بیند، اما اگر نور زیاد باشد، انسان تمام لغزش‌های ریز خود را می‌بیند و در مورد نفس خود به قضاوت می‌نشیند. آنچه که به نفس ما قدرت می‌دهد، جهل و نادانی ماست. اگر کسی در کنگره می‌خواهد درمان شود باید سرمشق درمان داشته باشد و باید تنها تمرکزش بر روی اعمال خودش باشد، وارد حاشیه‌ها و موضوعاتی که به درمان او ضربه می‌زند، نشود. باید سعی کند با صبر، تلاش و آرامش به درمان خود بپردازد تا به تعادل نزدیک شود.

همسفر پروین:
قضاوت به معنای حکم‌کردن و جهالت به معنای نادانی و آگاهی نداشتن است. انسانی که جاهل باشد، قضاوت می‌کند و هرچه جهل انسان بیشتر باشد، دیگران را بیشتر قضاوت می‌کند. برای همین آقای مهندس قضاوت و جهالت را کنار هم قرار داده است، زیرا تمامی درد و رنج بشر از نادانی و جهل اوست. من خودم خیلی نادان بودم و خیلی زود از حرف دیگران می‌رنجیدم، زیرا در مجالسی که دعوت می‌شدم از نگاه فامیل و دوستان خیلی رنج می‌بردم و پیش خودم قضاوت می‌کردم که الان این‌ها می‌گویند که پسرش مصرف می‌کند، اما او اهمیتی نمی‌دهد، انگارنه‌انگار که مسئله‌ای وجود دارد. سعی می‌کردم دور از جمع بنشینم و قضاوت نشوم، همۀ این‌ها از ترس بود، اما زمانی که آمدم کنگره، کم‌کم آموزش گرفتم و این ترس از بین رفت. الان خیلی آزاد و رها هستم و همه‌جا حضور دارم. افتخار می‌کنم که یک کنگره‌ای هستم.
تا زمانی که زندگی و حیات هست، باید دنبال آموزش درست باشم، تلاش کنم تا دانایی‌ام زیاد شود و سعی کنم از ضد ارزش‌ها فاصله بگیرم. کوچک‌ترین ضد ارزشی باعث دورشدن من از آموزش، ورود من به تاریکی‌ها و باعث ناآرامی خودم می‌شود. خداوندا، ما را از شر بزرگ‌ترین دشمن خودمان که جهل و نادانی خودمان است نجات ده .

تهیه، تنظیم و ویرایش: همسفر فرشته، راهنما همسفر زهرا (لژیون چهاردهم)
ارسال: همسفر مطهره، راهنما همسفر فاطمه (لژیون پنجم)
همسفران نمایندگی دهخدا قزوین