قضاوت؛ یک عمل ضدارزشی است

قضاوت به معنای حکم کردن و جهالت به معنای ندانستن است و قرار دادن این دو موضوع در کنار هم به این معناست که از قضاوت‌هایی که بر مبنای جهالت و ندانستن است، باید پرهیز کرد. بعضی وقت‌ها قصاوت‌ها را به زبان کم می‌آوریم؛  ولی همین که ذهن خود را درگیر آن مسائل بی‌ارزش می‌کنیم، انرژی مفید و مثبت خود را از دست می‌دهیم و به جای این‌که در زندگی دیگران تجسس و قضاوت بی‌جا کنیم این انرژی را برای زندگی و روزمره خود قرار دهیم. ما هر چقدر از دانایی دور شویم این قضاوت‌ها پر رنگ‌تر می‌شود و زمانی من می‌توانم ازجهالت دور شوم و به دانایی برسم که آموزش لازم را گرفته باشم.

در بین ما انسان‌ها قضاوت از روی ظاهر افراد خیلی اتفاق می‌افتد و در صورتی که روی صورپنهان افراد توجه نمی‌کنیم و فقط ظاهر را مورد ارزیابی قرار می‌دهیم و این به‌خاطر جهل و نادانی ماست. هر چه به طرف دانایی حرکت کنیم از قضاوت نادرست دور می‌شویم. قضاوت یک عمل ضدارزش محسوب می‌شود و ممکن است به انسان تخریب وارد کند که قابل جبران نباشد. پس سخت‌ترین و خطرناک‌ترین کار در دنیا قضاوت کردن است. قضاوت مخصوص خداست. باید دست از قضاوت آدم ها بر داریم. به قول مولانا شاعر بزرگ:

نــه تـو آنـی که همـانی            نــه من آنـم، که تـو دانـی

یعنی من از درون آدم‌ها و این که در زندگی‌شان چه سختی‌هایی کشیده‌اند و چقدر در مسیر زندگی تلاش کردن، هیچ اطلاعی ندارم. در کنگره یاد گرفتم، هر انسانی در دیگران آن چیزی را می‌بیند که در درون خودش وجود دارد. اگر در دیگری نفرت، حسادت، منیت، کبر و زشتی دید، خودش هم این صفات را دارد. قضاوت از منیت می‌آید و بعد از آن به ترس و بعد آن به ناامیدی می‌رسند به طور مثال؛ اگر از راه رفتن تمام انسان‌ها ایراد بگیری از راه رفتن می‌ترسی که نکند، راه بروی و دیگران از تو ایراد بگیرند. در کنگره یاد گرفتیم، تمام ضدارزش‌هایمان را کنار بگذاریم، قضاوت کردن هم یکی از بزرگ‌ترین ضدارزش‌هاست. قضاوت که از روی نادانی و جهالت و نداشتن آگاهی است. اگر از روی دانایی باشد، باعث درآمدن از درون تاریکی‌ها و رسیدن به روشنایی و نور می‌شود. پس بهتر است، دانایی خودم را بالا ببرم که خدایی نکرده از سر جهل و ناآگاهی دیگران را قضاوت نکنم.

رابط خبری: راهنما همسفر سمیه
عکاس: مرزبان خبری، همسفر مرضیه
ویراستاری و ارسال: راهنمای تازه‌واردین، همسفر سمانه
همسفران نمایندگی گوجان