ریشه همه قضاوت‌ها جهالت انسان است

سلام دوستان بهار هستم، همسفر

در مورد دستور جلسه" قضاوت و جهالت" همان‌طور که می‌گوییم؛ "قضاوت و جهالت" یعنی قضاوت از پس جهالت و ناآگاهی می‌آید. ما انسان‌ها اگر بر عدم دانایی خود واقف باشیم در می‌یابیم که در مورد هیچ موضوعی هیچ نمی‌دانیم؛ وقتی نمی‌دانیم؛ یعنی اجازه اظهارنظر نداریم. کسی می‌تواند در مورد موضوعی قضاوت داشته باشد که بر تمام ابعاد و زوایای موضوع آگاهی داشته باشد و جزئیات را ریزبه‌ریز بداند و قاضی فقط خداست.

البته بعضی از مسائل اصلاً به ما ربطی ندارد که ما بخواهیم اظهارنظر بنماییم در این صورت دچار ضدارزش خواهیم شد و در نتیجه آرامش خود را از دست خواهیم داد. اکثر قضاوت‌های ما در اثر جهالت و نادانی ما است؛ زیرا اگر دانا و آگاه باشیم به خود اجازه نخواهیم داد به‌راحتی در مورد مسائل قضاوت داشته باشیم؛ چون ممکن است سرنوشت افراد با قضاوت ما دچار تغییر شود.

سلام دوستان طاهره هستم، یک همسفر

خداوند مهربان را هزاران مرتبه سپاسگزارم که عضو کوچکی از کنگره۶۰ هستم.

در مورد دستور جلسه "قضاوت و جهالت" می‌توانم بگویم که ریشه همه قضاوت‌ها جهالت انسان است و پیامد جهالت؛ کینه، حسادت و تمام ضدارزش‌ها است. آقای مهندس قضاوت را دقیقاً در مقابل جهالت قرار دادند یعنی؛ قضاوت مساوی است با جهالت و بزرگ‌ترین انحرافی که انسان در آن قرار می‌گیرد، قضاوت است.

آقای علی خدامی در یکی از سخنرانی‌های خود فرمودند: قضاوت‌کردن، عجیب از انسان انرژی می‌گیرد و آسیب بسیار زیادی به خود شخص قضاوت‌کننده می‌رساند. زمانی که انسان قضاوت می‌کند؛ سیستم روزگار، سیستم کائنات و سیستمی که خداوند خلق کرده است همان سیستم کنش و واکنش و سیستم عمل و عکس‌العمل است. سیستمی است که هرچه از ما صادر شود بر اساس و مبنای همان فرکانس، از همان جنس؛ ولی چندبرابر به خود انسان برمی‌گردد؛ یعنی چیزهایی که به انسان برمی‌گردد و اتفاق‌هایی که برای ما می‌افتد، تکثیر شده چیزهایی است که از خود ما صادر شده؛ حتی اگر ما در فکر، در کلام، در عمل و در رفتار دیگران را قضاوت کنیم، باید بدانیم که روزی قضاوت می‌شویم.

انسان‌هایی که دیگران را قضاوت نمی‌کنند و تمام ذهنیت آن‌ها به سمت خودشان است از سطح انرژی بالایی برخوردار هستند و حال آن‌ها خوب و در آرامش و آسایش واقعی قرار دارند و همیشه و در همه حال موفق هستند؛ پس خوشا به حال و احوال اشخاصی که دیگران را قضاوت نمی‌کنند. جناب آقای مهندس در سی‌دی "قضاوت و جهالت" تأکید بسیار زیادی داشتند که باید دوربین را در زندگی روی خودمان بیندازیم و عیب‌های خودمان را رفع کنیم و بدانیم که قضاوت‌کردن کار هرکس نیست و نیاز به گردآوری اطلاعات وسیعی دارد و با شنیدن یک حرف و یا دیدن یک موضوع هرگز قضاوت نکنیم.

سلام دوستان طیبه هستم، همسفر

خداوند به ما قدرت اختیار و قدرت قضاوت داده، همگی ما فطرتاً قاضی به دنیا آمده‌ایم، من بر خود و مسیر زندگی خودم قاضی هستم. قضاوت از حکم می‌آید؛ یعنی فرمان را صادر می‌کنم و منتظر پیامد و نتیجه آن هستم اولین قاضی و با عدالت‌ترین قاضی خداوند است؛ چون ما را خلق کرده و از گذشته و آینده ما باخبر است و بهترین تصمیم را برای ما می‌گیرد. دو جایگاه دیگر هم می‌توانند قضاوت کنند و در امر تربیت نقش کلیدی دارند ۱- والدین، ۲- معلم یا راهنما،

در جامعه یک سیستمی وجود دارد که برای حل اختلاف بین افراد به وجود آمده و آن دستگاه قضایی است که با درخواست کتبی اشخاص این کار را انجام می‌دهد در مورد آن موضوع خاص به تجسس می‌پردازند و اطلاعات کافی جمع‌آوری می‌شود و بعد آن حکمی که باید داده شود توسط یک فرد کارشناس این کار انجام می‌گیرد؛ ولی در اینجا دستور جلسه ما قضاوتی است که بدون هیچ‌گونه درخواستی از طرف مقابل انجام می‌گیرد. قضاوت در وادی پنجم به‌عنوان یکی از پارامترهای ورود به پریشانی، ناامیدی و اضطراب مطرح شده است که به دنبال آن غیبت شروع می‌شود که غیبت تلاش انسان ناتوان و با اطلاعات ناقص خود فرد شروع می‌کند یک سری صحبت‌ها را انجام‌دادن و در حقیقت از جهل و ناآگاهی خودش آن صحبت‌ها و آن قضاوت‌ها را انجام می‌دهد.

کاری که قضاوت در درون انسان انجام می‌دهد، تکامل انسان را متوقف می‌سازد و انسان را به عقب برمی‌گرداند و مثل یک سد مقاوم عمل می‌کند. وقتی قضاوت انجام می‌دهیم؛ یعنی یک صفتی را به شخصی نسبت می‌دهیم بلافاصله درون شما یک حسی به وجود می‌آید، بدون درخواست کتبی، تنهایی و بدون وجود متهم و با اطلاعات ناقص قضاوت می‌کنیم؛ یعنی صفتی را به کسی نسبت می‌دهیم و بایستی منتظر نتیجه آن باشیم و کائنات می‌چرخند ما را در مورد همان موضوعی که قضاوت کرده‌ایم و در آن شرایط قرار می‌دهند تا جواب سؤالات خودمان را در مورد آن موضوع بگیریم. ما در هنگام قضاوت در مثلث جهالت قرار می‌گیریم؛ یعنی ترس، ناامیدی و منیت در من به وجود می‌آید و این‌ها همگی نیروهای بازدارنده هستند. هنگامی که من از مثلث جهالت عبور کردم دیگران را مورد قضاوت قرار نمی‌دهم ما در کنگره در حال پیداکردن خود و خط سیر زندگی خودمان هستیم تا به آسایش و آرامش برسیم.

سلام دوستان زینب هستم، همسفر

"قضاوت" به معنای حکم‌کردن در مورد چیزی یا کسی است و "جهالت" یعنی نادانی و ندانستن، قضاوتی که از روی نادانی باشد مشکل‌ساز خواهد بود و موجب سلب آرامش انسان و دیگران خواهد شد و بی‌اعتمادی و بی‌احترامی افراد را در پی دارد. قضاوت‌کردن فقط زمانی باارزش است که کارهای خودم را قضاوت کنم. ریشه قضاوت در ترس، منیت و حتی ناامیدی است؛ بنابراین هرچه آگاهی انسان بالا باشد قضاوت او در مورد دیگران به پایین‌ترین سطح می‌رسد.

گاهی با قضاوت‌کردن می‌خواهم؛ صورت‌مسئله واقعی را پاک کنم و به‌جای این‌که به دنبال گره درونی خودم باشم، همچنان به دنبال حل مشکل در دیگران خواهم بود. اصل کار قضاوت به عهده قضات است که گاهی آن‌ها نیز بعد از تحقیقات و بررسی‌های بسیار بازهم ممکن است اشتباه کنند. من نیز امیدوارم با آموزش گرفتن و بالابردن آگاهی و دانایی خود بتوانم با قضاوت‌کردن رفتارهای خود، به سازندگی خود بپردازم.

رابط خبری: راهنمای تازه‌واردین، همسفر سارا عضو لژیون سردار
عکس: مرزبان خبری، دنور همسفر طیبه
ارسال: راهنمای تازه‌واردین، همسفر سمانه
همسفران نمایندگی نائین