وقتی قضاوتی انجام مشود، بدون دانش وآگاهی ،می شود جهالت.

امروز، جلسه دهم از دوره هفتم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره۶۰، ویژه مسافران در نمایندگی شهباز، با استادی مسافر  اکبر، نگهبانی مسافر علی و دبیری مسافر مهدی، با دستور جلسه؛ ( قضاوت و جهالت) در تاریخ؛ ۱۴۰۳/۰۳/۱۲ در روز سه‌شنبه ساعت ۱۷ آغاز به‌کار نمود.
خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان اکبر هستم یک مسافر.
خداوند بزرگ را شاکر هستم که، در این جایگاه قرار دارم و این توفیق برای من حاصل شد تا خدمت کنم.
خیلی خوشحال هستم که، در کنار شما عزیزان هستم. امیدوارم که با کمک شما عزیزان، جلسه خوبی را داشته باشیم.
تشکر می‌کنم از دبیر، نگهبان و راهنمای لژیون یکم، آقا مسعود، که امروز به من اجازه دادند در این جایگاه خدمت کنم.
همچنین تشکر می‌کنم، از آقای مهندس دژاکام و خانواده محترمشان، که این بستر را برای ما  مهیا کردند.
دستور جلسه امروز؛ قضاوت و جهالت می‌باشد.
من، در ابتدا که به کنگره۶۰، آمده بودم، این سئوال را از خودم می‌پرسیدم که، من، برای درمان اعتیاد به این‌جا آمده‌ام، این موضوعات و دستور جلسه‌ها، چه ربطی به من و اعتیاد من دارند؟
در ابتدا، همه کس و همه چیز را قضاوت می‌کردم. از راهنما گرفته تا بقیه افراد را به طور ناآگاهانه قضاوت می‌کردم. جلوتر که آمدم متوجه شدم که، قضاوت کردن دیگران، کار درستی نیست و کارهای دیگران به من ربطی ندارد و باید، خودم را قضاوت کنم و در مورد اموری که به من مرتبط نیست دخالتی نکنم.
کسانی وجود دارند به عنوان قاضی، که کارشان قضاوت کردن است. قاضی، درس این کار را خوانده است و بنا به دلایل و اسنادی که در دست دارد، قضاوت و حکم می‌کند. ولی، باز هم زمانی فرا می‌رسد که، قاضی حکمی اشتباه صادر کرده است.
من، به عنوان یک سفر اولی، در این مسیر،  شروع می‌کنم به قضاوت نمودن دیگران، که آن هم، از روی نداشتن آگاهی و دانش لازم است. وقتی قضاوتی انجام می‌شود، بدون دانش و آگاهی، می‌شود جهالت.
دوربین قضاوت را  باید روی خودم زوم  کنم.
من، باید مشکلات خودم را ببینم و یادم نرود که برای چه چیزی به این‌جا آمده‌ام.
به جای قضاوت کردن دیگران، باید خودم را قضاوت کنم و سعی کنم که، به فکر حل مشکلات خودم باشم.
اگر کسی در این‌جا نخواست به درمان برسد، من زود قضاوت نکنم که من هم به درمان نمی‌رسم. این بستر آماده شده تا افراد به درمان برسند. من هم باید مثبت اندیش باشم  و دید مثبتی به موضوعات داشته باشم.

در لژیون تازه واردین، گفته می‌شود که، تا دو ماه هیچ چیز را قضاوت نکنید، چون شخص تازه وارد، تجربه‌ای از کنگره۶۰، ندارد و با قضاوت کردن به درستی مسیر درمان را طی نخواهد کرد.
انسان، باید از قضاوت کردن بی‌جا پرهیز کند. چرا که، در همه زمینه‌ها ما تجربه نداریم و هر موضوع و مسئله‌ای دانش و آگاهی خاص خودش را نیاز دارد.
کسانی که از علم و آگاهی بیشتری برخوردار هستند، قضاوت کردنشان کمتر است.
امیدوارم که با کسب علم و آگاهی لازم در این‌جا، بتوانیم به جایگاه علمی خوبی برسیم و از قضاوت کردن دیگران خودداری کنیم.
از این‌که به صحبت‌های من توجه نمودید از همه شما عزیزان سپاسگزارم.

تایپ و ویراستاری؛مسافر علیرضا لژیون یکم
تنظیم وارسال ؛مسافر رضا لژیون یکم