مشارکت همسفر فاطمه:
در کنگره با آموزشهایی که یاد گرفتیم متوجه شدیم کسی قضاوت را انجام میدهد که جهالت دارد به دلیل اینکه انسانی که دانایی و آگاهی داشته باشد کمتر دیگران را قضاوت میکند یا اصلاً قضاوت نمیکند چون آنها میدانند که قضاوت کار هرکسی نیست و نباید کسی را قضاوت کرد؛ قضاوت کردن یعنی اینکه در امور دیگران و در کاری که به ما مربوط نمیشود دخالت کنیم که این خود یک کار کاملاً ضد ارزشی است که هم صدمه به زندگی خود میزنیم و هم اینکه باعث میشود آسایش و آرامش خود را به هم بزنیم که به دنبال آن دچار حسرت، حسادت، کینه، نفرت و حسهای منفی میشویم که وقتی چنین حسی نسبت به کسی پیدا کردیم یعنی درون ما در صور پنهان این حس وجود دارد.
در کنگره یاد گرفتیم که در زندگی دوربین را روی خودمان زوم کنیم و عیب و ایرادهای خودمان را ببینیم و در پی حل آنها باشیم همچنین آموختیم که روی جهانبینی خودمان کار کنیم و آموزش ببینیم تا آگاهی و دانایی ما بالا رود بنابراین هر چه قدر که ما مثبت فکر کنیم و از منفی گرایی دور شویم هم خودمان و هم اطرافیانمان به آرامش میرسند.
هر چه قدر جهالت و نادانی انسان عمیقتر باشد بیشتر بهطرف کارهای ضد ارزشی و قضاوت دیگران گرایش پیدا میکند، قضاوت کردن اختصاص به قاضی دارد که درس آن را خوانده و تجربه این کار را دارد که با دلیل و مدرک میتواند دیگران را قضاوت کند همچنین آگاهی و دانایی کامل در مورد قضاوت دارد، حتی ممکن است قاضی بااینهمه علم و آگاهی که دارد بازهم دچار اشتباه شود و نتواند درست قضاوت کند بنابراین من که هیچ علمی در این زمینه ندارم چگونه میتوانم به خودم این اجازه را بدهم که دیگران را قضاوت کنم.
وقتی کسی را قضاوت میکنیم و در مورد کسی حرف میزنیم اگر طرف فرسنگها با ما فاصله داشته باشد بازهم این حس را درک میکند چون قضاوت یا صحبت پشت سر کسی مثل موشک به او پرتاب میشود و باعث تخریب میشود؛ جهالت هم یعنی نادانی، آموزشهایی که در کنگره میگیریم به دلیل این است که به دانایی برسیم.
مشارکت همسفر فریده:
ازنظر من قضاوت کردن گناه بزرگی محسوب میشود چون خواسته یا ناخواسته دیگران را محکوم میکنیم، انسان حق ندارد حتی خانواده خود را هم قضاوت کند چون قاضی فقط خداوند بزرگ است، جهالت هم بزرگترین دشمن انسان قلمداد میشود اگر دقت کنیم متوجه میشویم که بیشتر مشکلات براثر جهل و ناآگاهی به وجود آمده است خدا را شکر با آموزشهای کنگره تااندازهای به آگاهی و دانایی رسیدیم.
مشارکت همسفر زهرا:
قضاوت و جهالت دو تا موضوعی هستند که اگر هر انسانی این دو خصوصیت را در خود داشته باشد از خودش سلب آسایش میکند کسانی که دائماً در مورد دیگران قضاوت میکنند در زندگی شخصی هدف و برنامه مشخصی ندارند حتی قضاوت کردن در مورد فرزندان و همسر باید در حدی باشد که وارد حریم خصوصی آنها نشویم.
قضاوت رابطه مستقیمی با جهالت دارد، قضاوت به معنای حکم دادن و جهالت به معنای ندانستن است؛ قضاوت کردن بسیار دشوار است و هرکسی نمیتواند قضاوت نماید کسی میتواند قضاوت کند و حکم صادر نماید که علم و دانش آن را دارد، درس قضاوت را خوانده باشد و مراحلی را پشت سر گذاشته باشد.
قبل از ورودم به کنگره در مورد مسافرم که مصرفکننده بود با هیچکس صحبت نمیکردم همیشه با خود میگفتم اگر این موضوع وارد خانوادههای ما شود مورد قضاوتهای نادرست اطرافیان قرار میگیریم و مشکلاتمان چند برابر میشود همیشه از خداوند کمک میخواستم تا بهترین راه را پیش روی من بگذارد تا اینکه مسیر کنگره برای من باز شد و درک و آگاهی من نسبت به فرد مصرفکننده بهتر شد؛ خدا را شکر خودمان توانستیم بدون اینکه مورد قضاوت دیگران قرار بگیریم به رهایی برسیم رهایی از مواد، جهالت، نادانی و همه آن ضد ارزشهایی که من و مسافرم را در تاریکی فرو برده بود.
همسفران لژیون چهارم در مورد دستور جلسه «قضاوت و جهالت» نوشتند: قضاوت مثل موشکی است که به سمت دیگران پرتاب و باعث تخریب میشود.
ویرایش: همسفر فاطمه، راهنما همسفر بتول (لژیون چهارم)
ثبت: همسفر رها (خدمتگزار سایت)
- تعداد بازدید از این مطلب :
40