من قبل از ورود به کنگره خودم را اصلا یک بیمار اعتیاد نمی دانستم

جلسه چهاردهم از دور بیستم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ با دستور جلسه قضاوت و جهالت، با استادی مسافر اسماعیل، نگهبانی مسافر محسن و دبیری مسافر بهمن روز سه‌شنبه ۱۴۰۳/04/12 ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد: سلام دوستان اسماعیل هستم یک مسافر. در ابتدا از آقای مهندس دژاکام که این بستر را برای ما فراهم کرد تا من بتوانم به درمان برسم تشکر می کنم و همچنین از بابت اینکه این فرصت به من داده شد که بتوانم در این جایگاه بنشینم و آموزش بگیرم از نگهبان جلسه و گروه مرزبانی و ایجنت محترم نهایت تشکر و قدردانی را دارم.
با توجه صحبت های استاد امین و آقای مهندس در سی دی هایشان که فرموده اند برای مشارکت ویا استادی نشستن در جلسات نیاز نیست که به صورت پیچیده ویا علمی صحبت کنید بلکه همین که بر اساس تجربه خود حرف بزنید کافی است ومن هم امروز تصمیم دارم تجربیات خودم را در مورد دستورجلسه قضاوت و جهالت را بیان کنم.
من قبل از ورود به کنگره خودم را اصلا یک بیمار اعتیاد نمی دانستم تا اینکه در آخر کار و مراحل پایانی تخریبم شرایط نابسامان من طوری پیش رفت که مصمم شده در کنجی برای خودم عزلت بگزینم و به مصرفم ادامه بدهم وحتی زندگیم را بهم بزنم و دیگر بطور کلی هیچ چیزی برایم مهم نبود، تااینکه به توسط برخی دوستان مانند حسین آقا پیام کنگره به من رسید و به کنگره وارد شدم.
در دوران مصرف من خیلی در مقوله‌های غیبت، دروغ، تهمت و قضاوت دیگران غرق بودم و به همین علت خیلی حالم خراب بود. من خودم اصلاً نمی‌دانستم که این موارد ضد ارزشی در من تخریب ایجاد می‌کند.
پس‌ازاینکه به کنگره وارد شدم و آموزش دیدم متوجه شدم برای اینکه یک نفر بتواند تخریب‌های ناشی از مسائل ضد ارزشی را کم اثر و به‌تدریج از بین ببرد و از دست این‌گونه موارد ضد ارزشی رها شود لازم و ضروری است تا آموزش ببیند و آگاهی یابد وحتما باید تزکیه و پالایش را در پیش بگیرد تا بتواند نسبت به عمق تخریب‌هایی که در اثر غیبت کردن و قضاوت کردن و... در صور پنهان انسان ظاهر می‌شود آگاهی و بینش درستی به دست آورد تا بتواند جهت درمان آن‌ها اقدام کند.