بهترین قاضی خداوند است

هفتمین جلسه از دوره چهارم لژیون سردار کنگره ۶۰ همسفران نمایندگی صائب تبریزی به استادی همسفر فاطمه، نگهبانی همسفر تهمینه، دبیری همسفر لیلا با دستور جلسه «قضاوت و جهالت» در روز دوشنبه یازدهم تیرماه ۱۴۰۳ ساعت 15:00 آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

خدای خود را شاکرم که به من فرصت خدمتگزاری داده تا در این جایگاه قرار بگیرم و از آموزش‌های کنگره ۶۰ بهره‌مند شوم. از آقای مهندس و خانواده بزرگوارشان تشکر می‌کنم که بسیار تلاش کردند تا بستر فراگیری علم زندگی برای من و امثال من فراهم شود. از نگهبان لژیون سردار تشکر می‌کنم که این جایگاه را به من محول کردند و دریافت انگشتر دنوری را خدمت ایشان تبریک عرض می‌کنم، خدمت خزانه‌دار لژیون سردار ایجنت همسفر منیره خدا قوت عرض می‌کنم و جایگاه خزانه‌داری را خدمت راهنما همسفر نیره تبریک عرض می‌کنم.

دستور جلسه این هفته قضاوت و جهالت است. جهالت به معنای نادانی و قضاوت به معنای حکم کردن است. کسی که حکم صادر می‌کند، قاضی است. قضاوت و جهالت با یکدیگر ارتباط مستقیم دارند؛ یعنی هر چه میزان جهالت بیشتر، قضاوت هم در مورد دیگران بیشتر انجام خواهد گرفت. قضاوت کردن صفت بدی نیست؛ اما می‌بایست برای خود شخص به‌کاربرده شود؛ چون وقتی من خودم را نقد و بررسی می‌کنم، نقاط ضعف و قوت خودم را می‌شناسم و این باعث می‌شود ازنظر جایگاهی و شخصیتی رشد کنم و همه این‌ها احتیاج به آگاهی، دانایی و دانش دارد.

در درون همه انسان‌ها صفت قضاوت کردن وجود دارد و انسان از زمانی که خودش را می‌شناسد قضاوت می‌کند؛ ولی نکته مهم در قضاوت، قدرت تشخیص درست است که آیا حکمی که صادر می‌کند، صحیح است یا خیر؟ مشکل تمام انسان‌ها از تشخیص نادرست است. این دنیا قانون عکس و عکس‌العمل است، قضاوت کردن مانند دانه‌ای است که یک روز می‌کاریم و در جای دیگر باید آن را برداشت کنیم، اگر قضاوت نادرست داشته باشیم؛ حتی یک روز از عمرمان بماند، کائنات ما را در آن شرایط قرار خواهند داد.

زمانی قضاوت کردن مورد تخریب قرار می‌گیرد که من به خودم اجازه می‌دهم که درباره دیگران قضاوت کنم، نظر بدهم، تهمت بزنم و حکم صادر کنم که همه این‌ها از جهل و ناآگاهی من است؛ درصورتی‌که حتی از گذشته آن شخص خبر ندارم و فقط یک قطعه از پازل زندگی امروز او را می‌بینم و چه‌بسا اگر یک روز در جایگاه این شخص قرار بگیرم، شاید نتوانم موقعیت او را تحمل‌کنم؛ ولی به خودم اجازه می‌دهم که او را قضاوت کنم؛ پس ریشه قضاوت در مورد دیگران جهالت من است، قضاوت نکنیم تا مورد قضاوت دیگران قرار نگیریم.

بزرگ‌ترین دشمن انسان جهل و ناآگاهی خودش است، دقت کنیم که این جهل و قضاوت خیلی مهم است که هر جلسه نگهبان جلسه می‌گوید که برای رهایی خودمان از دست نیرومندترین دشمن خودمان که جهل و ناآگاهی خودمان است، ۱۴ ثانیه سکوت کنید. آقای مهندس در هر جلسه این جمله را تکرار می‌کنند که ریشه جهل از نادانی است. انسان جاهل به دنیا می‌آید، گناه نیست؛ ولی جاهل از دنیا رفتن گناه است.

شخص جاهل و نادان، حتماً فردی خرافاتی خواهد بود. مصرف مواد از روی جهالت و نادانی است و کسانی‌ به رهایی از بند اعتیاد می‌رسند که آموزش‌های لازم را دیده‌ و به دانایی مؤثر رسیده‌اند، در این صورت می‌توانند سایر اعمال ضد ارزشی را کنار بگذارند و به‌مانند یک انسان متعادل برخورد کنند. زمانی که در مورد دیگران قضاوت می‌کنیم، باعث می‌شود، انرژی که می‌تواند صرف کارهای خودمان ازجمله آموزش شود، از بین برود. در آخر این را بدانیم که بزرگ‌ترین و بهترین قاضی فقط خداوند است که از همه‌چیز باخبر است و بهترین حکم را صادر می‌کند.
 

عکاس: مرزبان خبری همسفر شادی
تایپ: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیون هفتم)
ویرایش و ارسال: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر پریا (لژیون سوم)
همسفران نمایندگی صائب تبریزی