تمام اشتباهات بشر از جهل او است

یازدهمین جلسه از دوره اول کارگاه‌های آموزش خصوصی کنگره۶۰ ویژه همسفران نمایندگی آزادشهر به نگهبانی همسفر الهام، دبیری همسفر زهرا و استادی ایجنت، همسفر عاطفه با دستور جلسه«قضاوت و جهالت» در روز دوشنبه ۱۱ تیرماه ۱۴۰۳ رأس ساعت ۱۵:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

ممنونم از نگهبان جلسه که به من اجازه خدمت دادند، و خیلی خوشحالم که در جمع شما عزیزان هستم.
دستور جلسه امروز یکی از دستور جلسات بسیار خوب و کاربردی در کنگره ۶۰ و در زندگی شخصی ما است.«قضاوت و جهالت»، ما اول جلسه که کارگاه آموزش شروع می‌شود، نگهبان می‌خواند؛ ما را از دست نیرومندترین دشمن خودمان که همان جهل و نادانی خودمان است چهارده ثانیه سکوت و به خدوند پناه می‌بریم، برای اینکه جهل از ما دور شود، ببینید جهل و نادانی چقدر آسیب زننده است که حتی این مسئله در نوشتار اول جلسه داریم.

تمام اشتباهات بشر از جهل و نادانی است و کنگره آمده این مسئله را برای ما آسان کرده، وقتی که وارد کنگره می‌شویم؛ اول آموزش و درمان و در ادامه خدمت است؛ یعنی ما هیچ چیز به غیر از این‌ها در کنگره نداریم، چرا؟ چون اگر در جهل خودمان باشیم به حاشیه کشیده می‌شویم و وقتی به حاشیه کشیده شویم، قاضی خوبی می‌شویم و دوست داریم در کار همه دخالت کنیم. جهل انسان را به نابودی می‌کشاند؛ اما کنگره آموزش را سر راه ما قرار داده است.

شاید خیلی‌ها که اول که وارد کنگره می‌شوند، می‌گویند: این سی‌دی‌ها چیه؟ و چرا این سی‌دی‌ها را می‌نویسند؟ وچرا آموزش می‌دهند؟ من آمده‌ام اینجا درمان شوم، اما برای آقای مهندش درمان تنها کافی نبود و مهم است که وقتی وارد کنکره می‌شویم اول انسان بودن را یاد بگیریم. اول یاد بگیریم درست و غلط چیست؟ راه اشتباه و درست چیست؟ این آموزش‌ها باعث می‌شود، ما راحت‌تر بتوانیم زندگی کنیم، سرمان در کار خودمان باشد، در کار دیگران دخالت نکنیم.

قضاوت از چه می‌آید؟ از حکم کردن می‌آید؛ چه کسی می‌تواند حاکم باشد؟ کسی که درسش را خوانده باشد و آموزش دیده باشد و به دانایی رسیده باشد. خیلی از قضات با این‌که درسش را خواندن و به دانایی رسیدن، خیلی مواقع قضاوت اشتباه می‌کنند؛ چرا اشتباه می‌کنند؟ زیرا  دلایلی را که می‌خواستند نتوانستند بدست بیاورند، برای صادر کردن حکم درست. پس چطور من به عنوان یک انسان معمولی خیلی راحت در مورد دیگران قضاوت می‌کنم؟ چطور می‌توانم راحت وارد حاشیه زندگی دیگران شوم و دخالت کنم و در مورد زندگی آن‌ها نظر بدهم؟ می‌دانید چه افرادی قضاوت می‌کنند؟ کسانی که چشم خود را بر مسائل زندگی خو بستند و نمی‌بینند در زندگی خودشان چه خبر است؛ بنابراین دائما سرشان در زندگی این و آن است، فلانی فلان کار را کرد، فلانی فلان مشکل را دارد و... اگر بیل زن هستی باغچه خودت را بیل بزن حواست به زندگی خودت باشد، در کار دیگران فضولی نکن.

قضاوت‌ها هم من را به نابودی می‌کشاند هم زندگی اطرافیان من را نابود می‌کند. وقتی امروز من قضاوت می‌کنم، دخالت می‌کنم و وارد حاشیه می‌شوم و خیلی راحت سرم را بر روی بالشت می‌گذارم؛ اما نمی‌دانم که کجای زندگیم تاوانش را باید پس بدهم به این شکل که پایم آرام آرام از کنگره بریده می‌شود، مسافرم برگشت می‌خورد، فرزندم براش مشکلی پیش می‌آید، بلاخره تمام چیزهایی که ممکن است برای انسان پیش بیاید. هرجا که من برای دیگران قاضی شدم؛ حتی اگر یک درصد هم حق باشد، آیا از من کسی، خواسته که قضاوت کنم؟ همه ما شنیدیم که زمین گرده، یک جایی، در مورد من هم قضاوت خواهد شد، یک جایی یکی می‌آید و وارد حاشیه زندگی من می‌شود؛ پس چکار کنیم که این اتفاق پیش نیاید؟  در کنگره به ما می‌گویند: از این در وارد شدی سرت در کار خودت باشد، بشین در لژیون، آموزش را بگیر و برو؛ حتی اجازه نداری با رهجویی که خواهر لژیونی تو است و کنارت نشسته، ارتباطی داشته باشی، اصلا در کنگره صمیمیت نداریم، صمیمیت کنگره فقط آموزش‌های کنگره است.

اگر من در کنگره یاد بگیرم که بیایم در کارگاه آموزشی بنشینم، از دستور جلسات استفاده کنم و برم در لژیون بنشینم وآموزش‌هایی که راهنما می‌دهد را بگیریم و در زندگی خودمان هم، همین باشد، سرم در کار خودم باشد. من قبلا خودم را درگیر زندگی دیگران می‌کردم، مسائلی که به من ربط نداشت؛ ولی الان به جایی رسیدم که اگر به کسی زنگ میزنم حوصله این‌که بپرسم چه خبر؟ چکار می‌کنید؟ به من چه، خیلی راحت‌تر دارم زندگی می‌کنم؛ چرا باید دغدغه زندگی دیگران را داشته باشم؟ چرادر مسائل دیگران دخالت کنم؟ به من چه که کی چکار می‌کنه، به من چه که چه اتفاقی در زندگی دیگران می‌افتد یا فلانی برگشت خورده، مسافری با همسفرش مشکل دارد، اصلا به من ربطی ندارد، ما در کنگره چنین چیزهایی نداریم. کنگره چنین افرادی را نمی‌پذیرد؛ اصلا کنگره اخراجش نمی‌کند، این شخص آرام آرام خودش از کنگره طرد می‌شود؛ چون قوانین کنگره مشخصه، خوب وقتی انجام نمی‌دهم یا نمی‌توانم انجام دهم و به قصد آموزش و درمان و خدمت به کنگره بیایم، بهتره اینجا نباشم و به سیستم آسیب نزنم به دیگران نیز آسیب نزنم و یک صندلی را هم اشغال نکنم، برای تک تک این صندلی‌ها هزینه می‌شود؛ اگر می‌گویند، درمان در کنگره رایگان است به این معنا نیست که هیچ هزینه‌ای نمی‌شود، خیر، برای هر یک از ما هزینه گزافی پرداخت می‌شود؛ بیاییم نهایت استفاده را از آموزش‌ها ببریم و سرمان در کار خودمان باشد و راجع به دیگران قضاوت نکنیم، جهل و نادانی تا یک جایی برای انسان جهل و نادانی است از یک جایی دیگر حماقت است، وقتی آموزش می‌دهند و من توجه نمی‌کنم و دریافت نمی‌کنم دیگر حماقت محض است.

بهتر است که زودتر از فرصت استفاده کنم و از جهل خودم بیرون بیایم تا به حال خوش برسم و برای دیگران آسیب نباشم و پیامدهای خوب آموزش‌ها را در زندگی خودم ببینم. ان‌شاءالله تک‌تک ما از این دستورجلسات نهایت استفاده را ببریم و بتوانیم برای آرامش خودمان و اطرافیانمان تلاش کنیم. متشکرم.

مرزبانان کشیک: همسفر ناهید و مسافر علی‌اصغر
عکس، تایپ، ویراستاری و ارسال: همسفر ناهید، مرزبان خبری
همسفران نمایندگی آزادشهر