سیستم الهی، طبقه‌بندی و حساب شده است

سیستم‌ الهی یک سیستم طبقه‌بندی شده و حساب شده‌ای است که دارای نظا‌م‌ و نظم خاصی است. ما از صفات خداوند خبر داریم‌؛ ولی از ذرات خداوند چیزی نمی‌توانیم بفهمیم و اصلا درک نمی‌کنیم و نه زاده‌ شده و نه می‌زاید و ما نمی‌توانیم آن را مجسم کنیم. ما نمی‌توانیم تصور کنیم که در یک جهان هستیم؛ چون طبقات بالاتری از ما هستند که یک‌سری مطالب را القاء می‌کنند و هر چه به طبقات بالا می‌رسیم از نظر علم و دانش آن‌ها محکم‌تر هستند و یک سیستم طراحی شده هستند.
انسان با اعمال خودش، خودش را خراب‌ می‌کند. طبقات بالا که نمی‌دانیم چه هستند، یک‌سری دستورات‌ الهی را برای بهتر زندگی کردن، برای بهبود زندگی و برای درست زندگی کردن به انسان‌ها القا کرده‌اند و حدید به معنای آهن است و در این آیه خداوند فرموده:« آهن را فرستاده‌ایم که برای انسان‌ها هم آسیب سخت‌‌ و هم سود زیادی دارد». که به واسطه‌ی شهاب سنگ‌ها به زمین فرود آمده نازل شده است و درباره در سوره واقعه آمده که واقعه به معنای اتفاق است و می‌گویند که یک اتفاق وقتی رخ می‌دهد، همه چیز ریز ریز می‌شود؛ وقتی اتفاقی می‌افتد نمی‌توان گفت که در آن اتفاق دروغی بود؛ چون آن اتفاق حقیقت دارد؛ چون نظام هستی یک سیستم دقیق است و بر همه چیز نظارت دارد.
ما هستیم که بر هیچ‌چیز خودمان تسلط نداریم؛ نه به دنیا آمدن‌مان و نه از دنیا رفتن‌مان دست خودمان است. در هر سیستمی باید نیروهایی وجود داشته باشند؛ اگر این نیروهای منفی را از زندگی حذف کنیم زندگی به پایان می‌رسد و این زندگی ادامه‌دار نمی‌باشد و این نیرو‌های منفی برای این است که انسان را بیدار بکنند. انسان‌ها نباید برای واقعه گذشته تأسف بخورند. گاهی اوقات انسان‌ها تأسف گذشته را می‌خورند که چرا این کار را انجام داده‌اند و چرا آن کار را انجام نداده‌اند. باید از گذشته خودمان درس بگیریم و نباید غصه گذشته را بخوریم؛ چون آن‌ها فرمان و تقدیر خداوند هستند و شاید آن‌ لحظه خداوند این‌گونه صلاح دانسته که این اتفاق برایمان بیفتد.
شاید آن اتفاق بد باشد؛ ولی بد بودن آن اتفاق باعث می‌شود که ما درسی را بگیریم و آموزش ببینیم. نباید همیشه گله‌ و شکایت بکنیم؛ چون همه این اتفاقات فرمان و تقدیر خداوند هستند. باید به اعمال خودمان بنگریم. خیلی وقت‌ها می‌بینیم رفتار دیگران با ما بد شده‌ است و ما باید برگردیم به خودمان و ببینیم چه کاری انجام داده‌ایم که دیگران برخورد بدی با ما دارند و باید دوربین را روی خود زوم کنیم روی خودمان و ببینیم چه کاری انجام داده‌ایم که رفتار دیگران نسبت به ما تغییر کرده است.
خیلی وقت‌ها کابوس بدی را می‌بینیم و صبح تا شب راجع‌به آن کابوس فکر می‌کنیم و همان فکر کردن به مسائل منفی باعث می‌شود آن مسئله منفی را در خودمان تقویت کنیم. انسان‌ همیشه باید در صراط مستقیم حرکت کند و به چیزهای مثبت فکر کند و نا‌امید نباشد؛ چون ناامیدی سم بزرگی است و باعث می‌شود که انسان افسرده شود. انسان باید همیشه امیدوار باشد و با انسان‌هایی رفت‌وآمد کند که همیشه حس‌های خوبی دارند.

منبع: سی‌دی آهن
نویسنده و تایپ: همسفر سهیلا رهجوی راهنما همسفر ایران (لژیون چهاردهم)
ویراستاری و ارسال: همسفر ملیکا رهجوی راهنما همسفر مهناز (لژیون دوم)
همسفران نمایندگی ابن‌سینا