فقط باید خودم را قضاوت کنم

جلسه نهم از دوره سی‌وپنجم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره‌۶۰ نمایندگی شیخ‌بهایی با استادی همسفر مرضیه، نگهبانی همسفر مریم و دبیری همسفر عالیه با دستور جلسه «قضاوت و جهالت» روز دوشنبه ۱۱ تیرماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۶:۰۰ برگزار شد.

خلاصه سخنان استاد:

خداوند را شاکرم که امروز به من توفیق داد تا در این جایگاه خدمتی قرار بگیرم، از راهنمای عزیزم بسیار سپاسگزارم که آموزش‌های ناب کنگره را با جان‌ودل به من هدیه دادند تا بتوانم هرروز، بهتر از دیروز زندگی کنم؛ این انرژی و حال خوب را مدیون ایشان هستم و امیدوارم بتوانم با خدمت کردن در کنگره ذره‌ای از زحماتشان را جبران کنم.

دستور جلسه امروز «قضاوت و جهالت» است؛ قضاوت از واژه قضا به معنای حکم صادر کردن است؛ قضاوت خصوصیتی است که خداوند از روز الست در وجود همه انسان‌ها قرار داده است تا قدرت اختیار و تجزیه‌وتحلیل مسائل زندگی را داشته باشند و وقتی سر دوراهی قرار می‌گیرند با تفکر و قدرت عقل بتوانند بهترین راه را انتخاب کنند و بهترین تصمیم را بگیرند؛ من فقط حق‌دارم خودم را قضاوت کنم؛ قضاوت باید بر اساس دانایی، معرفت و اطلاعات درست باشد؛ در غیر این صورت عین جهالت است و جهالت؛ یعنی عدم آگاهی و دانستن.

زمانی که من به خود اجازه دهم در مورد مسائلی که اصلاً به من ربطی ندارد دخالت کنم جاهل هستم و باید منتظر باشم تا مورد قضاوت دیگران قرار بگیرم؛ بعضی‌اوقات قضاوت‌هایی را انجام می‌دهیم که ناشی از کبر است؛ کبر یعنی ماهیت و جنس خود را جدا از دیگران حساب کنم، با خود بگویم اگر من جای آن شخص بودم این کار را انجام می‌دادم؛ دچار حس کبر شدن یعنی آغاز ورود به تاریکی؛ در این صورت از نعمت‌هایی که دیگران از آن برخوردارند بی‌نصیب می‌مانم، به‌عنوان‌مثال همان قدرت یادگیری و آموزش؛ وقتی خود را بهتر از دیگران بدانم هیچ آموزشی دریافت نمی‌کنم؛ هنگامی‌که کسی را قضاوت می‌کنم در صور پنهان و در وجود خود، مانع محبتی بین خود و دیگران ایجاد می‌کنم؛ انتظار دارم که کسی متوجه نشود؛ در این صورت، خواسته و یا ناخواسته در درون خود جنگی با دیگران شروع می‌کنم؛ آقای امین در این مورد می‌فرمایند: جنگ در صور پنهان مثل این است که موشکی به سمت دیگران پرتاب ‌کنیم، در این صورت آن شخص را با خود وارد جنگ کرده‌ایم و شخص در مقابل، موشک‌های خود را به سمت ما پرتاب می‌کند که تخریب و آسیب زیادی در درجه‌ اول، به خود ما وارد می‌شود؛ بنابراین انرژی، زمان، آسایش و آرامش از ما گرفته می‌شود؛ مهم‌تر اینکه نیروهای الهی هم بیکار ننشسته‌اند؛ اگر من کسی را قضاوت کنم سیستم الهی مرا در همان موقعیت قرار خواهد داد.

گاهی اوقات کنار کسانی قرار می‌گیریم که تحت هیچ شرایطی ما را قضاوت نمی‌کنند؛ چقدر حال ما خوب است و دوست داریم با این اشخاص ارتباط داشته باشیم؛ چون همه این اتفاقات در صور پنهان ما شکل می‌گیرد و حس ما و سایر انسان‌ها از این قضایا آگاه است. اميدوارم بتوانم با قضاوت نکردن دیگران، نقطه‌ امن خانواده و سایر انسان‌ها باشم و این اتفاق نمی‌افتد مگر این‌که طرف مقابل خود را درک کنم، تا با کفش کسی راه نرفته‌ام کسی را قضاوت نکنم؛ حدود ۱۸ سال پيش، از روی جهالت و نادانی شخصی را قضاوت کردم و ۱۸ سال بعد در همان شرایط قرار گرفتم؛ حدود چهار ماه بود که به کنگره می‌آمدم؛ تازه آن موقع متوجه شدم که چه‌کاری انجام داده‌ام. امیدوارم هیچ قضاوتی راجع به هیچ‌کس نداشته باشم؛ از خداوند می‌خواهم که به من کمک کند در مسیر کنگره خدمتگزار واقعی باشم.
 

مرزبانان کشیک: مسافر احسان و همسفر فخری
تایپ: همسفر احترام سادات رهجوی راهنما همسفر شهین (لژیون دهم) و همسفر شبنم رهجوی راهنما همسفر فرشته (لژیون هفدهم)
ویراستاری: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر الهام (لژیون هفتم)
عکس: همسفر لیلا مرزبان خبری
ارسال: همسفر مینا خدمتگزار سایت
همسفران نمایندگی شیخ‌بهایی