دوری از قضاوت؛ چه منفی، چه مثبت!

جلسه نهم از دوره چهل و یکم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگرۀ ۶۰، نمایندگی ارتش؛ با استادی راهنمای محترم مسافر پیمان، نگهبانی مسافر علی و دبیری مسافر مسعود با دستور جلسه «قضاوت و جهالت» در روز دوشنبه ۱۱ تیر ۱۴۰۳ ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان پیمان هستم یک مسافر. خداوند را سپاسگزارم که این توفیق را به من داده است که امروز در این جایگاه خدمت کنم.
همیشه یاد این صحبت استاد امین می‌افتم که در مورد دستور جلسه هفتگی بایستی نوع نگاه من نسبت به آن تا سال گذشته تغییر کرده باشد. من همیشه فکر می‌کردم که من به‌عنوان یک قاضی به دنیا آمدم و خداوند من را به‌عنوان یک قاضی به وجود آورده و من باید قضاوت کنم و وقتی قضاوت کردم نباید رأی صادر کنم و اگر رأی صادر کردم نباید آن رأی را به اجرا درآورم. اما امروز طور دیگری فکر می‌کنم؛ یعنی امروز فکر می‌کنم که قضاوت یک کَمیَت برداری است و در دو جهت مثبت و منفی می‌شود قضاوت کرد.
اما آیا می‌شود قضاوت مثبت را تأیید و قضاوت منفی را رد کرد؟ به نظر من قضاوت مثبت هم می‌تواند منشأ خراب‌شدن حال من باشد. یعنی در جایی قضاوت مثبت من به یک نفر که اطلاعات من نسبت به صور پنهان او کافی نیست، ممکن است باعث خودکم‌بینی برای من شده و من احساس کنم که در وجود من خلعی وجود دارد. پس قضاوت در هر شرایطی، چه مثبت و چه منفی رد است.
به نظر من باید نسبت به اطراف خود و محیط پیرامون نظاره‌گر باشیم، رد شویم و به ذهنمان چیزی خطور نکند. من فکر می‌کردم که اگر قضاوت منفی یا مثبت نسبت به کسی می‌کردم؛ ولی در راستای آن حرکتی انجام نمی‌دادم، طبق معادله عملکرد در جزوه جهان‌بینی استاد امین من کاری انجام نداده‌ام؛ اما این‌طور نیست و حس من در اثر این قضاوت آلوده خواهد شد. پس باید روی مثلث دانایی کار کنم، دانایی‌ام را افزایش داده و در زمینهٔ قضاوت تبدیل به دانایی مؤثر کنم. چراکه در نقطه مقابل مثلث دارایی مثلث جهالت است و دستور جلسه امروز هم به همین نام یعنی قضاوت و جهالت است؛ یعنی قضاوت سرچشمه‌اش جهالت است.
خیلی ممنونم که به صحبت‌های من گوش دادید.

تایپ: مسافر نادر
ویرایش و ارسال: مسافر حامد و مسافر محمدرضا
نمایندگی ارتش