من فقط حق قضاوت عملکرد خودم را دارم

دومین جلسه از دور هجدهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگر ۶۰، نمایندگی باباطاهر همدان با استادی مسافر محمد، نگهبانی مسافر سعید و دبیری مسافر جواد با دستور جلسه «قضاوت و جهالت» ١٠ تیر ماه ۱۴۰۳ ساعت ١٧:٠٠ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان محمد هستم مسافر
در ابتدا قدردانی و تشکر می‌کنم از بنیان کنگره ۶۰ بابت بستری که برای ما فراهم نمودند  تا ما بیاییم  و حال خوش را تجربه کنیم.

راجع به دستور جلسه بخواهم صحبت کنم دو تا سوال مطرح کنیم؛ اول این‌که ما آمدیم این‌جا مواد را درمان کنیم، مواد را ترک کنیم و رها شویم، برای چی باید قضاوت و جهالت را در دستور جلسات قرار دهیم و راجع به آن صحبت کنیم؟ یا این‌که  اصلاً به چه درد ما می‌خواهد بخورد؟ به چه کار ما می‌آید راجع به قضاوت بخواهیم صحبت کنیم؟

به قول استاد امین می‌فرمایند علمی قشنگ است که روان و شیوا باشد، همه بتوانند متوجه شوند. یک شخص تحصیل کرده که دارای مدرک دکتراست این را متوجه شود. ما همه یک سری مشکلات در زندگی داشتیم. آقای مهندس در یکی از سی‌دی‌های قضاوت و جهالت  راجع به آن صحبت می‌کند  می‌گوید: طرف قاضی است سال‌ها درسش را خوانده دو سال، سه سال بازپرس است دادستان و همه می‌آیند به او کمک می‌کنند، وکیل مدافع می‌آید دفاع می‌کند باز با این وجود می‌بینی یک حکمی را به اشتباه رای می‌دهد.

کسی که درسش را خوانده و راجع به این موضوع تحقیق کرده، تلاش کرده، تفحص کرده است باز دچار اشتباه می‌شود. حالا من محمد که سرشار از ایراد هستم، سرشار از اشکال هستم، سرشار از عیب و نقص و مباحث مختلف هستم بخواهم قضاوت کنم. حالا چه خوبی‌هایی دارد و چه بدی‌هایی دارد؟

استاد امین در سی‌دی قضاوت راجع به این موضوع صحبت می‌کنند می‌گویند: هر شخص اجازه قضاوت کردن دو نفر را دارند یکی خود شخص، یعنی چی؟ یعنی چی من اجازه قضاوت کردن دارم؟ من اجازه قضاوت خودم را دارم نه کس دیگری، مثلا بیایم بگویم سعید اینطوری است، من اینطوری هستم. در قیاس خودم قرار دهم. این بحث می‌شود بحث قیاس، بحث جدایی.

من باید خودم را با دیروز خودم قضاوت کنم. من محمد دیروز ده دقیقه سی‌دی نوشتم امروز نشود نه دقیقه. من محمد دیروز ده صفحه کتاب خواندم امروز نشود نه صفحه.  من خودم را با دیروز خودم اجازه دارم قضاوت کنم. این تنها جایی است که ما اجازه قضاوت داریم.

دومین جایی که استاد امین اجازه قضاوت می‌دهد قضاوت راهنماست. یک راهنما اجازه دارد رهجوی خود را قضاوت کند چرا؟ چون راهنمایی که دارد قضاوت می‌کند هدف آن مچ گیری، دست رو کردن، خراب کردن، تحقیر کردن شخص نیست. هدف آن کمک به شخص است.

من دو بار سفر کردم، دوستان می‌دانند یک بار خیلی بد سفر کردم. می‌آمدم  می‌نشستم جلسه کارگاه آموزشی این را برای همه سفر اولی‌ها می‌گویم خیلی به کار می آید این نکته. می‌آمدم می‌نشستم سر جلسه کارگاه آموزشی یک نفر بلند می‌شد می‌رفت بیرون سریع می‌زدم به بغل دستی می‌گفتم رفت.

هر کسی هر رفتاری می‌کرد من قضاوتش می‌کردم. این عیب خودم بود چوبش را هم خوردم، سفرم خراب شد. دوباره از اول آمدم شروع کردم. خدا را شکر بار دومی که شروع کردم مرد مردانه یا علی گفتم. آمدم خدا را شکر خیلی قشنگ جلو آمدم. قضاوت از بین رفت. دیگر سعی کردم قضاوت نکنم، سعی کردم قیاس نکنم، خودم را با عملکرد خودم قیاس می‌دهم.خودم را نسبت به دیروزم، نسبت به یک ساعت قبل قیاس می‌کنم.

این تجربه شخصی من بود که گفتم  در اختیار شما بگذارم شاید به کار کسی بیاید. شاید کسی هم مثل من آن مشکلات را داشته باشد، این ایرادات را داشته باشد. بار دوم که شروع کردم خیلی توی مرحله قضاوت قرار می گرفتم. مثلا می‌آمدند من را قضاوت می‌کردند. من می‌رفتم پیش آقا عبدالله می‌گفتم  فلانی به من گفته عرق کردی، چی زدی عرق کردی؟ ناراحت می‌شدم خیلی به من بر می‌خورد. قضاوت‌هایی که راجع به من می‌شد خیلی اذیت می‌شدم.

آقا عبدا... حرفی به من زد که این حرف خیلی طلایی بود گفت محمد این‌جا چند تا رهجو هست؟  من  گفتم شاید صد و چهل، صد و پنجاه نفر. گفت: شاید بین صد و پنجاه نفر فکر کن صد و چهل و نه نفر حتی من راهنما شاید دارم اشتباه می‌روم. فکر کن صد و چهل و نه نفر دارند اشتباه می‌روند یک نفر می‌خواهد درست راه برود،  یک نفر می‌خواهد قضاوت نکند، یک نفر می‌خواهد سیگار نکشد، یک نفر می‌خواهد دروغ نگوید، سعی کن آن یک نفر تو باشی.

همیشه به خودت بگو آن یک نفر من هستم. کسی که قرار است درست راه برود، کسی که قرار است درست قدم بردارد، کسی که قرار است قضاوت نکند، دروغ نگوید، غیبت نکند، بگو آن یک نفر من هستم. دوربینت روی خودت باشد. این حرف راهنما خیلی روی من تاثیر گذار بود. از این‌که به صحبت‌های من گوش کردید متشکرم.

تایپ: مسافر الیاس
عکس: مسافر مرتضی
مرزبان کشیک: مسافر مهدی
تنظیم و ارسال: مسافر مسعود مرزبان خبری