قضاوت کردن برابر است با تسلیم شدن در برابر اهریمن

دوازدهمین جلسه از دوره سی و یکم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰، ویژه همسفران نمایندگی گیلان، با نگهبانی همسفر شیدا، دبیری همسفر زیبا و استادی همسفر پروانه دستیار اسیستنت انتخابات مرزبانان، با دستور جلسه «قضاوت و جهالت» در روز دوشنبه یازدهم تیر ماه ۱۴۰۳ رأس ساعت ۱۵ آغاز به کارکرد.

خلاصه سخنان استاد:
از اسیستنت محترم، همسفر پروانه و همچنین ایجنت گرامی نمایندگی گیلان، همسفر بهار و مرزبانان عزیز تشکر می‌کنم. بسیار خوشحالم که امروز در خدمت شما عزیزان هستم. همان‌طور که می‌دانید دستور جلسه این هفته قضاوت و جهالت است. در کنگره ۶۰ تمامی دستور جلسات از اندیشه والای آقای مهندس دژاکام نشأت می‌گیرد، به این معنا که در پشت همه دستور جلسات برای آموزش ما یک اندیشه بسیار بزرگ نهفته شده است. بدون شک انسان برای ساخته‌شدن حتماً باید بیاموزد؛ آموزش جزو لاینفک حیات بشر در این بعد و بعد‌های دیگر است. حال زمانی که ما می‌آموزیم و ساخته می‌شویم ممکن است تجربه ما با تاریکی همراه باشد، البته به عقیده من انسان با رنج است که می‌آموزد، زیرا اگر انسان در آسایش و آرامش باشد، هیچ‌گاه به دنبال آموختن نمی‌رود.

انسانی که درگیر و دار رنج، تاریکی و سیاهی می‌افتد آن زمان است که مجبور می‌شود پیدا کند و ببیند که چطور می‌تواند از تاریکی بیرون بیاید. برای رسیدن به حال خوش باید از تاریکی‌ها ذره‌ذره فاصله بگیریم. خداوند به انسان اختیار داده است که مسیرش را پیدا کند؛ حال یک انسان خودش می‌داند که چه مسیری باید برود و خودش را کامل نماید. زمانی که انسان در پی ضد ارزش‌ها می‌رود از نور خدا دور می‌شود و تاریکی برای خود خلق می‌کند‌. استاد امین می‌فرمایند: خداوند هیچ‌وقت شر و تاریکی را به وجود نمی‌آورد این خود انسان‌ است که با اعمال خودش وارد تاریکی می‌شود. آقای مهندس دژاکام همیشه می‌فرمایند: اگر ما قوانین الهی را بشکافیم و آنالیز کنیم، می‌بینیم که خداوند فقط از ما خواسته است که قوانین را اجرا نماییم، به این خاطر که خودمان زندگی بهتر و زیست بهتری داشته باشیم، ما برای خداوند کاری نمی‌کنیم برای خودمان کار می‌کنیم.

تلاش می‌کنیم که قوانین را بیاموزیم و اجرا کنیم برای این‌که زندگی خوبی داشته باشیم و ازآنجایی‌که انسان‌ها همیشه به دنبال حال خوش هستند؛ حال خوش رابطه مستقیم با دانایی دارد و بالعکس حال خراب با نادانی و جهالت رابطه مستقیم دارد؛ خیلی مهم است که انسان بتواند این موضوع را درک کند. در قوانین الهی آمده است که قضاوت و غیبت نکن، دروغ نگو، در بیرون از کنگره ما را ترسانده‌اند ولی در کنگره این مسائل را برای ما بازکرده‌اند و می‌گویند: زمانی که تو قضاوت می‌کنی در ابتدا به خودت آسیب می‌رسانی؛ قضاوت می‌کنی و آگاه نیستی که در صور پنهانت چه آشوبی برپا می‌شود و چه تیرهایی به خود شلیک می‌کنی، هرچند که به‌طرف مقابل هم ضربه می‌زنی ولی اول به خودت آسیب می‌رسانی؛ سود و منفعتش به خودمان برمی‌گردد، این‌که ما این کار را انجام دهیم یا ندهیم از شأن و منزلت خداوند چیزی کم نمی‌شود.

قضاوت به معنای آن است که ما حکم و دادرسی می‌کنیم و این عمل یک دانشی را می‌طلبد باید یک پروسه‌ای را بگذرانیم تا بتوانیم یک نفر را قضاوت کنیم. تنها کسی که می‌تواند قضاوت کند قاضی است که درسش را خوانده است و علمش را آموخته است و به قول آقای مهندس دژاکام حتی قاضی هم بعد از گذشت چندین سال قضاوت ممکن است دچار اشتباه بشود. من انسان در مقام قضاوت می‌نشینم و بدتر از آن حکم هم صادر می‌کنم البته انسان از زمانی که در این دنیا چشم، باز می‌کند باید قضاوت کند ولی فقط درباره خودش تا برایش مسمر ثمر باشد. برای شروع هر کاری مانند پول قرض دادن به فردی، باید خودم را قضاوت کنم ولی درباره دیگران هرگز نباید این عمل را انجام دهم چون اصلاً به من مربوط نیست. بعد از عمل قضاوت تجسس است؛ ما در مقام تجسس می‌رویم و حکم صادر می‌کنیم و انسانی که هوشیار باشد می‌داند که گناه چیست؛ گناه به آن معنا است که انرژی خود را تلف کردی و انرژی را که باید صرف خودت می‌کردی بیهوده هدر دادی. دروغ، غیبت، قیاس بعد از عمل قضاوت می‌آید و درنهایت متوجه می‌شویم که چه آسیبی به خودمان و فرد مقابل وارد کردیم. همه ناکامی‌ها و مشکل‌ها از جهل سرچشمه می‌گیرد؛ از مثلث جهالت که همان ترس و منیت و ناامیدی است‌. انسان هر چه نادان‌تر باشد تاریکی بیشتری را تجربه می‌کند تا جایی که به عمق تاریکی‌ها می‌رسد. قضاوت در کلام و ذهن می‌باشد؛ حال ممکن است من جلوی زبانم را بگیرم و قضاوت نکنم ولی آیا می‌توانم در ذهنم نیز قضاوت نکنم؟ این عمل بسیار مهم است و احتیاج به تزکیه و پالایش دارد. اگر در ذهنت هم قضاوت کنی همان عمل است و اگر آن را به زبان بیاوری که دیگر کاملاً تسلیم نیروهای اهریمنی شده‌ای.

ما باید کاری کنیم که در ذهنمان هم گمان بد به کسی نبریم و یک‌لحظه خودمان را به‌جای طرف مقابل بگذاریم‌. بهترین عمل این است که انسان سکوت کند و به تاریکی‌های خودش بپردازد؛ آن زمان است که انسان به صلح و آرامش می‌رسد. هیچ عملی جز شناخت، آگاهی و دانایی نمی‌تواند ما را از تاریکی‌ها بیرون بیاورد. خداوند را هزاران بار شکر این قوانین در دستور جلسات کنگره هستند تا ما بتوانیم آن‌ها را اجرایی کنیم‌. استاد امین می‌فرمایند: مشکل انسان در تزکیه این است که تاریکی‌ها را نمی‌بیند و انسان معمولاً تاریکی‌های خودش را نمی‌بیند و توجهش روی نقاط تاریک دیگران است و شروع می‌کند به قضاوت و احساس می‌کند به قوه تشخیص رسیده است ولی آن حقه نفس است. به امید آن‌که قضاوت را فقط به قاضی بسپاریم و سرمان فقط به کار خودمان گرم باشد و قضاوت بیجا انجام ندهیم و برای خود و دیگران مشکل به وجود نیاوریم.

خداوند سرنوشت هیچ قومی را عوض نمی‌کند، مگر آن قوم خواسته‌های نامعقول خود را اصلاح نماید، تک‌تک ما در مقابل این انتخابات مسئول هستیم؛ برای‌اینکه در کنگره ، معرفت، عمل سالم و عدالت جاری باشد، بایستی رأی ما برای انتخاب مرزبان برمبنای معرفت، عمل سالم و عدالت باشد؛ درغیراینصورت خیانتی است هرچندکوچک به خودمان، خانواده‌مان، به مسافران، به همسفران و آیندگانی که بایستی در کنگره به رهایی برسند.

در ادامه جلسه امروز انتخابات دوره نهم همسفران نمایندگی گیلان با حضور هفت کاندیدا، دستیار اسیستنت انتخابات مرزبانی همسفر پروانه برگزار شد. بااکثریت آرا همسفر هانیه رهجو راهنما همسفر سپیده و همسفر صفورا رهجو راهنما همسفر فاطیما به عنوان مرزبانان دوره نهم و همسفر مونا رهجو  راهنما همسفر مریم به عنوان مرزبان علی البدل انتخاب شدند. ضمن عرض خدا قوت به مرزبانان دوره قبل همسفران مژگان و همسفر فاطمه، برای مرزبانان جدید دوره خدمتی پرباری از خداوند مهربان طلب می کنیم.

تایپ و ویرایش: همسفر فاطمه، راهنما همسفر فاطیما (لژیون هشتم)
عکاس: آنوشا (عکاس خبری)
ارسال: همسفر هانیه، راهنما همسفر سپیده (لژیون ششم)
همسفران نمایندگی گیلان