هر چه انسان داناتر باشد کمتر قضاوت می‌کند

مشارکت همسفران لژیون نهم پیرامون دستور جلسه قضاوت و جهالت:

راهنما همسفر فوزیه:
سال‌های مدیدی زندگی من به‌گونه‌ای گذشت که دائم در حال قضاوت کردن یا سرزنش کردن یا ضد ارزش‌های دیگر بود. ندانستن و اصولاً عدم آگاهی بدترین بلا برای یک انسان است. تا زمانی که ندانی دائم در حال کارهای بیهوده و وقت تلف کردن هستی وزندگی‌ات تماماً بی‌معنا و بی‌هدف است. اگر از شخصی سؤال کردید که مثال برای ۵ سال آینده چه هدفی دارید و جوابی داشت؛ یعنی این‌که انسانی هدفمند و دارای خواسته‌های قوی می‌باشد. صد درصد چنین فردی وقتی برای قضاوت و جستجوی زندگی دیگران ندارد؛ اما کسی که در این مورد اصلاً فکر هم نکرده مطمئناً هدفی ندارد یا به عبارتی هنوز به فهم و آگاهی نسبی نرسیده و می‌تواند دائم در حال انجام کارهای بیهوده یا  این‌که ضد ارزشی باشد، البته این مطلب صد در صد نیست؛ ولی کسی که در زندگی خواسته یا هدفی ندارد چگونه روزگار می‌گذراند؟

قضاوت در مورد دیگران یعنی این‌که صفر یا صد یک نفر را می‌بینم؛ زیرا اصلاً نمی‌توانم جوانب دیگر را هم در نظر گرفته تا برمبنای آن منطقی داشته باشم. تمام نقطه‌نظر من این است که چیزی که در ظاهر می‌بینم همین است یا حتی ندیده و بر مبنای حسم یا فکر و اندیشه‌ی زهرآلودم به اتفاق‌ها نظرکرده و سریع حکم هم صادر می‌کنم. امیدوارم با هدفمند بودن و نظم و دیسیپلین در زندگی به‌جایی برسم که دیگر وقتی برای قضاوت دیگران نباشد و یاد بگیرم که فقط دوربین را روی زندگی خودم زوم کرده تا روزبه‌روز به سمت نور و آرامش حرکت کرده و از زندگی لذت ببرم؛ زیراکسانی که دائم در حال قضاوت کردن هستند در جهنم به سرمی برند و واقعاً معنای زیبای حیات را نمی‌توانند درک کرده و لذتی ببرند؛ چرا‌که نیروهای منفی به او اجازه لذت بردن را نمی‌دهند. بالاترین موهبت الهی، حیات است؛ پس تا می‌توانیم آموزش گرفته و آگاهی و دانایی کسب کنیم و از زندگی و زیبایی‌هایش استفاده کنیم که نمی‌دانیم حتی یک ثانیه دیگر چه بر ما خواهد گذشت.

همسفر معصومه:
انسان مدام در حال قضاوت بسیاری از مسائل روزمره زندگی است؛ ولی قضاوت در مورد دیگران اشتباه است. به قول بزرگی اگر می‌خواهید در مورد راه رفتن کسی قضاوت کنید، ابتدا کمی با کفش‌های او راه بروید. کسانی که دیگران را قضاوت می‌کنند معمولاً در زندگی خود هدف مشخصی را دنبال نمی‌کنند. هر چه انسان داناتر باشد کمتر قضاوت می‌کند و هــر چه جاهل‌تر باشد بیشتر قضاوت می‌کند. در جهان‌بینی هم مثلث جهالت در مقابل مثلث دانایی قرار می‌گیرد. سه ضلع مثلث جهالت که ترس، منیت و ناامیدی است در قضاوت ما تأثیرگذار است. معمولاً انسان ازنظر ادراک عقلی می‌داند که قضاوت کاری اشتباه است؛ ولی درنهایت آن کار را انجام می‌دهد، به این دلیل که دستور قضاوت در مغز انسان در کسری از ثانیه صادر می‌شود. راهکار مقابله با این فرایند فقط بالا بردن دانش و آگاهی است. زمانی که در مورد دیگران قضاوت می‌کنیم باعث می‌شود انرژی‌ ما از بین برود، انرژی که باید صرف کارهای درمان و آموزش شود.

قضاوت کردن در مورد انسان‌ها در ما تخریب ایجاد می‌کند و آرامش و آسایش ما را سلب می‌کند. انسان همیشه بر سر دوراهی قرار می‌گیرد، با اختیار خود راه خویش را انتخاب می‌کند و در هر جایگاه و مقامی دائماً در حال قضاوت می‌باشد، مثلاً چرا باید این لباس را بپوشید؟ چقدر چاق شدی؟ چرا این‌جوری راه می‌روید؟ و ... . حتی قضاوت کردن در مورد فرزندان و همسر هم باید در حدی باشد که وارد حریم خصوصی آن‌ها نشویم. قضاوت رابطه مستقیمی با جهالت دارد. قضاوت کردن بسیار دشوار است و هرکسی نمی‌تواند قضاوت نماید، کسی می‌تواند قضاوت کند و حکم صادر نماید که علم و دانش آن را داشته باشد، درس قضاوت خوانده باشد و مراحلی را پشت سر گذاشته باشد. هر چه سطح دانایی بالا باشد، قضاوت راجع به دیگران پایین‌تر است، انسان جاهل بیشتر در مورد دیگران قضاوت می‌کند و در هر کاری دخالت می‌نماید. برای اینکه عقل آدمی بتواند به‌درستی قضاوت کند؛ بایستی بداند گویی قدرت عقل به میزان دانایی اوست و هر چه دانایی انسان‌ها در بستر آموزش، تجربه و تفکر افزایش یابد به همان نسبت قدرت تشخیص افزایش می‌یابد و خطا در قضاوت‌ها کم و کمتر می‌‌شود که خود باعث انتخاب‌های سالم و درست می‌گردد و به برقراری صلح و آرامش در زندگی و حیات‌ها می‌انجامد.

همسفر رقیه:
قضاوت به معنی حکم کردن و جهالت به معنی عدم آگاهی و ندانستن است. ارتباط این دو کلمه به این معنی است که ما باید از قضاوت برمبنای جهالت دوری‌کنیم. قضاوت زمانی اتفاق می‌افتد که من در مورد آن موضوع یا آن شخص آگاهی کامل ندارم و فقط از روی ظاهر آن شخص قضاوتی را انجام می‌دهم. من باید یاد بگیرم که فقط دوربین را در زندگی روی خودم زوم کنم و فقط عیب‌های خودم را ببینم و آن‌ها را برطرف کنم. حال برای این کار مهم روی ضلع جهان‌بینی خودکار می‌کنم تا آموزش ببینم و دانایی خود را به دانایی مؤثر تبدیل کنم تا از جهل و نادانی خودم که بزرگ‌ترین دشمن خودم است رها شوم و به انسانی کارآزموده و متعادل تبدیل شوم که هم خودم وهم اطرافیانم و هم کسانی که به آن‌ها خدمت می‌کنم آرامش را تجربه کنند. ما باید مثبت فکر کنیم و همه‌چیز را مثبت ببینیم تا به آرامش برسیم. از آقای مهندس خیلی تشکر می‌کنم که این بستر را ایجاد کرد تا ما با آموزش‌ها به آرامش برسیم.

همسفر سولاف:

قضاوت کار خداوند است و کار ما انسان‌ها نیست؛ اما اطرافیان خود را راحت قضاوت می‌کنیم. ما با آموزش در کنگره داریم یاد می‌گیریم که راحت کسی را قضاوت و پیش داوری نکنیم. من قبلاً راحت شخصیت انسان‌ها را زیر سوال می‌بردم؛ اما دارم یاد می‌گیرم که دوربین قضاوت را برای اطرافیان روشن نکنم و راحت حکم برای بقیه صادر نکنم و زمانی به نتیجه می‌رسم که به آن دانایی برسم که بپذیزم قضاوت کار من نیست‌. انسان با جهالت و نادانی است که خیلی کارها و پیش داوری‌ها را می‌کند. من اگر از ضد ارزش‌ها دوری کنم و به سمت ارزش‌ها و صراط مستقیم حرکت کنم و از نادانی و جهالت دوری کنم، صد درصد راحت به خودم این اجازه را نمی‌دهم که قضاوت کنم و دیگران را زیر نظر داشته باشم. قدرت مطلق وقتی انسان را خلق کرد اعلام کرد که چنین موجودی خلق کردم و ویژگی‌های خاصی در او ایجاد کردم و از خاک آفریدم به این مفهموم که همه ذراتی که در خاک است در بدن ما هم وجود دارد. ویژگی که خدا به انسان داد این بود که مثل حیوان دست آموز نباشد و خود انسان بتواند اختیار خود را در دست بگیرد؛ پس اختیار هر رفتاری دست خود انسان است؛ اگر امروز کار خوب یا بدی از من سر بزند مقصرش خودم هستم؛ پس این قدرت قضاوت در ما به‌وجود آمده است. پس در دو راهی زندگی این خود ما هستیم که تفکر می‌کنیم که ببینیم کدام راه بهتر است و از کدام راه پرهیز کنیم.

ویرایش: رابط خبری همسفر سولاف لژیون راهنما همسفر فوزیه (لژیون نهم)
ویراستاری و ارسال: همسفر فهیمه (لژیون ششم)
همسفران نمایندگی شهرری