آگاهی و عمل سالم پیش‌نیاز قضاوت است

یازدهمین جلسه از دور دوازدهم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی بیرجند ویژه مسافران با دستور جلسه «قضاوت و جهالت» با استادی مسافر علی و نگهبانی مسافر ابوالفضل و دبیری مسافر محمدحسن یک‌شنبه 10 تیرماه 1403 ساعت 16 آغاز به کار نمود.
خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان علی هستم مسافر. برای قضاوت درست باید پیش‌نیازهایی داشته باشیم، مثل آگاهی، دانش و عمل سالم، در مقابل قضاوت جهالت وجود دارد که کار بسیار راحت‌تر است. یک قاضی وقتی می‌خواهد یک حکم را بدهد طبق تحقیق و تجسس رأی می‌دهد ولی شاید بعد از ۲۰ یا ۳۰ سال مشخص شود که طرف بی‌گناه بوده است، پس ما که هیچ آگاهی نداریم نباید وارد قضاوت شویم. زمانی که من اطلاعاتی ندارم نباید دیگران را قضاوت کنم. طبق فرمایش آقای مهندس اگر نمی‌خواهیم مورد قضاوت دیگران قرار بگیریم نباید دیگران را قضاوت کنیم. به نظرم قضاوت کردن و غیبت کردن مثل این است که جلوی کوهی ایستاده‌ایم و هرچه انجام می‌دهیم چند برابرش به خودمان برمی‌گردد. ترس، منیت و ناامیدی میوه‌های جهالت هستند.

قضاوت از کجا شکل می‌گیرد؟ زمانی که خداوند جهان خاکی و همچنین انسان را آفرید، به تمام فرشتگان گفت موجودی خلق کردم که دارای اختیار است و به همه آن‌ها امر کرد که به انسان سجده کنند. قضاوت کردن انسان‌ها با اختیار دادن خداوند شروع شد و انسان از روزی که آفریده‌شد بر سر دوراهی قرار گرفت، دوراهی فسق و فجور و تقوا.

انسان طوری آفریده‌شده که دائم در حال قضاوت است، مثلاً وقتی می‌خواهد به کنگره بیاید می‌گوید بروم یا نروم، بخرم یا نخرم، پولی به کسی بدهم یا ندهم. وقتی خداوند قضاوت را در انسان قرار داد دو مسیر سر راهش گذاشت، یکی بیابان و دیگری گلستان، بستگی دارد انسان کدام را انتخاب کند. وقتی انسان تصمیم می‌گیرد به کنگره بیاید و برای رسیدن به پاکی و آگاهی سفر نماید، هنگام کم کردن پله (دوز داروی مصرفی)  بدن‌درد و بی‌خوابی دارد، اگر دردها را تحمل کردم این بیابان به گلستان و رهایی می‌رسد ولی اگر در پله کم کردن مشکل داشتم و گریز زدم همان لحظه اول شاید حال خوشی به من دست بدهد ولی در پایان به کویر خواهم رسید پس بستگی به انتخاب من دارد.

آقای مهندس می‌فرمایند،کسی که ۴۰ سال زحمت‌کشیده هم خودش و هم نسل‌های بعدی از آن استفاده می‌کنند ولی اگر به‌جای ۴۰ سال، راه کوتاه را انتخاب کند و مثلاً رشوه بگیرد شاید اول به پول برسد ولی درنهایت به بیابان و برهوت می‌رسد.

تایپ: مسافر رضا، لژیون چهارم
ارسال خبر: مسافر میثم