جلسه اول از دوره اول کارگاههای آموزش مجازی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی صالحی به استادی راهنما همسفر عذری با دستورجلسه «قضاوت و جهالت» روز سهشنبه ۱۱ تیرماه ۱۴۰۳ برگزار شد.
خلاصه سخنان استاد:
شاید برای هر انسانی پیش بیاید که درباره دیگران قضاوت کند و نظر بدهد. گاهی در اظهار نظری که در مورد اشخاص انجام میدهد، شخصیت و آبروی فرد را زیر سوال ببرد. برخی اوقات ما دیگران را قضاوت و حکم قطعی صادر میکنیم در حالی که خداوند به هیچ بندهای اجازه قضاوت کردن و داوری در حق بندهای دیگر را نداده است. قضاوت کردن دیگران ریشه در جهل و نادانی انسان دارد. ما برای قضاوت کردن درباره هر چیزی باید نسبت به آن موضوع علم و آگاهی داشته باشیم در حالی که با وجود علم و آگاهی باز هم از صورپنهان بسیاری از مسائل آگاه نیستیم؛ زیرا انسانها تنها ظاهر را میبینند، از باطن آنها خبری ندارند، نمیدانند که چه کسی پیش خداوند عزیز است و برای ما معلوم نیست فردی که او را قضاوت میکنیم چه مقام و ارزشی در پیشگاه خداوند دارد.
![](/EditorFiles/Image/Negar_1719770223726.png)
از آنجا که از ظاهر انسانها به درون آنها پی نمیبریم، باید از هرگونه قضاوت کردن پرهیز کنیم؛ زیرا قضاوت تجاوز به حریم شخصی دیگران است و اگر دیگران را مورد قضاوت قرار دهیم روزی خودمان مورد قضاوت قرار میگیریم. قضاوت کردن باعث میشود که انسان افسار خود را به دست نفس اماره دهد و نفس اماره قدرتمند شود. انسانی که به تربیت نفس خود میپردازد، نگاهش را از روی دیگران برمیدارد و تمرکزش را بر روی مسائل و اشکالات خود میگذارد. او پلهایی میسازد که از روی آنها عبور کند تا به بهشت برسد و این میتواند همان پل صراط باشد؛ زیرا انسانی که دوربینش روی دیگران باشد از خود و نفس خود غافل میشود، نمیتواند به زندگی شخصی خود بپردازد و در مسائل روزمره و مشکلات خود سقوط میکند.
انسانی که دیگران را قضاوت میکند باید بهای سنگینی را پرداخت کند و تمام حسهای بازدارنده از شخصی که او را قضاوت میکند به خود برمیگردد. قضاوت کردن باعث بسته شدن و آلوده شدن حس میشود. با بسته شدن حس دیگر توانی برای حرکت نمیماند و انسان تاریکی و ناخالصیهای وجودی خود را نمیبیند، نمیتواند در مسیر تزکیه و پالایش حرکت کند. قضاوت کردن و جهالت ارتباط مستقیمی با یکدیگر دارند، در مثلث جهالت گفته میشود ترس، منیت و ناامیدی؛ انسانی که ترس دارد و در وجود خود ناتوانی دارد با قضاوت کردن سعی میکند ترس و ناتوانی خود را پنهان کند و دیگران را هم در پایینترین نقطه قرار دهد در حالی که میتواند بر ترس خود غلبه کند و با تفکر خود را به بالاترین درجات برساند. انسانی که دچار منیت است و از آموزش به دور است، تصور میکند که همه چیز را میداند و میتواند اشکالات را در دیگران تشخیص دهد.
با توجه به سخنان استاد امین حقهای که اتفاق میافتد این است که شخص با خود میگوید چقدر تو انسانشناس هستی و در نتیجه آن بصیرتی که باعث میشود تا معایب خود را تشخیص دهد، کور میشود. انسان با خودشناسی میتواند به خداشناسی برسد. قضاوت کردن باعث میشود تا انسان به خودشناسی نرسد و تا زمانی که به خود نرسی نمیتوانی به خدای خود برسی و در مسائل ناکام میمانی. این ناکامی باعث ناامیدی در انسان میشود و با قضاوت انسان تمام نیرو و انرژی که باید صرف خودسازی و حال خوش خود کند را به باتلاق میریزد و این خود دلیل بارزی بر جهل و نادانی انسانهاست.
نویسنده: راهنما همسفر عذری (لژیون دهم)
ویراستاری و ارسال: راهنمای تازهواردین همسفر الهه
همسفران نمایندگی صالحی
- تعداد بازدید از این مطلب :
169