قضاوت کردن، نوعی فرار از حل گره‌های وجودی‌ست

سه مؤلفه‌ی درمان در کنگره ۶۰، جسم، روان و جهان‌بینی است. درصد بسیاری از آموزش‌های کنگره ۶۰ بر پایه جهان‌بینی است. در جهان‌بینی ما درس درست زندگی‌کردن را فرامی‌گیریم و در مسیر ارزش‌ها پا می‌گذاریم تا به آرامش و حال خوش برسیم. با آموزش و یادگرفتن بایدها و نبایدها، ارزش‌ها و ضدارزش‌ها، دوری از جهالت و بالابردن دانایی به این مهم دست می‌یابیم. هدف اصلی آموزش جهان‌بینی، دوری از جهالت و بالابردن دانایی است. با بالارفتن دانایی و قدرت تشخیص، انسان در برابر چالش‌ها و سختی‌های زندگی پیروز می‌شود.

بیشترین مسائلی که ما در زندگی با آن‌ها روبرو هستیم را خودمان، در اثر نادانی، برای خودمان به وجود می‌آوریم. یکی از این مسائل در اثر انجام قضاوت است. انسان، همیشه بر سر دوراهی قرار می‌گیرد و عقل که فرمانروای شهر وجودی‌ست، مدام در حال داوری و قضاوت است. عقل با اطلاعاتی که از طریق حس دریافت می‌کند؛ حکم صادر می‌کند. گاهی این اطلاعات آن‌قدر ناکافی‌ست؛ فرمان عقل را هم به بیراهه می‌برد.

ما در کنگره ۶۰ یاد گرفتیم که داوری و قضاوت، فقط در مورد خود ما و مسائلی که مربوط به خود ماست، پسندیده و درست است. با قضاوت و داوری دیگران، انرژی خود را صرف مسائلی می‌کنیم که مربوط به ما نیست و تأثیری بر روی زندگی ما ندارد؛ این کار به ضرر ما است.

انسان نمی‌تواند با دانستن درصد کمی از اطلاعات یک موضوع و یا شخص در مورد آن قضاوت کند؛ چون از گذشته و پیشینه آن اطلاعی ندارد و داوری او فقط مربوط به چیزی است که می‌بیند و این نشانه نادانی اوست. چه بسیار قضاوت‌ها باعث شدند که فرد به مسلخ برود و نگاه نادرست جامعه او را ناامید کند. پس قضاوت به دو طرف آسیب می‌رساند.

در مورد زندگی یک مصرف‌کننده و خانواده‌ی او، همیشه قضاوتِ نادرست وجود داشته است؛ افراد جامعه مصرف‌کننده را شخصی بی‌اراده و بی‌شخصیت می‌بینند و وضعیت او را نشانه ضعف و کاهلی او می‌دانند؛ درصورتی‌که از گذشته و مسائلی که پشت سر گذاشته است؛ بی‌اطلاع هستند.

در واقع قضاوت‌کردن یک‌جور فرارکردن از حل مسائل خودمان است. ما می‌توانیم؛ انرژی‌ای که صرف دیگران می‌کنیم را صرف ساختن خود و حل مسائل خود کنیم. ما خودمان اجازه می‌دهیم؛ قضاوت انرژی ما را بدزدد. قرارگرفتن در مسیر ضد ارزش‌ها و وجود مشکلات فراوان در زندگی ما نشان می‌دهد که تفکر نکرده‌ایم و دانایی ما پایین است. ما می‌توانیم با آموزش، جهل خود را به دانایی تبدیل کنیم؛ در مسیر ارزش‌ها قرار بگیریم و مورد حمایت قدرت مطلق باشیم.

در ابتدای تمام جلسات کنگره ۶۰ به قدرت مطلق پناه می‌بریم تا از جهل و نادانی دور باشیم. در کنگره ۶۰ جهل و نادانی را بزرگ‌ترین دشمن انسان می‌دانند. بیشتر مسائل منفی که انسان درگیر آن است؛ در اثر ندانستن به وجود می‌آید که قضاوت یکی از آن‌هاست. امیدوارم با بالارفتن دانایی‌مان از این ضدارزش دوری کنیم و تمام انرژی خودمان را صرف ساختن خودمان کنیم.

نویسنده: همسفر سکینه رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون یکم)
ویرایش و ارسال: همسفر سکینه رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون یکم)
مرزبان خبری: همسفر نسیم
همسفران نمایندگی دامغان