هرچه سطح دانایی انسان بالاتر باشد، قضاوت راجع به دیگران کمتر است

جلسه دوم از دوره چهارم کارگاه‌های آموزشی مجازی همسفران نمایندگی علیرضا به استادی مرزبان همسفر فاطمه، با دستور جلسه «قضاوت و جهالت» در روز یکشنبه ۱۰ تیر‌ماه ۱۴۰۳ برگزار شد.

سخنان استاد:

خداوند بزرگ را هزاران بار شاکر و سپاسگزارم که به من اجازه خدمت در این جایگاه را داد. دستور جلسه این هفته قضاوت و جهالت است؛ قضاوت به معنای قاضی بودن و جهالت به معنای جهل، نادانی و ناآگاهی که هر دو رابطه مستقیم با هم دارند. جناب مهندس در سی‌دی قضاوت و جهالت فرمودند: قضاوت نیاز به فراوانی همچون ایمان، فرمان عقل، خودشناسی، علم، آگاهی، عدالت، صبر و تقوا دارد اما جهالت پیش‌نیاز ندارد. برای جهالت هیچ تلاش و هزینه‌ای نیاز نیست ولی قضاوت و عدالت هزینه دارند. زمانی که خداوند انسان را آفرید تمام ساکنین آسمان‌ها را جمع کرد و اعلام نمود: موجودی با ویژگی خاص از خاک آفریده‌ام که تمامی ذرات خاک نیز در او وجود دارد؛ همچنین اختیار کامل به او دادم که جامدات، نباتات و حیوانات، این ویژگی را ندارند پس آن را به دست خود انسان سپرد و از روح و صفات خودش در او دمید. در آن‌جا قدرت قضاوت به انسان داده شد تا در مورد مسیر، خودش انتخاب و تصمیم بگیرد. انسان ذاتاً موجودی است که دائماً در همه موارد قضاوت می‌کند و به دلیل ویژگی اختیاری که دارد بر سر یک دوراهی قرار می‌گیرد؛ یکی راه فسق و فجور و دیگری راه تقوا؛ بنابراین انسان می‌تواند همیشه در حال قضاوت کردن باشد. برای مثال بگوید: آیا به کنگره بروم یا نروم؟! آیا قانون یازدهم را اجرا کنم یا نکنم؟!

ما با کوچکترین اتفاقی که می‌افتد یا چیزی که با چشممان از کسی می‌بینیم در موردش داوری می‌کنیم. ذهن ما مانند بازی پازل می‌ماند، یک تکه از پازل را می‌بینیم و بقیه را خودمان به دلخواه می‌چینیم. با اینکه فقط یک تکه از پازل را داریم ولی بقیه را خودمان می‌سازیم و کنار یکدیگر می‌گذاریم. ما انسان‌ها گمان بد، تجسس و غیبت می‌کنیم و در نهایت سبب ایجاد بحران و مشکل برای خود و دیگران می‌شویم. چه بخواهیم چه نخواهیم در مورد دیگران قضاوت می کنیم؛ در صورتی که ۹۹ درصد قضاوت‌های ما غلط است و در قرآن گفته شده: ظن‌بد، گمان‌‌بد نبرید. قضاوت رابطه مستقیم با جهالت دارد. می‌توان گفت که قضاوت به معنای حکم کردن و جهالت به معنای ندانستن است. قضاوت کردن کار بسیار سخت و دشواری است و کسی می‌تواند قضاوت کند یا حکم صادر نماید که علم، دانش و درس آن را خوانده باشد. هرچه سطح دانایی بالاتر باشد، قضاوت راجع به دیگران کمتر است پس انسان جاهل بیشتر در مورد دیگران قضاوت می‌کند.

قضات برای قضاوت کردن حقوق، دستمزد و مزایا دریافت می‌کنند و گاهی اوقات هم ممکن است قضاوتشان اشتباه باشد؛ در صورتی که قاضی درسش را‌ خوانده و علمش را دارد و ممکن است گاهی یک پرونده ۵ الی ۶ سال، شاید ۱۰ سال زمان ببرد تا رأی صادر شود ولی ما انسان در هر کاری که به ما مربوط نمی‌شود داوری، قضاوت و غیبت می‌کنیم و در نهایت هم حکمی صادر می‌نماییم که همه این‌ها نشان‌دهنده جهل ماست. در ادامه هم حال خودمان بد می‌شود و آسایش و آرامشمان را بر هم می‌زنیم؛ همچنین دچار استرس می‌شویم، مواد بیوشیمی جسممان تغییر می‌کند، آسیب‌پذیر می‌شویم و تخریب زیادی به جسم خود وارد می‌کنیم.

کسانی که دائماً در مورد دیگران قضاوت می‌کنند در زندگی خود هدف و برنامه‌ریزی مشخصی ندارند؛ بنابراین در کنگره به ما آموزش داده شده است که نباید در تمام سطوح و موضوعات متمرکز بشویم. مردم عادی در بیرون از کنگره این آموزش‌ها را دریافت نکرده‌اند ولی ما در حال آموزش و آموختن هستیم. در کنگره حرکت ما به سمت نور است و به برکت این نور نه راه را گم می‌کنیم و نه به بیراهه می‌رویم. همیشه باید بدانیم در محضر خداوند هستیم و او همیشه ناظر بر قضاوت‌های ماست. فقری سخت‌تر از نادانی، ثروتی بالاتر از خردمندی و عبادتی والاتر از تفکر نیست.

در پایان از آقای مهندس و خانواده محترمشان بسیار سپاسگزارم.

نویسنده: مرزبان همسفر فاطمه

ویراستار: همسفر سمیه لژیون راهنما همسفر مژگان (لژیون هشتم)

عکاس خبری: همسفر فاطمه لژیون راهنما همسفر نسرین (لژیون پنجم)

تنظیم و ارسال مطلب: همسفر مریم خدمتگزار سایت

همسفران نمایندگی دکتر علیرضا