زمانی که دیگران را قضاوت کنیم؛ در صور پنهان از ما انرژی گرفته می‌شود

مشارکت مکتوب مسافر ابراهیم لژیون یکم در رابطه با موضوع هفتگی: " قضاوت و جهالت "

سلام دوستان ابراهیم هستم یک مسافر.
از خداوند سپاسگزارم بابت حضورم در کنگره ۶۰، از آقای مهندس تشکر می‎کنم بابت بستری که فراهم آوردند تا به درمان برسیم و همچنین از راهنمایان بزرگوارم کمال تشکر را دارم.
هر زمان وقت خودمان را با قضاوت کردن تلف کنیم، این مسئله نشان می‌دهد، جزء انسان‌های جاهل و نادان هستیم زیرا انسان دانا شخصی است که از فرصت‌هایی که در اختیار اوست برای ساختن خویش استفاده می‌کند و خود را درگیر مسائل حاشیه‌ای که هیچ سودی برای او ندارد نمی‌کند.
درکنگره یاد گرفته‌ایم، زمانی که دیگران را قضاوت کنیم؛ در صور پنهان از ما انرژی گرفته می‌شود.
سیستم کائنات انرژی را در اختیارمان قرار می‌دهد تا به تکامل برسیم ولی با قضاوت و تجسس در امور دیگران عملاً انرژی‌مان را بیهوده هدر می‌دهیم.
در سی‌دی ( قضاوت ) استاد امین می‌فرمایند:
زمانی که ما شخصی را قضاوت می‌کنیم مثل آن است که یک موشک به سمت او شلیک کنیم حتی اگر آن شخص هزاران کیلومتر از ما  دور باشد، حس تنفر و خشم  نسبت به ما در او به وجود می‌آید که این اتفاق در صور پنهان رخ می‌دهد.
نظام هستی قانونمند است؛
ما از هر دستی بدهیم از همان دست پس خواهیم گرفت!
یعنی؛ اگر ما دیگران را قضاوت کنیم، دیگران هم ما را قضاوت خواهند کرد.
ما باید نگاه‌مان را روی خودمان بیندازیم و قاضی اعمال خودمان باشیم برای این‌که در زندگی همیشه بر سر یک دو راهی قرار داریم و ابتدا، انتها و نتیجه حرکت در این دو مسیر هم توسط قدرت مطلق برایمان مشخص شده.
در آخر؛ فقط سیستم هستی یا همان قدرت مطلق می‌تواند در رابطه با اتفاقاتی که رخ می‌دهد به عدالت و درستی قضاوت کند.
از این‌که به صحبت‌های من توجه کردید از همه شما سپاسگزارم.

تایپ: مسافر حسن پورشیوایی لژیون دوم
تنظیم و ارسال: مسافر حسن لژیون دوم

نماندگی خواجو