ارتباط مستقیم قضاوت با جهالت

همسفر فرحناز
قضاوت رابطه مستقیم با جهالت دارد؛ قضاوت به معنای حکم کردن و جهالت به معنای ندانستن است. کسی می‌تواند حکم صادر نماید که علم و دانش آن را داشته و درس قضاوت را خوانده و مراحلی را هم پشت سر گذاشته باشد. هر چه سطح دانایی بالا باشد قضاوت راجع به دیگران پایین‌تر است، انسان جاهل بیشتر در مورد دیگران قضاوت می‌کند و در هر کاری دخالت می‌نماید. جهل در قرآن کریم ۲۴ مرتبه به کار رفته است. جهل دو بُعد دارد؛ جهل در برابر علم و جهل در برابر عمل یعنی شخص خودش را به جهالت بزند و به علم خود عمل نکند. کسانی که دائماً در مورد دیگران قضاوت می‌کنند در زندگی شخصی هدف و برنامه مشخصی ندارند، قضاوت کردن باعث می‌شود انرژی شخص از بین برود، انرژی که باید صرف کارهای خود انسان شود. مشکل اصلی و اساسی انسان‌ها از ذهن‌شان شروع می‌شود چون ذهن مداوم در حال صحبت کردن و حرف زدن می‌باشد. منبع ناآرامی هر انسانی ذهن شلوغش است؛ ذهن می‌خواهد انسان را کنترل کند و نگران این است که نکند اتفاقی بر خلاف میل او بیفتد، به همین دلیل انسان دچار استرس و خشم می‌شود و در مورد هر چیزی قضاوت می‌کند.
خداوند یک ویژگی به انسان داد که این ویژگی به جمادات، نباتات و حیوانات داده نشده و آن اختیار بوده که از روح خود و صفات خود در انسان دمید از او خواست خود، راه را تعیین کند؛ راه فسق و فجور یا راه تقوا. زمانی که اختیار به انسان داده شد قدرت قضاوت در انسان به‌وجود آمد گویی انسان موجودی است که قاضی به دنیا آمده است. ما هر روز صبح که بیدار می‌شویم در حال قضاوت هستیم که این‌ کار را انجام بدهیم یا ندهیم و هزاران قضاوت دیگر و هر کدام از را‌ه‌ها چه تقوا و چه فجور ممکن است هزار شاخه شود. در این‌جا خداوند یک عملیات شعبده‌بازی انجام داد، برای به‌دست آوردن گنج باید بگردید و آن را پیدا کنید. آقای مهندس در سی‌دی قضاوت و جهالت می‌گویند قضاوت احتیاج به پیش‌نیازهای فراوان هم‌چون ایمان، فرمان عقل، علم، آگاهی، صبر و تقوا دارد، اما برای جهالت هیچ هزینه‌ای نیاز نیست، زمانی جهالت باشد ترس، ناامیدی و منیت به دنبالش می‌آید و صفات منفی مانند حرص، بخل، حسد و خرافات هم میوه‌های جهالت هستند. قضاوت در فطرت ما نهادینه شده است مشکل از جایی شروع می‌شود که در حیطه‌ای که به ما مربوط نیست وارد قضاوت می‌شویم این‌جاست که مبحث جهالت مطرح می‌شود. هنگامی در امور شخصی دیگران تجسس می‌کنیم و نظر می‌دهیم این به معنی جهالت است. در مورد دیگران به چیزهایی که به ما مربوط نیست دخالت نکنیم، افکار و اندیشه‌ها را بر پایه مثبت بنا کنیم اگر خیلی خوب بیل می‌زنیم باغچه خودمان را بیل بزنیم و دوربین را روی خودمان بیندازیم.

همسفر سودابه
زمانی که ما در مورد یک شخص قضاوت می‌کنیم در واقع ضربه‌ای را به آن شخص می‌زنیم، در قضاوت کردن ما موقعیت شخص را مشخص می‌کنیم و اولين چیزی که به‌وجود می‌آید حسی است که ما نسبت به آن شخص پیدا می‌کنیم مثلاً این شخص دزد است، این شخص مال حرام خورده و یک‌سری قیاس‌هایی را می‌کنیم و از اطلاعاتی استفاده می‌کنیم که به نتایج منفی می‌رسیم و این بازتاب حس است که در ما به‌وجود می‌آید. عده‌ای از انسان‌ها هستند ‌که تخصص آنها قضاوت کردن است، درسش را خوانده‌اند و کسانی هم هستند که به آن‌ها کمک می‌کنند تا اطلاعات را جمع‌آوری کنند، بعد از یک‌سری مراحل به نتیجه می‌‌رسند و حکم صادر می‌کنند ممکن است بعضی مواقع قضاوت اشتباه کرده باشند و فرد بی‌گناه باشد. قضاوت کردن بسیار حساس است و انسان‌هایی که قضاوت می‌کنند یک دادگاه تشکیل می‌دهند ‌که هیچ متهمی ندارد و در عرض یک ثانیه حکم را صادر می‌کنند. قضاوت کردن یعنی بی‌گدار به آب زدن و از بین رفتن است. اگر انسان‌ها بدانند که هزینه و بهای قضاوت کردن چقدر سنگین است هیچ زمانی قضاوت نمی‌کنند. ما زمانی که وارد یک خانه می‌شویم و دوست نداریم آنجا زیاد بمانیم دلیلش این است آدم‌هایی که در آنجا زندگی می‌کنند دائم در حال قضاوت هستند و این انرژی منفی نیز به ما منتقل می‌شود. جایی که به ما مربوط نیست بخواهیم قضاوت کنیم این نشانه جهل ماست. تنها سیستمی که می‌تواند به بهترین شکل قضاوت کند، سیستم کائنات و سیستم الهی است.

گردآوری و ویرایش: رابط سایت همسفر زهره، راهنما همسفر سلیمه (لژیون چهارم)
ارسال: راهنما همسفر نجمه (لژیون سوم)
نمایندگی همسفران گنجعلی‌خان