قضاوت‌گر زندگی و انتخاب‌های خودم باشم

از اینکه در مسیر کنگره هستم و فرصتی به من داده شده تا قلم در دست بگیرم، خدمت کنم و آموزش بگیرم از خداوند بزرگ سپاسگزارم و خدا را شکر می‌کنم.
در مورد دستور جلسه قضاوت و جهالت باید بگویم که قضاوت رابطه مستقیمی با جهالت دارد. قضاوت به معنی حکم کردن و جهالت به معنی نادانی و ندانستن است که مثلث آن از ترس، ناامیدی و منیت متشکل شده است.
خداوند به انسان ویژگی داده است که او را از سایر مخلوقات متمایز کرده و آن ویژگی اختیار است. انسان همیشه بر سر دو راهی قرار می‌گیرد؛ یکی راه تقوا و درستی و دیگری فسق و فجور. برای انتخاب راه درست نیاز به قضاوت کردن دارد و گویی انسان فطرتاً قاضی به دنیا آمده است. پس امر قضاوت برای همه صادق است؛ یعنی در هر لحظه از زندگی در حال قضاوت کردن هستیم که آیا این کار را انجام بدهیم یا نه؟
همه این قضاوت‌ها لازمه‌ی زندگی هستند و به رشد و انتخاب درست انسان کمک می‌کنند؛ ولی مشکل از جایی آغاز می‌شود که شروع به قضاوت‌هایی می‌کنیم که به ما ارتباطی ندارند و ما از روی جهل و نادانی وارد حوزه‌ی قضاوت می‌شویم. برای قضاوت کردن پارامترهای زیادی لازم است که باید رعایت شود. در خیلی از موارد مشاهده شده که حتی با رعایت کردن این پارامترها باز هم به اشتباه قضاوت شده است؛ مانند خیلی از پرونده‌هایی که در دادگاه‌ها به اشتباه رای داده شده است. بنابراین باید این موضوع را بگیریم که در هیچ موردی نمی‌شود در مورد دیگران قضاوت کرد. شعار معروفی که همه ما شنیده‌ایم، تا با کفش دیگران راه نرفته‌ای راه رفتن او را قضاوت نکن.
تمامی مسائل یک صور پنهان و یک صور آشکار دارد. قضاوت کردن دیگران در ظاهر فقط یک قضاوت است؛ ولی انسان باید کلی از زمان و وقت باارزش خود را برای مسائل دیگران بگذارد و تمام انرژی خود را که می‌تواند در زندگی خودش استفاده کند را به اشتباه به هدر بدهد. امیدوارم با آموزش گرفتن و کاربردی کردن آن‌ها بتوانم فقط در مورد خودم، زندگی خودم و انتخاب‌های خودم قضاوت کنم.
از تمام شما عزیزان که وقت گذاشتید و مقاله بنده را مطالعه کردید سپاسگزارم.

به قلم: راهنما همسفر الهام
ویرایش: همسفر منیره (خدمتگزار سایت)
ارسال: همسفر مرضیه (خدمتگزار سایت)
همسفران نمایندگی کاسپین قزوین