راهی تابان

«به‌نام خالق زندگی»

سلام دوستان‌ سمیّه هستم همسفر محسن
جهالت: مترادف است با نادانی، تاریکی، ندانستن، دور بودن از هرچه، نور چیزی که وجود دارد؛ ولی ظلمت و تاریکی بودن نیست! اگر نوری نباشد می‌شود تاریکی و ظلمت، موقعی که نور می‌آید، تاریکی خود به خود محو می‌شود و از بین می‌رود؛ بسته به منشأ نور دارد که چه اندازه وسعت دارد؛ ممکن است مثل نور کبریت باشد که یک محدوده کوچک را روشن می‌کند و بعد خاموش می‌شود؛ یا نور خورشید باشد که دائمی و کامل است.
ما می‌توانیم خود، منشأ نور باشیم، دیگران از کنار با ما بودن نیز به روشنایی برسند و یا بالعکس، تاریک باشیم و دیگران را به ظلمت بکشانیم!
برای قضاوت نیز همان‌گونه است، ما به علم و آگاهی، حقیقت، صبر، تجربه، تخصص، تفکر سالم، قدرت تشخیص... نیاز داریم؛ ولی برای جهالت ما به هیچ پیش نیازی احتیاج نداریم؛ زیرا وقتی که شما جهالت دارید، همه را همراه خودش می‌آورد!
منظور این است که منیت، ترس و ناامیدی باعث نمی‌شود که جهالت بیاید؛ ولی وقتی جهالت و نادانی باشد، ترس، منیت، ناامیدی، حرص، تکبر و خرافات همراه آن می‌آید، اگر جهالت باشد نتیجه‌اش ناامنی است، خودخواهی، زائیده جهالت و نادانی است، اگر فردی دانا باشد خرافات را به همراه خود ندارد و ضدارزش‌ها در واقع میوه‌های ‌جهالت می‌باشند، مصرف مواد مخدر جهالت و نادانی بود، افرادی که به رهایی رسیدید، ذره‌ذره آموزش دیدید و به دانایی رسیدید، آن چراغ روشن شد، اتوماتیک‌وار مواد مخدر رفت کنار، همراه آن خیلی از مسائل ضد‌ارزشی دیگر هم، کنار رفت.
جهالت کردن هیچ خرجی ندارد! ولی برای قضاوت کردن خیلی باید هزینه پرداخت کرد؛ قضاوت نابجا تاوان دارد، تاوانی بسیار گزاف و سنگین که ابتدا در وجدان ما پدیدار می‌گردد!
پس بیاییم‌ با دور شدن از قضاوت و جهالت راهی تابان باشیم بسوی دانایی، دور از ضدارزشها و با تفکر پیش‌ بسوی صراط مستقیم‌ گام برداریم.

سپاس از برداشت زیبا و آموزنده همسفر سمیّه و همراهی شما دوستانِ جمع محبت

---------------------

نویسنده و تایپ: همسفر سمیّه، رهجوی راهنما همسفر هما (لژیون سوم)

ویراستار: همسفر مینا، رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون ششم)

تدوین عکس، ارسال: همسفر اعظم، رهجوی راهنما همسفر اعظم

همسفران نمایندگی شفا