جلسه ششم از دوره چهارم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ ویژه همسفران نمایندگی یوسف‌آباد با دستور جلسه «وادی چهارم و تاثیر آن روی من» با استادی راهنما همسفر سارا، نگهبانی راهنما همسفر هانیه و دبیری همسفر نرگس، در روز سه‌شنبه بیست و نهم خردادماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.
خلاصه سخنان استاد:
در مورد دستور جلسه وادی چهارم بایستی بگویم، وای‌ها تشکیل‌دهنده تکه‌های پازل سفر درونی هستند، این تکه‌ها با چینش درست و به جا، باعث می‌شوند تا در نهایت به وادی چهاردهم، که وادی عشق است برسیم و بتوانم آن گوهر ربوده شده را پس بگیریم که همان گوهر عشق و محبت است.
تمامی این قوانین و آموزش‌ها برای این است که بتوانیم پیوند محبت را در درون خود زنده کنیم. وادی اول تا وادی سوم در خصوص شناخت تفکر است. تا بتوانیم نقاط ضعف و یا قدرت خود و نیروهایی کمکی را برای شناخت بهتر تفکر، شناسایی کنیم.
وادی چهارم مرزبندی تفکر و مسئولیت‌ها را برایمان مشخص می‌کند و در همین مرزبندی متوجه می‌شویم که هیچ چیزی یک‌طرفه نیست و همه چیز در جهان هستی کاملاً دو طرفه است. خداوند نسبت به انسان و تمامی انسان‌ها نسبت به هم مسئولیت دارند. وادی چهارم انسان را می‌شکافد تا من انسان بتوانم به خوبی نقش‌ام را بشناسم و مسئولیت خود را به خوبی بدانم؛ تا نسبت به خودم و مسئولیتی که من واگذار شده است آگاه باشم، که در حقیقت این آگاهی جز با شناخت حاصل نمی‌شود.
در وادی چهارم است که هسته انسان شکافته می‌شود و به من می‌گوید که در کدامین جایگاه نفس، قرار گرفته‌ام و در حقیقت هسته صور آشکار و پنهان در این وادی شکافته می‌شود. در کنگره برای اینکه مسئولیت یک فرد تازه‌وارد را به او بیاموزیم، از او می‌خواهیم سی‌دی شرح وظایف رهجو را گوش کند تا مسئولیت خویش را بشناسد. همین‌قدر که من به مسئولیت خود آگاه باشم و به آن شناخت برسم من می‌توانم گریزگاه را بندم.
گریزگاه در حقیقت راه فراری است، چراکه من شناختی ندارم، پس فرار می‌کنم و مسئولیت را می‌اندازم گردن شخص دیگر. در حالی که اگر بدانم کجا هستم و چه مسئولیتی به من واگذار شده است آن کار را با تمام عشق، آگاهی و علاقه انجام می‌دهم.
خوب می‌دانیم که ابزار نیروی منفی فریب است، من خود سعی می‌کنم در قالب نیایش و توکل مسئولیت‌ام را به خداوند واگذار می‌کنم و در این گریز، خداوند را مخاطب خود قرار می‌دهم که اگر خداوند تو مرا خلق کردی، پس یکسری اسباب آسایش و آرامش را بایستی برایم فراهم سازی، یا سوالاتی را در ذهن خود با خودم مرور می‌کنم که چرا من الان در این دوران و در این شرایط و در این کشور به دنیا آمدم؟ من به خاطر ناآگاهی که دچارم، این سوالات را مدام از خودم و خدای خودم می‌پرسم.
اما همین که آگاه باشم، درصدد رفع مشکلات و انجام تمام مسئولیت‌های خودم برمی‌آیم و می‌دانم که زمانی دعای من مثمرثمر است که من در جهت خواسته خودم در حرکت باشم و در این مسیر استمرار داشته باشم.
اگر در جهت انجام خواسته خود و در صراط مستقیم حرکت کنیم، تحت حمایت خداوند قرار می‌گیریم و نیروهایی برای تحقق این خواسته به کمک ما می‌آیند.
امیدوارم همگی نسبت به تمام مسئولیت‌هایی که ما واگذار شده است آگاه باشیم و ایفاگر بهترین شکل مسئولیت واگذار شده باشیم.
مرزبانان کشیک: همسفر بهاره و مسافر علی‌اکبر
عکاس خبری و ارسال: همسفر سارا، خدمتگزار سایت
همسفران نمایندگی یوسف‌آباد
- تعداد بازدید از این مطلب :
167