برداشتی از وادی اول

سلام پیام هستم یک مسافر
مسافری که سال‌ها در مسیری قدم نهاده‌ام که گمان می‌بردم انتخاب مسیر و هدف از این انتخاب، هوشمندانه ودر پس این انتخاب، تفکر ژرف پنهان بوده، اما فارغ از اینکه حاصل این تفکر و انتهای این مسیر،   سراب آلود و شوره زاری بوده، هست و خواهد بود ، تا اینکه به لطف قدرت مطلق الله با کنگره ۶۰ آشنا شدم و در ابتدای سفرم با یک جمله روبرو شدم که در من انفجاری بزرگ شکل گرفت و باعث شد جز به جز این جمله یا وادی و یا طریق را شرح بدهم وبرداشتم  از این جمله برای درک بهتر و زیباتر به نگارش در بیاورم ، با تفکر ساختارها آغاز می‌گردند بدون تفکر آنچه هست رو به زوال می‌رود .
اولین سوالی که پیش می‌آید این است که تفکر و یا فکر کردن چیست من که گمان می‌کردم هر روز و هر ساعت فکر می‌کنم وبرای انجام اموراتم و تصمیم‌های شخصی زندگیم تفکر می‌کنم اما اگر بخواهیم دقیق تر نگاه کنیم به این مقوله و معنی کنیم میرسیم به این معنی که ؛ تفکر به معنی حرکت نفس در معقولات شایسته و پسندیده ، اصل تفکر و فکر کردن از زمان الست و یا حتی قبل از آن وجود داشته و تمامی مراحل هستی و خلقت در تمام ادوار زندگی اهمیت بالایی داشته ، و حتی اگر خوب بنگریم پایه و اساس تمامی ادیان الهی از ابتدا تا انتهابر پایه ی تفکر آگاهانه بنا گردیده و طبق تمامی متون به جا مانده از دیرباز، تفکر و تعقل جایگاه ویژه ای داشته و اندیشه ی نیک و به دنبال آن سخن نیک و کار نیک قرار دارد .
در مقابل جهان هستی ، انسان قرار میگیرد و هستی آدم ،معادل فکر و اندیشه ی اوست که ماهیت انسان را هم از درون و هم از دنیای بیرون را تشکیل میدهد .
ای برادر تو همان اندیشه ای مابقی استخوان و ریشه ای ، وز جهان فکرتی ای کم زخر ایمن و غافل چو سنگ و بی خبر                                                 در واقع ارزش یک انسان در معنای اندیشه او و صحت و سلامت تن، رابطه ی مستقیم با تفکر و اندیشه ی خود شخص می باشد ، حال سوال بعدی که پیش می آید این است که چگونه تفکر خود را اصلاح کنیم به جهت اصلاح اندیشه و تفکر ابتدا باید آگاهی کسب شود و با هدایت کردن تفکر خود به سمت معقولات و پروبال دادن تفکر ، با تصمیم هایی هر چند کوچک و قدم هایی ناچیز پیش به سوی سلامت روح و روان و حتی سلامت جسم برداریم ،هر چند که در این مسیر ما تنها نیستیم و نیروهای ارزشی و انوار الهی به کمک ما می آیند ،البته نباید فراموش کنیم که با انتخاب مسیر اشتباه ، نیروهای ضد ارزشی به کمک می آیند و ما را به سمت فاظلاب های جوشان و باتلاق های خروشان هدایت میکنند ، هر انسان برای رسیدن به یک هدف واحد که از نظر من ،کمال لایق خود افریننده است به یک تفکر آگاهانه و سالم نیازمندیم و برای رسیدن به این هدف والا باید از مسیر خودشناسی و خودکاوی عبور کند و از موانعی همچون علوم ظاهری و توجه به دنیای مادی عبور کنیم ،هر چند برای رسیدن به این هدف باید از بسیاری خوشی ها و بدی ها و سختی و درد ها و حتی زندگی ها عبور کرد و پشت سر بگذاریم و برای رسیدن به خودشناسی و خودکاوی باید به سرمنزل خِردقدم بگذاریم.
به راستی تفاوت عقل که همیشه نکوهش شده و خرد در چیست ،به نام خداوند جان و خرد کزین برتر اندیشه بر نگذرد .
به طور خلاصه عقل جزعی نگر است و وارد جزییات میشود ،اما خرد بزرگ نگر و کلی نگر است ،به طور مثال عقل برای راه رفتن فقط جلوی پاش رو نگاه میکنه که چجوری قدم بردارد و سالم و بی دردسر حرکت کند،اما خرد جلوی پا رو نگاه نمیکند و به این نگاه میکند که انسان به کجا می رود ، هدف عقل در شکل پرورش یافته تبدیل به علم علوم ظاهری می شود ولی خرد در شکل پرورش یافته تبدیل به جهانبینی میشود برای مثال یک بمب اتم که ساخته میشود ،اون بمب را چه کسانی میسازند اون بمب را دانشمندانی ساختن که علمشان به نهایت رسیده بوده ،اما یکبار خردمندانه نگاه نکردند که من در این آزمایشگاه چی میسازم ، برای چه کسی و قراره حاصل دسترنج من به چه کاری بیاید
در نتیجه خرد مسیر و هدف را نگاه میکند اما عقل جزعی نگر است و صرفا جلوی پای انسان را نگاه میکند ،در صورتی که به یکبارگی با سربالاکردن انسان میبیند که به یک مسیر دیگر سردراورده و در اخر انسان همواره بر سر دوراهی های بسیاری قرار میگیرد و این دوراهی ها از روز الست شروع و تا بی نهایت ادامه دارد زیرا هر پایانی،نقطه ی سرآغاز خط دیگری است،و انتخاب هرکدام از مسیر ها یک هدفی در پی دارد ، انتخاب ما مثل کاشتن بذری است که زمان بار نشستن و سربرافراشته شدن ،میتواند حاصلش سد راهمان باشد ومیوه های آن یأس و نابودی باشد ویا طعامی دلپذیر برای گذران مسیر و سایبانی جهت آرامیدن
تایپ: مسافر پیام لژیون دوم
تنظیم و ارسال: مسافر ابوالفضل لژیون یازدهم
مسافران نمایندگی تخــت جمـــشید شــیراز