در وادی چهارم برای شناخت بهتر، هسته انسان را می‌شکافیم

در مسائل حیاتی ؛به خداوند سپردن ،یعنی سلب مسئولیت از خویشتن.
در وادی‌های قبل طرز تفکر درست را آموختیم اما باز هم ممکن است با تفکرات، تصمیم‌گیری‌ها و عملکرد خویش، اشتباهاتی انجام دهیم؛ زیرا به درستی، خود و مسئولیت‌های خویش را نمی‌شناسیم. جایی که اتفاقی به نفع ما رخ می‌دهد آن را تایید کرده و اگر اتفاقی به ضرر ما انجام شد، آن را به خداوند نسبت می‌دهیم که ما را فراموش و به حال خود رها کرده است، درصورتی‌که اگر کمی بیندیشیم متوجه می‌شویم خدایی که فرمانروای جهانی به این بزرگی است و همه‌چیز را به صورت خودکار و منظم آفریده است آیا انسان را بدون برنامه و مسئولیت آفریده است! خیر. این عدم شناخت من از مسئولیت‌های خویش و خداوند است که عملکرد نادرست گذشته و شکست‌های خود را در حیطه مسئولیت خداوند قرار می‌دهم.
در وادی چهارم برای شناخت بهتر، هسته انسان را می‌شکافیم:
الف: صور آشکار، هسته جسم، آن‌چه با چشم ظاهر می‌بینیم؛ مثل مغز، کلیه، دست، پا.
ب: صور پنهان، آن‌چه که با چشم دیده نمی‌شود؛ مثل عقل، روح، نفس. تعریف نفس هم تعیین موجودیتی است که در هر صورت، چه ظاهر و چه باطن انسان را می‌نمایاند و بر مبنای خواسته و دانایی که دارد در رتبه و درجه‌ای قرار می‌گیرد. ۱_ نفس اماره که پایین‌ترین مرحله تکاملی حیوانی و ابتدایی‌ترین مرحله تکامل انسان است، در این مرحله انسان هیچ حد و مرزی برای رسیدن به خواسته‌های خود ندارد و از هر مسیری بدون تفکر و تعقل در کوتاه مدت می‌کوشد تا وسایل خوشی را فراهم کند اما عاقبتی پر از مشکلات دارد‌.
۲_نفس لوامه یعنی انسان در این مرحله برای رسیدن به خواسته‌های خویش مدام خود را سرزنش می‌کند که آیا این راه درست است یا نه و مدام در جهت دانایی خویش می‌کوشد.
۳_ نفس مطمئنه در این مرحله نفس انسان کاملاً دانا شده و خود را پالایش کرده است، همه تصمیم گیری‌ها از روی عقل و منطق بوده و حرکت‌ها همه صحیح می‌باشد‌.
بنابراین انسان با شناخت خویش می‌تواند حد و مرزهای مسئولیت خود و خداوند را بشناسد؛ البته که خداوند با واگذار کردن اختیار به انسان در تمام مراحل زندگی به او قدرت انتخاب داده است و این خود انسان‌ است که با چگونه حرکت کردن در این مسیر، به خواسته‌های خویش می‌رسد. حال اگر در مسیر ضد ارزش‌ها حرکت کند به سمت تاریکی‌ها خواهد رفت و اگر در صراط مستقیم حرکت کند به طور حتم به فرمان عقل و فرمانروای مطلق نزدیک خواهد شد.

نویسنده: مسافر حسین لژیون هفتم
ارسال: سایت نمایندگی ملاصدرا