خود کرده را تدبیر هست

هفتمین جلسه از دوره بیست و هشتم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ ویژه همسفران نمایندگی حر به نگهبانی همسفر مهرانگیز، دبیری همسفر آمنه و استادی همسفر مریم با دستور جلسه «وادی سوم و تأثیر آن روی من» در روز سه‌شنبه ۱ خردادماه ۱۴۰۳ رأس ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کارکرد.

خلاصه سخنان استاد:
خدا را شکر إذن کنگره برایم صادر شد که در این‌جا باشم و آموزش بگیرم تا دید من نسبت به زندگی عوض شود. از خانم نگهبان و خانم رویا خیلی ممنونم که به من اجازه دادند در این جایگاه خدمت کنم. در مورد دستور جلسه که «وادی سوم و تأثیر آن روی من» می‌باشد، آقای مهندس فرمودند: ۹۹ درصد انسان‌ها تفکراتشان بیمار است و مشکل دارد. ما اگر این چهارده وادی را پله پله کار کنیم و در زندگی کاربردی کنیم، خصوصیات و اندیشهٔ ما تغییر می‌کند. در وادی اول تغییر می‌کنیم و می‌فهمیم وظایف ما در هستی چیست؟ من برای چه به این دنیا آمده‌ام؟ چه وظایفی بر عهدهٔ من است؟ در وادی اول یاد می‌گیریم که با تفکر ساختارها آغاز می‌گردد. خداوند طوری انسان را خلق کرده است که برای زندگی‌اش برنامه‌ریزی داشته باشد، برای این‌که بتوانیم برنامه‌ریزی درستی داشته باشیم باید تفکر کنیم. وادی دوم هم به ما می‌گوید بیهوده نیستیم و بیهوده پا به حیات نگذاشته‌ایم حتی اگر خودمان فکر کنیم بی‌ارزش هستیم اما چنین چیزی نیست؛ ما برای تکامل به این زندگی آمده‌‌ایم.

وادی سوم با کلمهٔ باید شروع می‌شود، قطعاً باید این را بدانیم که هیچ موجودی به اندازهٔ خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند. خیلی از انسان‌ها، کارهایشان را به گردن دیگران می‌اندازند و به خودشان اعتماد ندارند و همیشه جا می‌زنند؛ مثلاً می‌خواهد آشپزی کند می‌گوید من که بلد نیستم، یا این‌که می‌خواهد غیبت کند می‌گوید می‌خواستم غیبت نکنم اما دست خودم نیست، یا این‌که مثلاً اگر اشتباهی انجام می‌دهند به گردن دیگران می‌اندازند. ما در وحله‌ٔ اول برای این‌که بتوانیم مشکلاتمان را حل کنیم باید آن‌ها را بپذیریم و پذیرش داشته باشیم که ما چه مشکلی داریم، چرا این مشکل به‌وجود آمده است؟ درون آن چیست؟ در یک‌سری از مشکلات، خودمان نقش داریم مثلاً الان بیمار هستم یا مسافرم اعتیاد دارد اما در یک‌سری از مشکلات هیچ نقشی نداریم مثل بیماری‌های ژنتیکی که برایمان به‌وجود می‌آید.

برای این‌که بتوانیم مشکلاتمان را حل کنیم باید از طبیعت الگوبرداری کنیم، طبیعت چه‌طور در حال تغییر است؟ در زمستان طبیعت خشک است ولی در بهار شکوفه می‌زند؛ با درس گرفتن از طبیعت می‌توانیم مشکلاتمان را حل کنیم. اگر ما با تمام کاوشگران ماهر، همنشین باشیم به موضوع واقعی نمی‌رسیم، برای مثال اگر من به کنگره می‌آیم گوشه‌ای بنشينم و هیچ کاری انجام ندهم، سی‌دی ننويسم، از آموزش‌هایش استفاده نکنم و فقط بیایم و بروم اما با بزرگ‌ترهای کنگره همنشین باشم هیچ دردی را از من دوا نمی‌کند یا مسافری در سفر اول، سفر خوبی نداشته باشد اما با بزرگ‌ترهای کنگره همنشین باشد به درمان نمی‌رسد. در وادی سوم می‌گوید: ما آغاز تازه‌ای را شروع کرده‌ایم، یعنی به ما امیدواری می‌دهد و می‌گوید ناامید نباشید، چه‌طور پله پله مشکلات را بالا رفتید؟ حالا می‌توانید با آرامش و آسایش پله پله برگردید. ما برای این‌که مشکلاتمان را حل کنیم باید نیروهای درونمان و نیروهای بازدارنده را بشناسیم.

آن‌ها به بهترین شکل ممکن وارد عمل می‌شوند تا ما را از کارهایی که انجام می‌دهیم با حرف‌های منفی نگه دارند و نگذارند که انجام دهیم مثلاً کسی به خانه‌‌مان می‌آید و می‌بیند من مریض هستم می‌گوید: فلانی هم همین مریضی را داشت و فوت کرد یا خیلی از این صحنه‌ها که همهٔ ما در زندگی‌هایمان دیده‌ایم مثلاً جمله‌ای به ما می‌گویند و حالمان را بهم می‌ریزند، ما باید به قدری آموزش بگیریم و آن را کاربردی کنیم تا با هر چیزی بهم نریزیم حالا یک اتفاق برای مثال بیماری، اقتصادی، روانی، عاطفی و یا هر مشکلی می‌تواند باشد، به هر حال پیش آمده است حالا من باید بگویم خود کرده را تدبیر نیست؟ رها کنم و دیگر هیچ کاری نکنم؟ یا بگویم که خود کرده را تدبیر هست؟ باید بگویم بله خود کرده را تدبیر هست، ما با صبر و استقامت می‌توانیم بر مشکلاتمان غلبه کنیم و از هیچ کسی هم هیچ انتظاری نداشته باشیم، با امیدواری تمام، سربلند بایستیم و همیشه شاکر خداوند و شاکر هستی باشیم که در این مکان هستیم و آموزش می‌گیریم.

تایپ: همسفر پریناز، راهنما همسفر لیلا (لژیون هفدهم) و همسفر اکرم، راهنما همسفر زهرا (لژیون هفتم)
ویرایش: همسفر کبری، راهنما همسفر مریم (لژیون هجدهم) و همسفر فاطمه، راهنما همسفر لیلا (لژیون هفدهم)
عکس و ارسال: همسفر محدثه، راهنمای ویلیام وایت
همسفران نمایندگی حر