کمک به کنگره، در نهایت کمک به خود است

هشتمین  جلسه از دوره‌ ششم لژیون سردار، کنگره۶۰؛ نمایندگی وحید؛ ویژه مسافران با استادی راهنمای  محترم مسافر مهدی، نگهبانی دنور مسافر محمود و دبیری دنور مسافر محسن با دستور جلسه "کمک من به کنگره و کمک کنگره به من" دوشنبه 24 دی‌ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۵:۳۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
خدا را شاکرم که در این جایگاه قرار گرفتم تا خدمت کنم و آموزش بگیرم. ابتدا روز پدر را به عزیزان تبریک عرض می‌نمایم و تبریک دوم را خدمت کسانی که در آزمون راهنمایی قبول شدند عرض می‌کنم. دستور جلسه این هفته رابطه بسیار مستقیم با لژیون سردار دارد. ما به لژیون سردار آمدیم تا فهم و درک بیشتری نسبت به بخشش و گذشت داشته باشیم.
موضوعی که مشخص است این امر می‌باشد که هیچ‌چیز با کمکی که کنگره به ما کرده قابل قیاس نیست زیرا کنگره آدرس خودمان، که می‌توانستیم تا آخر عمر آن را کشف نکنیم را به ما داد. نظر شخصیِ من، که این دو جمله دستور جلسه را به هم متصل می‌کند فقط عشق می‌تواند باشد. مطلب مهمی که من به آن فکر می‌کنم این است که من در جایگاه‌های مختلف خدمت می‌کنم تا کمکی به کنگره کرده باشم اما در اصل قضیه می‌بینم که باز کنگره است که به من کمک می‌کند و با در اختیار گذاشتن جایگاه‌های خدمتی برای من باعث می‌شود که من به خویش خویشتن نزدیک‌تر بشوم.

دیروز در شعبه باغستان ما در خدمت جناب زرکش بودیم که با صحبت‌های تکان‌دهنده ایشان مطالب بسیاری را یاد گرفتیم از جلمه راجب خدمت صادقانه و بدون چشم‌داشت که فقط با عشق است که این اتفاق می‌افتد و حساب عاشق ازنظر من فقط با عشق است و با معشوق هیچ کاری ندارد. کنگره هدف نیست کنگره وسیله‌ای است برای رسیدن به هدف که همان عشق است.
برای مثال همه ما سوار بر کشتی بزرگی هستیم که بسیار ناخدای باخرد و راستین دارد، همراه با ملوان‌های بی‌نظیر و خدمتگزارهای عالی که از اقیانوس تاریکی و نفرت گذر می‌کند و مارا به روشنایی و عشق می‌رساند. ما در کنگره مسیر های خدمتی را با شور زیاد شروع می‌کنم با این خیال که ما در حال کمک به کنگره هستیم، در مرحله اول که اگر چاشنی این شور عشق نباشد از این مسیر خسته می‌شویم و راه خود را جدا می‌کنیم اما اگر با عشق وارد شویم با مرور زمان شور ما به شعور تبدیل می‌شود و متوجه می‌شویم بااینکه در حال خدمت هستیم باز این کنگره می‌باشد که در حال کمک کردن به ما می‌باشد.
ما اگر این موضوع را درست یاد بگیریم که زکات هر چیزی که کنگره به ما می‌دهد را بپردازیم دنیای ما دگرگون خواهد شد. هنگام بخشش از مال خود موقعی که درد را احساس می‌کنیم در حال رشد هستیم، پرداخت زکات زمانی که زندگی مارا به چالش نکشد و هیچ اتفاقی در درون ما ایجاد نکند به نظر من هیچ فایده‌ای ندارد. پیروزی مال انسان‌های است که طعم شکست را چشیده‌اند اما ناامید نشدند.  من هر بار که می‌خواهم به این فکر کنم که من چه کمکی به کنگره می‌توانم بکنم باعث می‌شود که باز به وادی عشق برسم و متوجه بشوم من قطره‌ای از این اقیانوس هستم و تنها کمکی که می‌توانم انجام دهم این است که سعی کنم از دیروزم بهتر باشم.

تایپ و ارسال : مسافر رضا