سلاح ما همسفران در کنگره‌60 آگاهی و عشق است

دومین جلسه از دوره اول کارگاه‌های آموزشی عمومی مسافران و همسفران کنگره‌‌60 نمایندگی پرند با استادی ایجنت همسفر سمیه، نگهبانی راهنما همسفر الهه و دبیری راهنمای تازه‌واردین همسفر حمیده با دستور جلسه «جشن همسفر» روز دوشنبه ۱۰ دی‌ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

به رسم ادب و احترام از راهنمای خودم همسفر طاهره تشکر می‌کنم که هر جایگاهی را در کنگره تجربه می‌کنم مدیون زحمت‌های او هستم. هفته همسفر را از صمیم قلبم خدمت آقای مهندس دژاکام، خانم آنی بزرگوار، خانم آنی کماندار، خانم شانی و استاد امین تبریک و تهنیت عرض می‌کنم و خدا‌قوت ویژه خدمت این عزیزان می‌گویم. سپاسگزارم بابت این‌که بودند تا قسمت همسفران شکل بگیرد و ما امروز بتوانیم کمک حال عزیزانمان باشیم و بتوانیم آموزش بگیریم و خدمت کنیم. خیر مقدم عرض می‌کنم خدمت کسانی که مهمان هستند و کسانی که امروز برای بار اول ما در خدمتشان هستیم و خداقوت خدمت تک‌تک همسفران شعبه پرند بابت همسفر بودنشان که قسمت سخت کار هستند. راجع‌ به دستور جلسه که سه هفته‌ اخیر داشتیم هفته‌ بنیان و هفته OT بود که هرکدام به‌نحوی در زندگی ما تأثیرگذار بودند. هفته‌ بنیان که در جایگاه خودش مقصد زندگی ما را تغییر داد و امروز هم که هفته همسفر است. واقعاً همسفران نقش سازنده‌ای در کنگره‌60 دارند.

ما در کنگره 4 جشن داریم‌ که شامل جشن دیده‌بان، جشن ایجنت و مرزبانی، جشن همسفران و جشن گل‌ریزان است؛ وقتی جشن همسفران در بین این جشن‌ها قرار گرفته است این ارزش و مقام همسفر را بالا می‌برد و این خیلی در شکل‌گیری کنگره تأثیرگذار بوده است. بخش همسفران از اول به این شکل نبوده است و فقط بخش مسافران بود که مسافران می‌آمدند و سفر خودشان را شروع می‌کردند و همسفران و خانواده‌ها بیرون از جلسات منتظر مسافران‌شان می‌ماندند. همیشه از دل مسائل بوده که کنگره‌60 توانسته است آن مسائل را پشت سر بگذارد و رشد و ارتقاء پیدا کند.

این همسفرانی که پشت در کنگره تجمع می‌کردند یا به خودشان اجازه می‌دادند در کار مسافرهای خود دخالت کنند که این کار باعث می‌شد در کار مسافرها خلل ایجاد شود. آقای مهندس با تفکر خود و همراهی همسفران باعث شکل‌گیری بخش همسفران شدند که ما‌ بتوانیم لژیون و راهنما انتخاب کنیم و حتی رشته ورزشی داشته باشیم و زخم‌هایی که از تخریب اعتیاد در ما به‌وجود آمده بود در اینجا ترمیم کنیم و از حال‌ خوش برخوردار باشیم.

ما همسفرا‌ن باید نقش خود‌مان را بشناسیم. سلاح ما اطلاعات و آگاهی است؛ شاید قبل از کنگره سلاح ما این نبوده است؛ ولی الآن سلاح ما آگاهی، صبر، بخشش‌، دانایی و مهربانی است با این سلاح‌ها ما می‌توانیم در کنار مسافر‌های خود قرار بگیریم نه روبه‌روی آن‌ها و باید قدردان این مکان باشیم؛ باید این هفته‌ها را قدر بدانیم و ارزش خودمان را بدانیم و مسافرهایمان را دوست داشته باشیم؛ اگر توسط اعتیاد تخریب‌هایی وارد شده است آن‌ها را ببخشیم تا بتوانیم در زندگی از حال‌خوش برخوردار شویم.

من اگر بخواهم یک قسمت کوچکی از تجربه خودم را بگویم، من هم مثل همه همسفرانی که در اینجا حضور دارند با کوله‌باری از تاریکی وارد کنگره شدم و عمق فاجعه را موقعی متوجه شدم که وقتی وارد خانه شدم مسافرم را در حال مصرف دیدم و هیچ‌وقت این صحنه از ذهن من بیرون نرفت. همیشه دوست داشتم یک روز مسافرم بیاید و خودش به من بگوید که من مصرف‌کننده‌ هستم تا با هم به‌دنبال یک راه حل باشیم، همیشه به من می‌گفت که من مصرف‌کننده تفریحی هستم و مصرف‌کننده دائمی نیستم؛ ولی خدا را شکر یک روز آمد و گفت که من مصرف‌کننده دائمی هستم و این مواد را هم گرفتم مصرف کنم تا خودم مواد را کنار بگذارم و مواد‌مخدر را هم مصرف کرد؛ ولی سه روز دوام آورد و بعد از آن فکر می‌کنم یک برهه از تاریکی در زندگی من آشکار شد؛ چون فهمیده بودم و هیچ کاری نمی‌توانستم برای او کنم.

خیلی تجسس می‌کردم که آیا مسافرم مصرف کرده است یا نه؛ چون از تخریب‌های اعتیاد آگاهی نداشتم و نمی‌دانستم که اعتیاد یک بیماری است. همیشه سرنخ‌ها را در تجسس‌ها پیدا می‌کردم؛ ولی یک موقع‌هایی سرنخ‌ها را که پیدا نمی‌کردم حالم خراب‌تر می‌شد با خود می‌گفتم مسافرم حتماً در مصرف خبره شده است که من متوجه آن نمی‌شوم. این مطالب را به‌خاطر این می‌گویم که اگر الآن من از یک حال‌ خوش برخوردار هستم تاریکی‌هایی را تجربه کرده‌ام. به فرموده آقای مهندس دژاکام اعتیاد یک سوغاتی‌هایی برای ما داشته است. الآن به این باور رسیدم که کنگره مانند یک آینه همه چیز را به من نشان می‌دهد.

خدا را شکر بعد از سال‌ها تخریب، راه کنگره را برای درمان انتخاب کردیم. اوایل ایمان ما به این شدت قوی نبود؛ ولی به حرف راهنما گوش دادیم، حرکت کردیم تا به رهایی رسیدیم و سعی کردیم پا جای پای راهنمای خود بگذاریم و ادامه‌دهنده راه راهنماهای خودمان باشیم. الآن شکرگزار این مکان و آقای مهندس هستیم که این مکان را برای ما فراهم کردند تا این بستر ایجاد شود تا مسافر و همسفر با هم هم‌زبان و هم‌سو شوند. این جشنی که امروز برقرار است به پاس قدردانی از جایگاه همسفر است که این همسفران خودشان را ارزشمند جلوه دهند و در کنگره حضور داشته باشند تا بتوانند به حال‌خوش برسند.

مرزبانان کشیک: همسفر شیوا و مسافر بهنام
تایپ: همسفر راضیه رهجوی راهنما همسفر مرضیه (لژیون اول)
عکاسان: همسفر انسیه رهجوی راهنما همسفر مرضیه (لژیون اول) و همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر الهه( لژیون سوم)
ویراستاری و ارسال: همسفر سمیرا رهجوی راهنما همسفر الهه (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی پرند