سلام دوستان، حامد هستم؛ یک همسفر
تبریک و تهنیت فراوان بابت این هفته زیبا خدمت جناب مهندس، خانواده گرامی ایشان و تمامی همراهانی که در این دریای محبت همسو در جهت کرامت انسانی و پیوند هرچه محکم‌تر خانواده تلاش و حرکت می‌کنند.
جمعیت احیای انسانی کنگره ۶۰ در نخستین و مهم‌ترین بخش فعالیت خود، به درمان اعتیاد می‌پردازد. این مجموعه با ساختار بسیار دقیق و منسجمی که جناب مهندس بنیان نهاده‌اند، پذیرای انسان‌هایی است که بار سنگین اعتیاد را بر دوش می‌کشند. چرخه‌ای متشکل از ورود به کنگره، جلسه تازه‌واردین، لژیون، سفر DST و پس از یازده ماه، رهایی از بند اهریمن اعتیاد و سیگار. مسیری که با خواست، تلاش و فرمان‌برداری هموار می‌شود و اعتیاد را برای همیشه به بخشی تاریک از گذشته تبدیل می‌کند تا روشنایی‌های زندگی لمس شوند.
اما فعالیت کنگره ۶۰ تنها به درمان اعتیاد محدود نمی‌شود، بلکه در حوزه خانواده نیز به‌طور گسترده‌ای حمایت‌های لازم را ارائه می‌دهد. بهبود کیفیت زندگی که در اثر اعتیاد دستخوش آسیب‌های زیادی شده، نیازمند آموزش‌هایی است که همسفران عزیز باید آن‌ها را دریافت کنند. اعتیاد و مسائل پیرامون آن نباید باعث شود که خانواده و جامعه به فرد درگیر اعتیاد نگاه متهم‌گونه‌ای داشته باشند. همچنین خشم‌های نهفته در درون همسفر نباید مانع از ایجاد آرامش و صلابت در محفل خانواده شود.
من به‌عنوان یک همسفر، وقتی در کنگره حضور دارم و آموزش‌های لازم را دریافت می‌کنم، به‌مرور می‌پذیرم که مشکلات درونی بسیاری دارم.این آموزش‌ها و خدمت در کنگره به من کمک می‌کنند تا این گره‌ها به‌تدریج باز شوند. حضورم در کنگره لطفی است که به واسطه حضور مسافرم نصیبم شده و باید خداوند مهربان را شکرگزار باشم که به‌عنوان همسفر این هفته زیبا را جشن می‌گیرم.
حضور همسفر و مسافر در کنار هم، زبان، حس و آموزش مشترکی ایجاد می‌کند و پیوندها را از خشم و ناراحتی به محبت و همراهی تبدیل می‌سازد. آقای مهندس در سی‌دی «قلب» بیان کرده‌اند که: "انسان آنجایی که تنها باشد، گویی در جهنم است."
حضور همسفر و مسافر در کنگره، بندی محکم از عشق می‌سازد که فضای خانه را دلنشین می‌کند. در چنین فضایی، منفعت شخصی به حاشیه می‌رود و گذشت و محبت جایگزین آن می‌شود. زندگی‌ای که در آن خانواده درگیر آموزش و خدمت باشد، حتماً حس‌های زیبایی را به ارمغان خواهد آورد. این هفته، یادآور قدردانی از عزیزانمان است؛ قدردانی بابت تک‌تک قدم‌هایی که در مشکلات و لحظات خوب زندگی در کنار هم برداشته‌ایم. جشن این هفته، دلیلی برای شادی در کنار عزیزانمان است تا به یاد داشته باشیم که انسان‌ها به حضور و نفس یکدیگر دلگرم می‌شوند.
خندیدن در تنهایی مانند داشتن ثروتی در جهانی بی‌سکنه است؛ گنج‌ها موجودند اما لذت بردن از آن‌ها غیرممکن. همه ما مسافر هستیم و در این دوره از حیات، به مکانی امن و مقدس رسیده‌ایم؛ جایی که در آن محالات ذهنی بشر ممکن شد. باید قدردان این خانواده بزرگ باشیم و خود را ذره‌ای جدانشدنی از این اقیانوس بیکران محبت بدانیم. آن‌گاه، احساس تنهایی بی‌معنا و شادی، سهم دل‌هایمان خواهد بود. این قدردانی بدون بخشش، بی‌مفهوم و مانند ظرفی تهی است. ظرف خالی، پیمانه دل انسان‌ها را پر نخواهد کرد.
آنچه باور است، محبت است....
نگارنده وتایپ: راهنما همسفر حامد
تنظیم و ارسال: مسافر محمد لژیون یکم
نمایندگی ایران
- تعداد بازدید از این مطلب :
96