جنابمهندس در سیدی «قلب» در رابطه با وادیسیزدهم فرمودند: پایان هر نقطه سرآغاز خط دیگری است. یعنی هر مرحله که تمام میشود، مرحله دیگری آغاز میشود. اهمیت وادیسیزدهم و چهاردهم در این است که در قلب رودخانه یا بحر جاری میشود که سرچشمه آن، هم زمین است و هم سماء. آنجاست که میگویند: ارابهها را به حرکت درآورید که نگهبان ماوراء به آنچه در زمین میگذرد، نیاز دارند؛ یعنی این ارتباط بین زمین و آسمان است.
مسأله ای که با آن مواجه هستیم؛ تفاوت قلب و دل است. میدانیم که قلب در سینه قرار دارد و عضوی عاری از احساس است؛ هنگامی که قلب مشکل پیدا میکند، نشانه آن در دستچپ و ستون فقرات ایجاد میشود و در نتیجه این که قلب مرکز احساسات است، باور نادرستی است و تنها وظیفه آن، خونرسانی است.
وقتی میگوییم فلانی قلبش سیاه یا از سنگ است و یا قلب مهربانی دارد؛ منظور حس آن است که آیا حسش خوب است یا حسش منفی و خراب است.
در کنگره سه مؤلفه داریم: صوت، نور و حس. منظور از صوت، کلمه است. و از این سه مولفه، در قرآن زیاد صحبت شده است. اگر به قرآن بدون تعصب نگاه کنیم؛ میبینیم پنجاه درصد قرآن راجع به ستارگان، آسمان و زمین صحبت شده است. آسمان از دخان به معنی دود به وجود آمده است. اگر کسی چیزی گفته که از ۱۴۰۰ سال پیش تا الان رهرو دارد، مسلما چیزی هست که حائز اهمیت بوده است.
وقتی ۳ کلمه سماء، افسار و قلوب صحبت میشود؛ سمع منظور همان شنوایی، افسار یعنی چشم و قلب مرکز حس است. اگر گفته میشود کسی قلبش از سنگ است؛ منظور این است که حسش از سنگ و منفی شده و کسی که قلبش مهربان و یا سیاه است برمیگردد به حسش که این سیاهبودن را با حسادت، کینه، دشمنی و چ شهادت دروغ، میشود مثال زد. پس ما در هر شرایطی باید درحال تزکیه، پالایش و آموزش باشیم تا از این حسهای بد دوری کنیم و به خداوند نزدیکتر شویم.
نویسنده: همسفر شهناز رهجوی راهنما همسفر آمنه(لژیون دوم)
رابطخبری: همسفر مهسا رهجوی راهنما همسفر آمنه(لژیون دوم)
ویراستار و ارسال: همسر زری رهجوی راهنما همسفر سودابه(لژیون چهارم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی عمانسامانی
- تعداد بازدید از این مطلب :
90