جلسه نهم از دوره چهارم کارگاه‌های آموزش مجازی همسفران کنگره ۶۰ نمایندگی وحید با دستور جلسه «وادی پنجم (در جهان ما تفکر، قدرت مطلق حل نیست؛ بلکه توأم با رفتن و رسیدن، آن را کامل می‌کند) و تأثیر آن روی من» با استادی همسفر راضیه رهجوی راهنما همسفر مریم در روز شنبه ۲۳ تیرماه سال ۱۴۰۳ برگزار شد.
خلاصه سخنان استاد:
به‌طور کلی از وادی اول تا چهارم روی تفکر کار شده است. اما در این وادی باید برای رسیدن به تفکر حرکت کنیم و این را هم بدانیم که با فکرهای پوچ و بیهوده انسان به جایی نمی‌رسد. اگر این تفکرها وارد عمل نشود، قطعاً به‌هیچ دردی نمی‌خورد. افرادی هستند که می‌توانند یک کتاب را هم حفظ کنند، اما وقت عمل که می‌شود هیچ کاری را نمی‌توانند به‌درستی انجام دهند. این افراد مانند کسی است که یک گنجی را دارد اما آن را زیرخاک پنهان می‌کند. زمانی که از آن گنج استفاده‌ای نشود چه فایده‌ای برای صاحب آن می‌تواند داشته باشد؟ پس در حقیقت آن شخص عملا چیزی ندارد و نحوه استفاده از آن را هنوز فرانگرفته است.
ما انسان‌ها هم‌زمان در چند جهان زندگی می‌کنیم. (جهان‌فیزیکی، جهان‌خواب و جهان‌ذهنی) جهان‌ذهنی فوق‌العاده پیچیده و بی‌اندازه بزرگ و از اهمیت بسیاری بر‌خوردار است. مثل همین کره زمین است که با سرعت فوق‌العاده بالایی در حال حرکت و چرخش است اما به‌قدری بزرگ است که ما اصلا سرعت آن را حس نمی‌کنیم. باید از جهان‌ذهنی که همه‌چیز را می‌شود در آن خلق کرد بیرون بیاییم و به تفکرات ذهنی خود جامه عمل بپوشانیم.
هر انسانی در جهان‌ذهنی خود یک خالق به حساب می‌آید؛ چون هرچیزی را می‌شود در این جهان تصور کرد. به‌عنوان مثال: در جهان‌ذهنی خود یک پرنده‌ای را تصور کنید که پاهای آن شبیه به پای گربه باشد همین الان، همین تصویر در ذهن شما ایجاد می‌شود و همین ثابت می‌کند که هر آن‌چه را که می‌توانیم تصور کنیم و به تصویر بکشیم، در نهایت آن را با چشم ذهن خود می‌توانیم ببینیم و جز خودمان کس دیگری توانایی دیدن آن را ندارد. بنابراین جهان‌ذهنی انسان می‌تواند یک خالق باشد و خالق یعنی؛ خلق کننده و به این وسیله می‌توانیم ساختار تفکرمان را از قوه به فعل در بیاوریم.
برای این‌کار یک شرایطی لازم است که اگر این شرایط مهیا نباشد نمی‌توان آن را عملی کرد؛ بنابراین اولین گام این است که باید از حالت اضطراب، ترس، ناامیدی و همچنین از تمامی افکار منفی که مانع رشد و پیشرفت ما می‌شوند، خارج شویم تا بتوان این تفکرات و ساختارها را عملی کرد. اما نه هر خواسته‌ای را، بلکه فقط خواسته‌های منطقی را می‌شود عملی کرد که در این صورت باید این سه اصل رعایت شود. ۱- گفتار سالم ۲- رفتار سالم ۳- کردار سالم. باید روح خودمان را با افکار مثبت، اندیشه‌های درست و با حرکت کردن در مسیر ارزش‌ها و اطاعت از فرامین الهی پالایش کنیم.
اگر شما یک ظرف آبی را تصور کنید که تبدیل به لجن و پر از آلودگی شده باشد هرچقدر هم با آن آب صحبت کنید و یا به در‌گاه خداوند دعا کنید و حتی کتاب آسمانی را هم بیاورید، آن آب پاک و زلال نمی‌شود؛ زیرا تنها راه پاکی و زلالی آن آب این است که باید با راهکار‌های مناسبی پالایش و تصفیه شود تا بتوانید یک آب تمیز و قابل استفاده‌ای را داشته باشید که البته این قضیه در مورد روح و نفس انسان هم به‌همین شکل است. بنابراین برای عملی کردن خواسته‌ها بایستی قبل از هر چیزی روح انسان پالایش و تصفیه شود.
در قسمتی از وادی پنجم از قناعت نیز صحبت شده‌است. تا قبل از این وادی ما فکر می‌کردیم قناعت یعنی صرفه‌جویی، اما الان متوجه می‌شویم قناعت یعنی؛ از کمترین امکانات بیشترین بهره‌ها را ببریم. مثل یک درخت میوه‌ای که فقط با مقداری آب، کود و مراقبت بهترین و خوشمزه‌ترین میوه‌ها را به ما می‌دهد. همچنین می‌توانیم علاوه بر میوه‌های آن از تمامی اجزای دیگر آن هم استفاده کنیم؛ بنابراین قناعت در تمامی سطوح زندگی می‌تواند نقش بسیار مهم و به‌سزایی داشته باشد.
یکی دیگر از مسائل‌های مهم زندگی ما صبر است. اگر ما با دقت به طبیعت نگاه کنیم، می‌بینیم که طبیعت هم نیاز به گذشت زمان و صبر دارد. (صبر عبارت است‌از: پشت‌سر گذاشتن و یا تحمل زمان با تلاش و کوشش برای رسیدن به هدف و یا خواسته) بر فرض مثال: اگر بذری را در نظر بگیریم، این بذر بعد از کاشته شدن در زیرخاک به یک‌سری مراقبت‌ها و همچنین مواد غذایی و در نهایت به مدت زمان لازم نیاز دارد تا طی یک فرایندی به مرحله رشد و سپس برداشت برسد. پس در این‌جا اگر صبری در کار نباشد و برای رشد و برداشت آن عجول باشیم قطعا به نتیجه مطلوبی نخواهیم رسید.
در آخر اگر بخواهم نتیجه‌ای از این وادی بگیرم بایستی بگویم؛ ما انسان‌ها باید همیشه به آن چیزی که داریم راضی و قانع باشیم چون در غیر این‌صورت هیچ‌وقت ذهن آرام و زندگی خوبی نخواهیم داشت. اگر خودمان را با شرایط زندگی سازگار نکنیم، همین شرایط را هم خداوند از ما سلب می‌کند. برای همین است که می‌گویند: هميشه باید شاکر و راضی بود؛ چون خیلی‌ها هستند که آرزو دارند به‌خاطر وضعیت بدتری که دارند، الان جای شما می‌بودند و ما باید راضی باشیم به‌رضای خدا که قطعا خداوند هم شرایط بهتری را برای ما رقم خواهد زد. باید برای رسیدن به اهدافان سعی و تلاش کنیم و تحت هیچ شرایطی نباید ناامید باشیم و تسلیم شویم؛ حتی اگر در زندگی خود با مشکلی روبه‌رو شدیم باید آن را بپذیریم و با آرامش، تفکر صحیح و صبورانه راه‌حل مناسبی را برای برطرف کردن آن پیدا کنیم.
رابط خبری: همسفر خدیجه رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون هفتم)
عکس: همسفر اعظم، مرزبان خبری
ویراستار: همسفر عفت رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون هفتم)
ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر ندا (لژیون پنجم)
همسفران نمایندگی وحید
- تعداد بازدید از این مطلب :
228