جهان ما یعنی جهان فیزیکی و حیات ما

جلسه هفتم از دوره پنجم کارگاه‌های آموزشی مجازی همسفران کنگره ۶۰ نمایندگی جهان‌بین، با استادی راهنمای تازه‌واردین همسفر حکیمه با دستور جلسه «وادی پنجم و تاثیر آن روی من (در جهان ما تفكر؛ قدرت مطلق حل نيست، بلکه  توام با رفتن و رسيدن، آن را كامل می‌نمايد).» در روز شنبه ۲۳ تیرماه ۱۴۰۳ برگزار شد.

خلاصه سخنان استاد: 

در جهان ما تفکر؛ قدرت مطلق حل نیست، بلکه توأم با رفتن و رسیدن، آن را کامل می‌نماید. در وادی پنجم می‌آموزیم؛ جهان ما یعنی جهان فیزیکی و حیات ما، فکر کردن به طور مطلق، مسائل زندگی ما را حل نمی‌کند. ما از وادی اول تا چهارم بر روی تفکرمان کار کردیم، وادی پنجم به ما می‌گوید: آیا می‌توانیم آن چیزهایی را که می‌دانیم از قوه به فعل در‌آوریم؟! دانستن موقعی ارزشمند است که آن‌ها را به کار بگیریم اگر نتوانیم استفاده کنیم هیچ ارزشی ندارد.

ما در سه جهان در حال زندگی کردن هستیم؛ اول جهان خاکی، جهانی که در حال حاضر کاملاً محسوس و به صورت خودآگاه در حال زیستن در آن هستیم. دوم، جهان خواب که ظاهراً به صورت ناخودآگاه در آن زندگی می‌کنیم. سوم، جهان ذهنی که مقدمه برنامه‌ریزی و یا مقدمه تمرین برای چگونه زیستن در جهان خاکی و سایر جهان‌ها می‌باشد. در وادی پنجم از جهان ذهنی باید قدم به جهان عملیاتی و عملی بگذاریم؛ یعنی هر نقشه‌ای که در ذهن داریم باید در جهان بیرونی و خاکی به کار بگیریم ما در این وادی تمرین می‌کنیم ساختارهای تفکرات خود را از قوه به فعل درآوریم و به آن دسته از افکارمان که منطقی هستند اجازه دهیم تا وارد مرحله عملیاتی و اجرایی گردند تا ساختارهای جدید به وجود آوریم. برای به اجرا درآوردن ساختارهای فکری باید از ترس، اضطراب، ناامیدی، عدم اعتماد‌به‌نفس و سایر نکات منفی خارج شویم، باید تزکیه و پالایش را آرام آرام در درونمان به وجود آوریم و پاکسازی و سازندگی را از خود آغاز کنیم و برای اصلاح رفتار و کردار، باید سه مولفه را انجام دهیم؛ پندار سالم، گفتار سالم و کردار سالم را در نظر داشته باشیم.

برای تزکیه و پالایش باید چند پله را طی کنیم. اول، برگشت از ضد ارزش‌هاست؛ یعنی همان بیرون آمدن از عمق تاریکی‌ها و راهی که به اشتباه رفته‌ایم را برگردیم‌‌. دروغ گفتن، رشوه گرفتن، پیمان شکنی، خوردن مشروبات الکلی، مصرف مواد‌مخدر که خرد جهانی هم آن‌ها را به رسمیت می‌شناسد. دوم، خودداری؛ وقتی کاری را می‌خواهیم انجام دهیم و نمی‌دانیم آن کار درست یا غلط است، عقل سلیم حکم می‌کند که آن کار را انجام ندهیم. سوم، قناعت؛ طبیعت که حکم مام ما را دارد و باید یاد بگیریم از ساده‌ترین چیزها بهترین‌ها را خلق کنیم و از کمترین  امکانات به‌صورت بهینه‌ استفاده کنیم. چهارم، صبر؛ صبر عبارت است از گذشتن یا طی کردن یا تحمل زمان، همراه با تلاش و کوشش برای رسیدن به اهداف تعیین شده، مانند زمانی که گندم می‌کاریم و زمانی را صبر می‌کنیم تا گندم رشد کند و به مرحله برداشت برسد. پنجم، تجسس، قضاوت و غیبت؛ هیچ ضد ارزشی انجام نمی‌گیرد مگر اینکه لباس تقوا به تنش کنیم، انسان نباید دیگران را قضاوت کند زیرا بعد از قضاوت کردن، غیبت کردن شروع می‌شود و هرکسی را قضاوت کنیم دیر یا زود ما هم در همان موقعیت قرار می‌گیریم. ششم، پس‌انداز؛ دانه دانه است غله در انبار. پس انداز، برای افرادی نیست که پول اضافی دارند بلکه برای افرادی است که پول اندکی دارند، قناعت باید به همراهش هم مادی و هم معنوی، پس انداز باشد.کار خیر نوعی پس انداز محسوب می‌شود. هفتم، توکل رضا و تسلیم؛ در تمام مراحل زندگی ما باید با قلب، زبان و عمل به آن‌چه از طرف خداوند به ما تقدیر می‌شود رضایت داشته باشیم.

ویراستاری و ارسال: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر نسرین (لژیون اول)
همسفران نمایندگی جهان‌بین شهرکرد