ایمان یعنی اعتقاد، اعتقاد به خداوند، خود، خانواده، مهر، محبت، راستی، صداقت و همه انسان‌ها است. خداوند نور خود را در وجود آدمی دمید و جزئی از او شد. حال اگر ایمان نداشته باشم چه می‌شود؟ توکل هم نیست، وقتی توکل نباشد ترس، تردید و شک جای آن را می‌گیرد. ایمان فقط دعا و عبادت نیست این یک قسمت آن است. ایمان همه صفات خداوندی است که هر فرد با ایمان باید داشته باشد. هر چند نسبت ما به صفات خداوند همچون قطره‌ای در وجودش است. فرد باایمان باید بتواند به دیگران انتقال دهد و نه فقط صفاتش را بلکه عصاره جانش را، مال وداراییش را و از تعلقاتش باید ببخشد.
فرد با ایمان هرچه ببخشد پربارتر می‌شود و باید هر آنچه را برای خود و عزیزانم می‌خواهم برای دیگران نیز بخواهم. چون سیستم الهی و هستی و خلقت این‌گونه است که دوست داشته باش تا دوست داشته شوی، ببخش تا بر تو ببخشند. این نیست که بگویم ندهم ولی بگیرم «تا نکاری برداشت نمی‌کنی» و این ایمان است. هر کسی که ایمان دارد در آسایش زندگی می‌کند چون می‌داند هر اتفاق و هر مشکلی پیش بیاید حکمتی در آن است و در مقابل این اتفاقات و مشکلات هر کاری که انجام دهیم نتیجه‌اش به خودمان برمی‌گردد؛ پس باید ایمانم را قویتر کنم تا زندگی بهتری برای خویش بسازم.
نویسنده : همسفر شیرین رهجوی راهنما کتی (لژیون نهم)
رایط خبری: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر کتی (لژیون نهم)
منبع: سی‌دی ایمان
ویراستاری و ارسال: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون ششم)
نمایندگی همسفران شمسش
- تعداد بازدید از این مطلب :
94