شیشه یا مت‌آمفتامین ماده‌ای است محرک و نه مخدر که اولین بار توسط یک دانشمند ژاپنی ساخته شد و سال‌ها در ارتش برای افزایش سطح هوشیاری سربازان و حتی خلبانان استفاده می‌شد. به تدریج پس از دهه ۵۰ میلادی مصرف دارویی مت در آمریکا شایع شد و با فراگیر شدن مصرف آن در اوایل قرن ۲1 تبدیل به یک فاجعه ملی شد. در ایران نیز علی‌رغم اینکه در دهه ۸۰ شیشه وارد ایران شده بود؛ اما با شایعه اینکه شیشه اعتیاد ندارد مصرف‌کنندگان زیادی به مصرف آن روی آوردند تا جایی که آقای مهندس دژاکام در سال ۱۳۸۶ در مصاحبه مطبوعاتی در مورد آن باعنوان "سونامی شیشه" هشدار دادند و زنگ خطر را برای مسئولین و خانواده‌ها به صدا درآوردند.
در این مقاله به‌طور مختصر به اثرات فیزیکی این ماده محرک و مخرب می‌پردازیم: مصرف شیشه حالت سرخوشی و سبک‌بالی در انسان ایجاد می‌کند و به شدت اعتیادآور است و پس از مصرف به سرعت وارد مغز می‌شود و باعث ترشح یک‌باره ناقل‌های عصبی نورپین، افرین، دوپامین و سروتونین می‌شود. مت‌آمفتامین بر مکانیسم‌های شیمیایی اعصاب مثل مکانیسم ضربان قلب، دمای بدن، فشار خون، اشتها، تمرکز، خلق‌وخو و هوشیاری اثر می‌گذارد و باعث افزایش فشار خون، قندخون، دمای بدن و گرفتگی رگ‌ها می‌شود.
با اینکه شیشه باعث آزادسازی مقدار زیادی دوپامین و ایجاد سرخوشی شدید و طولانی مدت می‌شود؛ اما به سرعت گیرنده‌های عصبی دوپامین را از بین می‌برد و تجربه دوباره سرخوشی را غیر ممکن می‌کند. مشهورترین اثر شیشه، تغییر خصوصیات ظاهری و فیزیکی فرد است. حالتی از بدبینی شدید نسبت به اطرافیان و حتی جسم خود فرد که می‌تواند در حالت توهم صدمات جبران‌ناپذیر و خطرناکی به خود و اطرافیانش وارد کند. شیشه باعث تنگی عروق می شود و خون نمی‌تواند به آسانی به تمام نقاط بدن گردش کند و بافت های کم خون دچار صدمه می‌شوند.
صورت پر از جوش می‌شود و زخم‌ها دیرتر ترمیم می‌شوند و پوست انعطاف و شادابی‌اش را از دست می‌دهد. از عوارض دیگر شیشه، جرم و پوسیدگی دندان‌ها است که آنها را سیاه و به سرعت پوسیده می‌کند. باور غلط که درمورد شیشه رایج است این است که سوداگران و فروشندگان آن این‌گونه تبلیغ می‌کنند که مصرف شیشه باعث مثبت شدن آزمایش اعتیاد نمی‌شود، در حالیکه با کیت‌های مخصوص متامفتامین دقیقاٌ نوع ماده مصرفی مشخص خواهد شد.
در تمام دنیا هنوز راه درمانی برای این ماده مخرب و خطرناک یافت نشده و گرفتاران آن در رنج و سختی به‌سر می‌برند تا آنجا که آقای مهندس دژاکام مصرف‌کنندگان آن را "مصرف کنندگان شاخ دار"(به جهت آسیبی که به خود و دیگران می زنند) نامیدند؛ اما خوشبختانه با تلاش‌های ایشان در کنگره ۶۰ از همان سال‌ها درمان شیشه با متد DST آغاز و به‌خوبی پروسه درمان طی شد و امروز شاهد رهایی صدها نفر از دام شیشه در این مکان هستیم. از نظر کنگره ۶۰ همه انواع مواد مخدر و محرک با روش DST وبا شربت OT قابل درمان هستند.
نویسنده: راهنما همسفر الهام (لژیون هشتم)
منبع:
ویراستاری و ارسال: همسفرمریم رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون ششم)
نمایندگی همسفران شمس
- تعداد بازدید از این مطلب :
117