قضاوت کردن الهی است

سومین جلسه از دوره سوم لژیون سردار نمایندگی بیرجند به استادی همسفر آرزو، نگهبانی همسفر مرضیه و دبیری همسفر مریم با دستور جلسه‌ی «قضاوت و جهالت» در روز سه‌شنبه تاریخ دوازدهم خرداد ماه ۱۴۰۳ رأس ساعت ۱۵ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

سلام آرزو هستم یک همسفر‌؛
دستور جلسه قضاوت و جهالت است، قضاوت و جهالت چرا در کنار هم‌دیگر آمده است؟ قضاوت از قاضی می‌آید، به معنی حکم کردن و جهالت به معنی ناآگاهی و ندانستن است. خواسته یا ناخواسته با ناآگاهی و جهالتی که داریم، یک سری قضاوت‌هایی را انجام می‌دهیم؛ که این قضاوت‌ها به ضرر ما است و باعث تخریب ما می‌شود و آرامش را از ما سلب می‌کند.
انسان‌ها از همان ابتدا خاصیت قاضی‌گونه داشته‌اند و این باعث شده است که ما بر سر دوراهی‌های قرار بگیریم که باید یک راه را قضاوت و انتخاب کنیم، اگر این راه براساس آگاهی و دانش ما باشد ممکن است راه درستی را انتخاب کنیم‌، ولی قضاوت کردن در مورد دیگران کار ما نیست و دخالت کردن در امور دیگران خودش جهالت است و کسی که در امور دیگران قضاوت می‌کند جاهل نامیده می‌شود. که اول جهالت در ما به وجود می‌آید و بعد نیروهایی که به وجود می‌آید؛ ترس، ناامیدی و منیت است.
قضاوت کردن الهی است و خواست خداوند است، تنها خداوند می‌تواند در مورد ما از روز ازل قضاوت کند و برای ما حکم تعیین کند، زیرا خداوند تنها یک قاضی عادل و آگاه به همه امور است.
آقای مهندس گفتند: قضاوت سه رکن اساسی دارد و باید به آن‌ها توجه کنیم؛ یکی جمع‌آوری اطلاعات، دوم پالایش اطلاعات و سوم نتیجه‌گیری و حکم کردن است. که این‌ها برعهده قاضی است و با توجه به آن علم، آگاهی و دانشی که کسب می‌کند، می‌تواند قضاوت کند ولی ممکن است بعضی وقت‌ها قاضی هم دچار اشتباهاتی شود، مثلاً به یک نفر حکم اعدام بدهد و حکم اجراء شود و آن فرد اعدام شود ولی یک نفر بعد از چندین سال پیدا شود و بگوید تقصیر آن فرد بوده در این صورت حکمی که داده شده قابل جبران نیست.
در کنگره ۶۰ یاد گرفتیم در مورد کسی قضاوت نکنیم و دوربین خود را فقط سمت خود بگیریم و عیب‌های خود را ببینیم و برای این‌که عیب‌ها را برطرف کنیم و تلاش کنیم با کسب آموزش و دانایی که می‌گیریم؛ دانایی خود را تبدیل به دانایی موثر کنیم تا از جهل و نادانی که در ابتدای  شروع کارگاه اعلام می‌کنیم که از جهل و نادانی با سکوت خود عبور کنیم؛ جهل و نادانی که دشمن ما است رها شویم و به آرامش و تعادل برسیم.
باید این را بدانیم؛ اگر کسی را قضاوت کنیم قطعاً آن فرد هم ما را قضاوت می‌کند، همان‌طور که در مورد دیگران حکم می‌کنیم و قضاوت می‌شویم که دیگری را قضاوت می‌کنیم. امیدوارم ما هم از مرتبه‌ای از دانایی برسیم که هیچ وقت کسی را برحسب ناآگاهی خود قضاوت نکنیم. ممنون که به صحبت‌های من توجه کردید.

تایپ و ویرایش: رابط خبری همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر عاطفه (لژیون سوم)

عکاس خبری: همسفر مهناز رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون دوم)

ویراستاری و ارسال: همسفر مریم مرزبان خبری

همسفران نمایندگی بیرجند