جلسه سیزدهم از دورهی بیست و یکم سری کارگاههای آموزشی عمومی کنگره۶۰ نمایندگی زنجان با استادی راهنما مسافر مهدی، نگهبانی مسافر محمد و دبیری موقت مسافر حسن؛ با دستور جلسهی قضاوت و جهالت در روز پنجشنبه ۱۴ تیر ۱۴۰۳ ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.
خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان مهدی هستم یک مسافر، خداوند را شاکر و سپاسگزارم که بار دیگر توفیق حاصل شد که در این جایگاه قرار بگیرم و خدمت نمایم، دستور جلسهی امروز قضاوت و جهالت است؛ جهالت ریشهی تمامی زشتیها و اعمال ضد ارزشی میباشد، در واقع قضاوت نیز زاییدهی جهالت و نادانی است و شخصی که جهالت داشته باشد، به خود اجازه میدهد که در کار دیگران دخالت کرده و راجع به آنان قضاوت نماید.
خداوند پس از خلق و آفرینش انسانها، به آنان اختیار داد و توانایی قضاوت را نیز در وجود آنان قرار داد؛ قضاوت بر دو نوع قضاوت صحیح و درست و قضاوت نادرست تقسیمبندی میشود.
اگر قضاوت بر مبنای علم، شناخت، آگاهی، عدالت و عمل سالم باشد، قضاوتی درست و صحیح خواهد بود، به عنوان مثال افرادی که در منصب قضاوت مشغول به کار هستند، با تحقیق و کسب اطلاعات صحیح و همکاری و کمک گرفتن از نیروهای دیگر از جمله پلیس نظر خود را میدهند و قضاوت انجام میدهند که بنا به شرایط شغلی آنان، این نوع قضاوت، قضاوتی صحیح و درست میباشد.
یک نوع دیگری از قضاوت داریم که قضاوتی نادرست و اشتباه است که انسانهای جاهل و نادان برای تخریب دیگران این کار را انجام میدهند؛ مطلب مهمی که بایستی انسان مد نظر قرار دهد این است که اگر دیگران را قضاوت کند، بالطبع در او ساختاری به وجود میآید که در مرحلهی اول باعث تخریب خود او میشود؛ کسانی که مبتلا به قضاوت هستند، قضاوت خود را به صورت تمسخر، تهمت، بدگویی و اشکال مختلف بروز داده و انرژی و نیروی خود را هدر میدهند که منجر به تخریب آنان میشود.
قضاوت برای افرادی که دانش و آگاهی کافی ندارند و دیگران را بر مبنای ظن و گمان خود قضاوت میکنند، بسیار کار مذموم و ناپسندی است؛ اگر انسان به آگاهی و دانایی کافی دست یابد، به این نتیجه میرسد که اعمال و زندگی دیگران به او مربوط نیست و بایستی نگاه خود را به اعمال و رفتار خویش معطوف سازد.
کسی که اعمال و رفتار خود را قضاوت میکند، فواید و نتایج مثبت زیادی از انجام قضاوت خود کسب میکند، اما کسی که رفتار و زندگی دیگران را قضاوت میکند، به جز دشمن تراشی و کینه و عداوت نتیجهی دیگری به دست نمیآورد؛ قضاوت راجع به دیگران به منزلهی این است که ما موشکی به سمت آنان شلیک کنیم که بالطبع آنان نیز در پاسخ، این کار ما را تلافی نموده و این کار به دشمنی، عداوت، کینه و تخریب منجر خواهد شد.
نکتهی مهمی که در این موضوع مطرح است، این است که اگر ما حال دیگران را خراب کنیم و به آنان صدمه زده و یا تخریب نماییم، قطعا نتیجهی آن را در زندگی خود خواهیم دید و خودمان قبل از آن شخص حالمان خراب خواهد شد و این کار به جز اتلاف انرژی و تخریب خود نتیجهی دیگری در بر نخواهد داشت؛ از اینکه به صحبتهای من توجه کردید از همهی شما عزیزان متشکرم.
![](/EditorFiles/Image/photo12419878469.jpg)
رهاییهای هفتهی دوم تیر ماه:
مسافر محمود از لژیون هفتم به راهنمایی راهنما مسافر سعید
خدمتگزاران سایت نمایندگی زنجان:
تایپ: مسافر شهرام از لژیون ششم
ویراستار: مسافر مهرداد از لژیون سوم
ارسال: مسافر مرتضی مرزبان خبری
- تعداد بازدید از این مطلب :
256