هشتمین جلسه از دوره پانزدهم سری کارگاههای آموزشی همسفران با دستور جلسه «تخریبهای شیشه و مخدرهای جدید و درمان آن با متد DST» با استادی راهنما همسفر فاطمه، در روز شنبه ۱۶ تیرماه آغاز به کار کرد.
![](/EditorFiles/Image/photo12403857150.jpg)
سخنان استاد:
من در مورد این دستور جلسه از کتاب چهارده مقاله و مقاله هفتم استفاده کردهام. نویسنده این کتاب، آقای مهندس حسین دژاکام میباشد. ایشان در این کتاب، مصرفکنندگان را به دو گروه تقسیم کردهاند: مصرف کنندگان شاخدار و مصرفکنندگان بیشاخ. مصرفکنندگان شاخدار یا زهردار کسانی هستند که آمفتامین و شیشه مصرف میکنند، نتیجه کار آنها همیشه به جنون و جنایت ختم میشود و به خود و اطرافیان آسیب وارد میکنند؛ اما مصرفکنندگان بیشاخ کسانی هستند که سایر مواد مخدر را مصرف میکنند، گوشهگیر هستند، به کسی ضربه نمیزنند، در دنیای تنهایی خود به سر میبرند و فقط به جسم خود آسیب وارد میکنند. در این قسمت از کتاب، آقای مهندس میفرمایند: «شدت مصرف مواد شیمیایی و آزمایشگاهی در سالهای گذشته از مواد مخدر سنتی، سبقت گرفته است؛ زیرا آنها بر این باورند که مواد سنتی مورفین ندارند و انرژیزا و بیدردسر هستند و به همین دلیل به این مواد اعتیاد پیدا کردهاند.» چندین سال پیش آقای مهندس فرمودند که سونامی شیشه در راه است و بایستی این مشکل را جدی بگیریم. مصرفکنندگان شیشه برای جامعه نیز خطرناک هستند؛ چون این افراد ناخودآگاه به اعمال جنونآمیز و وحشتناکی دست میزنند. کسانیکه مواد صنعتی مانند کراک و شیشه مصرف میکنند و گرفتار آن شدهاند، تخریب در آنها دهبرابر بیشتر از مصرفکنندگان مواد سنتی است. در اینجا میتوان گفت: «مواد صنعتی و آمفتامین هم اعتیادآور هستند.» اعتیاد به مواد مخدر، آمفتامین و مواد شیمیایی جدید به صورت تدریجی و محرک میباشد. مصرف کنندگان مواد صنعتی بر این باور هستند که این مواد، مخدر و اعتیادآور نیست؛ اما آقای مهندس میفرمایند: «نه مخدر است و نه محرک، بلکه مخرب میباشد.» همچنین میفرمایند: «همانطور که باروت، ماده منفجره است، این سوال پیش میآید که آیا بمب اتم هم یک ماده منفجره است؟ این به این معنا است که مواد صنعتی تخریب بسیار بالاتری دارد.» ما نه دیده و نه شنیدهایم که یک مصرفکننده تریاک و هروئین، دست به قتل زده باشد. مصرفکنندگان مخدرهای سنتی حتی از خودرویی که متعلق به راهنمایی و رانندگی باشد نیز وحشت دارند؛ اما مصرفکنندگان شیشه اینچنین نیستند، در واقع ما با یک دیوانه روبرو هستیم. اکنون میگوییم هر نوع اعتیادی درمان دارد و این یک روزنه امید است؛ اما این درمان طبق راه و مسیری است که کنگره در اختیار مصرفکنندگان قرار میدهد؛ اگر شخص مصرفکننده خواهان رهایی باشد، با روش استاندارد و متد DST میتواند به صورت قطعی به درمان برسد. متد DST شامل دو مرحله میباشد: در مرحله اول، راهنمای کنگره ۶۰ میزان و زمان مصرف دارو را برای شخص بیمار مشخص میکند؛ سپس شخص بیمار، دارو را به صورت منظم به مدت ۲۱ روز مصرف میکند. پس از گذشت این زمان، دارو با ضریب ۰/۸ محاسبه و داروی جدید با یک پنجم میزان مصرفی قبل داده میشود. این روش کاهشی، تدریجی و پلکانی داروی مصرفی در فاصله ۲۱ روز ادامه پیدا میکند تا جایی که مصرف دارو به صفر برسد. با آموزشهای کنگره ۶۰، مصرف منظم دارو و زمان مناسب، شخص مصرفکننده از بند اعتیاد رها میشود. این روش درمان برای تمام مصرفکنندگان مناسب میباشد. دارویی که برای درمان بیماران در نظر گرفته شده است اُپیوم تینکچر یا شربت تریاک است. تریاک بیش از ۲۵ نوع آلکالوئید مفید دارد. تاکنون دارویی مفیدتر و حتی خطرناکتر از تریاک یافت نشده است. مشابه این آلکالوئیدها در داخل بدن انسان نیز تولید میشود و با مواد شبهافیونی بدن هماهنگی زیادی دارد. میتوان گفت: «تریاک، مادر مواد مخدر و آلیاژی است که هنوز هیچ دارویی به قدرتمندی آن تولید نشده است.» زمانیکه فرد در مدت ۱۱ ماه تحت درمان قرار میگیرد، بدن او ترمیم میشود، کارخانه شبهافیونی بدن او به چرخه حیات باز میگردد و شروع به کار کردن میکند، در نتیجه شخص میتواند از یک تعادل و زندگی خوب بهرهمند گردد. البته تمام اینها بستگی به حضور منظم شخص در جلسات و درمان سه ضلع جسم، روان و جهان بینی دارد. شخصی که برای درمان به کنگره میآید، بهتر است همسفر خود را نیز به کنگره بیاورد تا او هم از آموزشهای این مکان بهرهمند شود و با هم، زبان مشترک داشته باشند؛ زیرا همسفر نیز از طریق بیسیم (بدون مصرف مواد) از تعادل خارج شده است و اگر مسافر و همسفر با هم همراه شوند بهتر به رهایی میرسند.
هماهنگی و تايپ: همسفر فیروزه رهجوی راهنما همسفر طاهره (لژیون دوم)
عکس: مرزبان خبری همسفر مریم
ویرایش نهایی: همسفر الناز رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون ششم)
ارسال: همسفر سارا رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون ششم)
- تعداد بازدید از این مطلب :
23