قضاوت کردن کار انسان‌های جاهل است

سلام دوستان لیلا هستم یک همسفر

قضاوت به معنای حکم دادن و جهالت به معنای ندانستن است، و از قضاوت‌هایی که بر اساس ندانستن است باید پرهیز کرد.

تفاوت بین انسان و حیوان این است که خداوند به انسان اختیاراتی داده است، عقل و شعور داده که با توجه به عقل و شعور بتواند قضاوت کند، اگر انسان قضاوتش بر اساس دانایی و آگاهی و معرفت نباشد نمی‌تواند درست قضاوت کند و جاهل است. انسان اول باید خودش را قضاوت کند حق قضاوت دیگران را ندارد، چون عقل و آگاهی فقط به اندازه قضاوت خودش را دارد یعنی ظرفیتش آنقدر بزرگ نیست که دیگران را قضاوت کند. قاضی‌ها هم با وجود آگاهی وکلا باز هم در آخر قضاوتشان دچار اشتباه می‌شوند، پس قضاوت غلط ابتدا آسیب بیشتر را به خودمان می‌زند. زمانی که ما کسی را قضاوت می‌کنیم باید منتظر قضاوت شدن هم باشیم‌. ما در کنگره آموختیم که دوربین را روی خودمان بگیریم و این فریب نفس است که باعث می‌شود انسان مدام دیگران را قضاوت کند و عیوب دیگران را ببینیم و عیوب خود را نبینیم.

ما هر قدر به سمت دانایی و معرفت حرکت کنیم قضاوت‌هایمان عادلانه تر است. در پناه حق تندرست باشيد.

سلام دوستان زهرا هستم یک همسفر

قضاوت به معنای داوری و جهالت به معنای ندانستن می‌باشد. من زهرا باید بیاموزم که در هر کاری که به من مربوط نیست دخالت نکنم و در مورد آن موضوع نظر ندهم،  زیرا رکن قضاوت، اشتباه من جهل و نادانی من می‌باشد.

قبل از اینکه من وارد کنگره‌۶۰ شوم در مورد همه چیز قضاوت می‌کردم و حتی رای و نظر خود را می‌گفتم و بدون اینکه بدانم چه فکری در مورد من می‌کنند به کار خود ادامه می‌دادم، اما با آموزش‌هایی که در کنگره۶۰ گرفتم فهمیدم که چقدر کارم ضدارزش و ضداخلاقی بود و چقدر به دیگران و خودم آسیب زدم. اکنون آموختم که با ندانستن که همان جهالت است نباید به خط قرمز‌های دیگران ورود کرد و در زندگی دیگران دخالت کنیم. اگر ما دوست نداریم که کسی در زندگی ما ورود کند و ما را قضاوت کند همانقدر هم به دیگران احترام بگذاریم و باعث آزار دیگران نشویم.

اگر طرف دعوا من را به عنوان قاضی انتخاب کردند من باید بدانم که اول باید حرف‌های دو طرف دعوا را بشنوم و یک طرفه قضاوت نکنم و با تفکر و آگاهی و تحقیق‌هایی که انجام دادم بعد بتوانم در مورد آن دعوا قضاوت کنم، اگر بدون فکر و تحقیق و بدون شنیدن حرف‌های دو طرف حرفی بزنم آن همان جهالت من می‌باشد که ضد ارزش است که  باعث می‌شود من قضاوت غلط انجام دهم.

ما باید در زندگی خود تمرکز کنیم  و در راه صراط مستقیم و ارزش‌ها حرکت کنیم و با تفکر و آگاهی دیگران را قضاوت نکنیم چون همین قضاوت اشتباه ریشه در جهالت ما انسان‌ها دارد.

سلام دوستان فرشته هستم همسفر

به نظر خودم این دستور جلسه یک دستور جلسه‌ای است که روی آن تفکرات زیادی می‌شود کرد، چون ما انسان‌ها در زندگی روزمره خود همیشه داریم قضاوت می‌کنیم، در مورد روز و شب، سرد بودن هوا یا گرم بودن هوا، لاغری و چاقی، زشت بودن زیبا بودن و...

همیشه دوربین‌های ما روی دیگران خوب خوب کار می‌کند یک بار از خودم سوال کردم که خود من چه هستم در چه جایگاهی هستم که قضاوت می‌کنم. به قول آقای مهندس قضاوت کردن و قضاوت درست و بجا را فقط یک نفر انجام می‌دهد آن هم قدرت مطلق فقط خداوند. اگر درست تفکر و اندیشه کنیم هیچ وقت در مورد کسی یا چیزی قضاوت نمی‌کنیم. قضاوت کردن برای انسان‌هایی که در جهل خودشان هستند اتفاق می‌افتد، کسانی که در نفس آماره یعنی امر کننده هستند چون هیچ اختیاری از خود ندارند فقط به آن‌ها امر می‌شود و آن‌ها انجام می‌دهند.

اگر هر کسی بداند در چه جایگاهی است هیچ وقت به خودش اجازه نمی‌دهد که در مورد کسی قصاوت کند. جهالت از روی جهل و نادانی اتفاق می‌افتد ما در کنگره آموزش می‌گیریم که با تفکر ساختارها آغاز می‌گردد بدون تفکر آنچه است رو به زوال می‌رود.

هر کسی در هر جایگاهی که هست عین عدالت خداوند است و آن قدرت مطلق است که به همه چیز رسیدگی می‌کند و رأی می‌دهد آن بهتر از همه کس می‌داند و می‌بیند.

خدا را شاکرم که در کنگره آموختم که برای هر چیزی تفکر کنم، قضاوت نکنم، در امور دیگران دخالت یا فضولی نکنم.

سلام دوستان وحیده هستم یک همسفر

بین قضاوت و جهالت یک رابطه کاملا مستقیمی وجود دارد، در میان عوام انسان‌ها هر آنچه را که می‌بینند یا می‌شنوند بلافاصله بدون کوچکترین تفکری بر کرسی قضاوت می‌نشینند و رای صادر می‌کنند و حکم می‌دهند، در صورتی انسانی که می‌خواهد بر کرسی قضاوت تکیه کند و رای صادر نماید می‌بایست انسانی متفکر و عاقلی باشد و با تکیه بر شواهد و مستندات و جستجو و تعقل  و علم و آگاهی کامل بر مسائل رای خود را صادر می‌کند.

همانطور که گفتیم بین قضاوت و جهالت رابطه مستقیمی وجود دارد یعنی هرچه‌قدر نادانی و جهالت انسانی بیشتر باشد بیشتر بر کرسی قضاوت دیگران می‌نشیند و حکم صادر می‌کند، البته قضاوت از نوع بی‌عدالتی، چنین انسانی مدام دوربین خود را روی دیگران می‌چرخاند تا چیزی برای قضاوت خود پیدا کند. در واقع همان تجسس در کار دیگران، که این کاری است ضد ارزشی و انسان را از صراط مستقیم دور می‌نماید، چرا که انسانی که دوربینش روی دیگران باشد از خود غفلت کرده و دیگر دوربینش روی خودش نیست و نمی‌تواند روی ضلع جهان‌بینی خود تمرکز کند و دائما برای یافتن نقاط ضعف دیگران سرگشته و حیران و سردرگم است که این سرگشتگی راه به بیقوله ها خواهد داشت و نتیجه آن سلب آرامش و آسایش از خویش خواهد بود. پس دست از قضاوت همدیگربرداریم.

به قول مولانا:

"نه تو آنی که همانی
نه من آنم که تو دانی "

رابط خبری: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون چهارم) و همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر فریبا (لژیون پنجم)
ویراستاری و ارسال: همسفر سارا رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون چهارم)
همسفران نمایندگی باغستان کرج