جلسه نهم از دوره نوزدهم کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰ ویژه مسافران و همسفران نمایندگی زاگرس، با استادی راهنمای محترم مسافر محمد، نگهبانی راهنمای محترم مسافر محسن و دبیری مسافر‌مصطفی، با دستور جلسه: قضاوت و جهالت روز پنج‌شنبه 14 تیر‌ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۶ آغاز به کارکرد.
خلاصه سخنان استاد:
خداوند را سپاسگزارم به خاطر اینکه امروز هم به من فرصت خدمت‌گزاری داد. خیلی خوشحالم که امروز در کنگره هستم و در جمع شما عزیزان آموزش و انرژی مثبت می‌گیرم. قضاوت یعنی تحلیل و اظهارنظر در مورد گفتار، کردار و حالات دیگران و همچنین پدیده‌هایی که پیرامون ما اتفاق می‌افتد. قضاوت تلاشی برای پی بردن به شخصیت افراد و ارزیابی شخصیت و در نهایت برچسب زدن به آن‌ها است. قضاوت نوعی عملکرد طبیعی مغز است و خواسته یا ناخواسته انجام می‌گیرد. مثلاً برای انتخاب نگهبان جلسات، ما بر اساس شناخت خصوصیات اخلاقی و رفتاری رأی می‌دهیم و این رأی دادن همان قضاوت کردن است.
هیچ انسانی نمی‌تواند ادعا کند که قضاوت نمی‌کند هرچقدر هم در مراتب بالای تزکیه نفس قرار گرفته باشد و اشکالی هم ندارد و گاهی برای بقاء و امنیت انسان لازم و ضروری هم هست. مشکل زمانی پیش می‌آید که ما بر اساس یک سری اطلاعات ناقص و غلط و شواهد و دلایل ناکافی و احساسات، قضاوت کرده و اظهارنظر قطعی می‌کنیم؛ یعنی ما یک جزئی از رفتار افراد را در نظر می‌گیریم و آن را به کل تعمیم می‌دهیم. اطلاعات غلط و سطحی و ناکافی که بر مبنای آن قضاوت می‌کنیم جهالت نام دارد.
نادانی و جهالت با هم فرق دارند. نادانی، ندانستن است، ولی جهالت یعنی ما با یک سری اطلاعات ناقص و غلط و شواهد نادرست در مورد مطلبی یا شخصی، اظهارنظر قطعی کرده و روی آن پافشاری می‌کنیم. کسانی که هوشمند‌تر و داناتر هستند به‌هرحال قبل از قضاوت و اظهارنظر یک مقدار درنگ و مکث می‌کنند. سعی می‌کنند مقداری تردید را تجربه کنند و اظهارنظر قطعی نکنند. ما نمی‌توانیم قضاوت نکنیم ولی می‌توانیم بر مبنای قضاوتمان رفتار نکنیم.
درباره پیامد‌های قضاوت باید بدانیم بعد از قضاوت دوری‌گزینی و انزوا هم می‌آید، نفرت، کینه، غیبت، تهمت، سوءظن، سرزنش کردن و ... هم می‌آید. این‌ها وجود انسان را می‌گیرد و آرامش درون را از بین می‌برد. وقتی این افکار منفی و ناسالم وجود انسان را فرا بگیرند تمام ذهن را درگیر می‌کنند که به آن‌ها زباله‌های ذهن هم گفته می‌شود. هر چه که زباله‌های ذهن مانند حس کینه و انتقام یا غیبت و توهین در ذهن بیشتر بمانند، متعفن‌تر و تخریب‌کننده‌تر می‌شوند.
سنگین‌ترین باری که انسان می‌تواند با خودش حمل کند همین افکار منفی ناسالم و زباله‌های ذهن هستند. این‌ها تاریکی هستند و وقتی وجود انسان را فرابگیرد، او را از درون ویران می‌کند و آرامش را از او می‌گیرد و هرچقدر انسان بیشتر در تاریکی‌های درون خودش به سر برد، بیشتر در ظاهر جسمانی‌اش پژمرده‌تر می‌شود.
تایپ گزارش: مسافر رضا لژیون 8
عکس: مسافر اصغر مرزبان خبری
بارگزاری و ارسال: مسافر محمد لژیون 8
مسافران نمایندگی زاگرس
- تعداد بازدید از این مطلب :
210