قضاوت از کلمه قضا و حکم صادر کردن گرفته‌شده است خداوند خصوصیات خود را در ما دمیده و اختیار کامل به انسان‌ها داده است تا در مورد مسائل زندگی خود قضاوت کنیم و اگر بخواهیم از روی جهل، نادانی و ناآگاهی در مورد دیگران قضاوت کنیم می‌شود جهالت و یعنی اینکه علم و آگاهی ما پایین است و نادان و جاهل هستیم که در مورد دیگران قضاوت می‌کنیم.
در طول روز ما در حال قضاوت کردن خود هستیم و کارهای روزمره‌ای که انجام می‌دهیم را مورد قضاوت قرار می‌دهیم مثلاً این مانتو را بپوشم یا نپوشم، این غذا را بپزیم یا نه و همیشه بر سر این دوراهی که کاری را انجام دهیم یا نه قرار داریم.
قضاوت امری است که خداوند برای هدایت انسان در زندگی قرار داده است و هیچ‌وقت نباید دیگران را مورد قضاوت قرار دهیم چون مورد قضاوت قرار می‌گیریم و وقتی در زندگی به مشکل برمی‌خوریم باید به فکر و عقل خود رجوع کنیم ولی اگر جاهل و نادان باشیم همیشه فکر و تمرکز خود را صرف زندگی دیگران می‌کنیم که فلانی شغلش چیست، چرا این‌قدر ثروتمند است، چرا این مدلی لباس می‌پوشد و این‌ها از نادانی و ناآگاهی سرچشمه می‌گیرد.
همیشه سعی کنیم زمانی که در زندگی اتفاقی می‌افتد یا یک حرف می‌شنویم هیچ‌وقت زود قضاوت و پیش‌داوری نکنیم بعضی وقت‌ها یک فردی را زود قضاوت می‌کنیم بعد احساس پشیمانی می‌کنیم و مجبور می‌شویم عذرخواهی کنیم جناب مهندس می‌فرمایند؛ کاری نکنید که همیشه درگیر عذرخواهی کردن باشید همیشه تفکر و اندیشه کنید و زود قضاوت نکنید و اگر می‌خواهید کسی را قضاوت کنید اول کفش طرف مقابل را بپوش و ببین خودت در این وضعیت و شرایط می‌توانی راه بروی.
اگر بخواهم شرایط زندگی خود را مثال بزنم که در خانه ما چه خبر است هیچ‌کس نمی‌داند من در چه شرایطی هستم پس چطور می‌توانم در مورد زندگی دیگران قضاوت کنم درصورتی‌که من در آن شرایط نیستم و از دل آن‌ها خبر ندارم پس قضاوت کردن خیلی موضوع پیچیده‌ای است و کار هرکسی نیست.
قاضی موقع حکم باوجود علم و آگاهی گاهی مرتکب اشتباه می‌شود و ممکن است حکم اشتباه صادر کند چه برسد به ما که در این زمینه هیچ نوع علم و آگاهی نداریم فقط خداوند توانایی قضاوت کردن را دارد و من همیشه سعی می‌کنم در مورد دیگران قضاوت نکنم، بدون تفکر عمل نکنم و زود عصبانی نشوم تا مورد قضاوت قرار نگیریم.
هر چه نادان‌تر و ناآگاه‌تر باشیم جهالت ما بیشتر است و ریشه جهالت منیت و ترس است و ریشه قضاوت تفکر نکردن است چون قضاوت کردن نیاز به فکر و استدلال ندارد و مثلاً در حال عبور از خیابان هستیم و بین چند نفر دعوا شده است و ما شروع به دخالت می‌کنیم و اصلاً نمی‌دانیم این وسط چه اتفاقی افتاده است و چه کسی مقصر است که ما آمدیم بین دعوا، این موضوع از روی ناآگاهی و نادانی است.
در کنگره ۶۰ کسانی که قضاوت می‌کنند یا در حال قضاوت کردن هستند یعنی آموزش‌ها را کامل یاد نگرفته‌اند باید سرمان در لاک خودمان باشد و به سفرمان ادامه دهیم و آموزش ببینیم و خدمت‌هایی که در کنگره به ما می‌دهند انجام دهیم و کاری به دیگران نداشته باشیم که فلانی امروز این لباس را پوشیده است یا چنین حرفی زده است و حواسمان فقط به خودمان باشد که کار خطایی انجام ندهیم و کاری به دیگران نداشته باشیم.
مسافرانی که در سفر اول و دوم هستند حواسشان به نوشتن سی‌دی‌ها، دارو و به سفرشان باشد و اصلاً کاری به دیگران نداشته باشند که فلانی با چه مصرفی وارد کنگره شده است و چه حالی دارد یا چه رفتاری می‌کند اگر در مورد دیگران قضاوت کنیم مطمئن باشیم حال خودمان از همه بدتر است و همیشه در حال استرس و نگرانی هستیم که مبادا حرفی که زده‌ایم و قضاوتی که کرده‌ایم ممکن است به خاطرش این اتفاق بیفتد و همیشه استرس، دل‌شوره و نگرانی داریم انشاالله که بتوانیم بدون قضاوت کردن سفر خوبی را در کنار هم داشته باشیم.
نگارش: همسفر مریم، راهنما همسفر فاطمه (لژیون پنجم)
ویرایش: همسفر نرجس، راهنما همسفر فاطمه (لژیون پنجم)
ثبت: همسفر رها (خدمتگزار سایت)
- تعداد بازدید از این مطلب :
6