انسان برای آموزش گرفتن و خدمت کردن به این دنیا امده است

نهمین جلسه از دوره هفدهم کارگاه‌های آموزشی  عمومی کنگره ۶۰،ویژه مسافران و همسفران با استادی راهنمای محترم مسافر شهرام و نگهبانی مسافر قاسم ودبیری مسافر علی با دستور جلسه (قضاوت و جهالت)روز پنج شنبه ۱۴تیرماه ۱۴۰۳ساعت ۱۷برگزار‌شد

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان شهرام هستم یک مسافر:

از دبیر و نگهبان جلسه و دوستانی که نوشتارها را قرائت نمودند تشکر می کنم از ایحنت محترم و راهنمای محترم اقای فلاحی و گروه مرزبانی که اجازه دادند که در این جایگاه قرار بگیرم و خدمت کنم وآمورش بگیرم سپاس گذارم.
انسان برای آموزش گرفتن و خدمت کردن به این دنیا امده است و با این آموزش‌ها بتوانیم در دو‌راهی‌های زندگی تصمیمات درست بگیریم. انسان برای این که به هدف و خواسته خود برسد همیشه سر دو‌راهی قرار می‌گیرد یکی راه تقوی و یکی راه فسق و فجور. شعبده بزرگ این جا انجام می‌گیرد که ما را به طرف فسق و فجور می‌برد که به ظاهر زیبا و فریبنده و لذت‌بخش است.

ولی راهی که مارا به هدف اصلی می‌رساند از طریق صراط مستقیم در ظاهر سخت و مشکل به نظر می‌رسد و این نیازمند یک قدرتی است به نام قدرت تشخیص، قدرت قیاس و قضاوت و این که ما بتوانیم راه درست و غلط را تشخیص بدهیم.انسان به واسطه اختیاری که دارد سر دو‌راهی، که کدام راه انتخاب کند، خداوند قدرت قضاوت را به انسان داد که این قضاوت کردن می‌تواند مخرب باشد هم می‌تواند سازنده باشد.

اگر کسی قدرت قضاوت را روی خود و مسائل روزمره خود عملی کند می‌تواند سازنده باشد ولی اگر قضاوت کردن درباره دیگران، دوست، همکار و خانواده باشد قطعا این باعث می‌شود من ذهن ناآرام و شلوغی داشته باشم و انرژی لازم برای رسیدن به هدف خود را نداشته باشم و این قدرت مخرب است. قضاوت کردن انرژی را از انسان می‌گیرد و بر علیه خود انسان به‌کار می‌گیرد. افرادی که دوربین خود را روی خود و مسائل خود به کار می‌برند و دیگران را قضاوت نمی‌کنند همیشه از یک سطح انرژی بالایی برخوردارند و حالشان خوب است.

حالا این انرژی را ما چگونه بدست می‌آوریم؟ ما به واسطه هاله تابان یا هاله انرژی که در اطراف انسان قرار دارد و انرژی‌ها را از طریق چاکراه‌ها  کسب می‌کند. این انرژی‌ها به واسطه این‌که در چه جهتی هست، مثبت یا منفی باعث حس مثبت یا منفی شده وانرژی تولید شده را دریافت می‌کند و انسان قضاوت می‌کند. انسان از روی جهل ونا‌آگاهی قضاوت می‌کند ولی انسانی که از دانایی برخوردار باشد دیگران را قضاوت نمی‌کند.

آقای مهندس همیشه در سخنان خود می‌فرمایند؛ برای رهایی خودمان از دست نیرومندترین دشمن خودمان که جهل و ناآگاهی خودمان است. جهالت، عدم هست و مثل تاریکی می‌ماند و از خودش ماهیت ندارد، زمانی که آگاهی بیاید جهالت می‌رود و زمانی که نور بیاید تاریکی می‌رود. در ادامه قضاوت نادرست باعث غیبت کردن، ظن بد، تهمت، ترس و حس‌های منفی که در جهان جهالت هست به وجود بیاید و  کسی که قضاوت می‌کند دارای منیت هست و مهم است که از چه زاویه‌ای به مسائل نگاه می‌کند. ما باید صبر کنیم ونسبت به درمان و کسب آموزش‌های خود تلاش کنیم تا در راه مستقیم قرار بگیریم.

نگارش متن:مسافر علی(لژیون هفتم)
عکاس:مسافر همایون(لژیون پنجم)
تنظیم وارسال:مسافر رمضان