"قضاوت و جهالت"
درجایی که به ما مربوط نیست، نباید قضاوت کرد و برابر است با جهالت. مهمترین نکته در جهانبینی برگرفته از ضربالمثل از هر دست بدهی از همان دست پس میگیری یا هرچه کنی به خود کنی گر همه نیک و بد کنی؛ یعنی آدمی هر کاری انجام بدهد به خودش برمیگردد. اگر خوبی کرد خوبی میبیند، اگر هم بدی کرد، متقابلاً بدی میبیند. اگر قضاوت کردیم در مورد ما قضاوت میشود. اگر تهمت زدیم یا غیبت کردیم، مطمئناً به خود ما برمیگردد. ما باید از زندگی لذت ببریم و این چند روز کوتاه دنیا را به بطالت نگذرانیم. دنبال حرف و قضاوت در مورد دیگران نباشیم؛ چون قضاوت کار دشواری است و بعد از آن پشیمانی به بار میآورد. پس کسانی که در مورد دیگران ندانسته قضاوت میکنند، انسانهای جاهلی هستند. ما فقط در مورد خودمان میتوانیم قضاوت کنیم نه دیگران.
قضاوت در مورد دیگران جز ناراحتی، رنج و پشیمانی منفعت دیگری ندارد و بسیار ناپسند است.کسانی چون قاضی دادگاه و دادستان و مأمورین آگاهی که در منصب قضاوت هستند، میتوانند قضاوت کنند؛ چون سوادش رادارند و شغلشان نیز هست. بهترین قضاوت گر، سیستم کائنات یا سیستم الهی است. او کاملاً عدالت را رعایت میکند، بدون اینکه به کسی ظلم شود یاحقی ضایع شود. حال اگر ما این سیستم الهی که عدالت در آن برقرار است را درک کنیم، قضاوت بیجا نمیکنیم و به دنبال نکتههای منفی نیستیم، نه به کسی ظلم میشود نه حقی ضایع میگردد. انشاءالله ازجمله افرادی باشیم که همیشه حسن نیت در مورد دیگران داشته باشیم.
همسفر لیلا لژیون سوم
ویراستاری، ثبت و ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر مرضیه (لژیون هشتم)
همسفران نمایندگی تخت جمشید شیراز
- تعداد بازدید از این مطلب :
38