انسان برای اینکه صلاحیت قضاوت کردن را داشته باشد به پیشنیازهایی مانند: صبر، تحمل، اعتمادبهنفس، خودشناسی و ایمان احتیاج دارد؛ اما برای جهالت هیچ پیشنیازی لازم نیست. اگر جهالت بهمعنی عدم و نیستی را با نادانی مترادف بدانیم؛ برای توصیف این موضوع، مثالی را بیان میکنیم که اگر نوری نباشد، تاریکی و ظلمت برقرار میشود و با ظهور نور، تاریکی خودبهخود محو میشود. منیت، ترس و ناامیدی باعث بهوجود آمدن جهالت میشوند و درنتیجه ناامنی به وجود میآید؛ بهعنوان مثال: خودخواهی و خرافات به وجود آورنده جهالت نیست؛ بلکه خود، میوه و زاییده جهالت هستند.
در رابطه با اعتیاد و مصرف موادمخدر نیز به همین صورت است؛ عدم داناییِ شخص باعث شده است که به اعتیاد روی آورد؛ اما در مقابل افرادی نیز هستند که با آموزش و دانایی نهتنها به رهایی رسیدهاند؛ بلکه خصلتهای ضدارزشی خود را هم کنار گذاشتهاند. زمانی که خداوند انسان را از خاک آفرید و به تمام ساکنین آسمان فرمان اطاعت داد با مخالفت آنها مواجه شد و فرمود: من میدانم آنچه را که شما نمیدانید. خداوند اختیار انسان را به خودش سپرد و با در اختیار گذاشتن علم و آگاهی، خودش را تعیین کننده سرنوشت خود قرار داد.
![](/EditorFiles/Image/IMG_20240704_001239_950.jpg)
خداوند همراه با اختیاری که به انسان داد، قدرت قضاوت درباره خودش را نیز به او اعطا کرد. به همین ترتیب انسان از بدو تولد خویش بر سر راه مثبت و منفی در حال قضاوت است. همراه با قضاوت انسان یک شعبده وجود دارد که اگر شخصی پا در گلستان میگذارد، سر از جهنم و دوزخ در میآورد و اگر پا در خارستان بگذارد به گلستان میرسد؛ بهعنوان مثال: شخصی که با زحمت و کار فراوان بعد از گذشت سالها موفق میشود و برای خود و بازماندگانش اموالی به جا میگذارد، در مقابل فردی که یک شبه با فروش موادمخدر به ثروت میرسد، تفاوت دارند؛ اما این ثروت نه تنها ماندگار نیست، بلکه تخریبهای بسیاری بههمراه دارد.
این نکته بسیار حائز اهمیت است تا زمانیکه ما در ارتباط با خودمان قضاوت کنیم و یا بر کرسی قضاوت نشسته باشیم، این قضاوت اشکالی ندارد؛ اما اگر در رابطه با افراد و مواردی که هیچ ارتباطی به ما ندارند قضاوت کنیم، بحث جهالت بیان میشود. گمان بد درباره کسی داشتن، قضاوت را به دنبال دارد و در ادامه، تجسس و سرزنش را به همراه خواهد داشت؛ بنابراین قضاوت در فطرت تمام انسانها وجود دارد؛ اما مشکل از زمانی آغاز میشود که ما در حوزههایی که هیچ ارتباطی با ما ندارد وارد قضاوت میشویم، تخریبهای بزرگی به وجود میآوریم و جهالت و در ادامه کبر، حسادت، حرص، جهل و منیت را در خود به وجود میآوریم. حضرت مسیح در اینباره فرمودهاند: ما خاری را در چشم دیگری میبینیم؛ اما بیل را در چشم خود نمیبینیم.
تایپ: همسفر میترا رهجوی راهنما همسفر ندا (لژیون سوم)
ویرایش و ویراستار: همسفر بیتا رهجوی راهنما همسفر ندا (لژیون سوم)
تصویرگر: راهنمای تازهواردین همسفر آرزو
ارسال: مرزبان خبری همسفر مرضیه
همسفران نمایندگی ملاصدرا (نیکآباد)
- تعداد بازدید از این مطلب :
95