بياييم به اعمال خودمان نظر بيفكنيم

نهمين جلسه از دوره چهارم کارگاه‌های آموزشی خصوصی لژيون سردار كنگره ٦٠ ویژهٔ همسفران نمايندگی شمس با استادی خانم نفيسه (دنور) نگهبانی خانم فاطمه (دنور) و دبیری همسفر زيبا با دستور جلسه «قضاوت و جهالت» در روز سه‌شنبه ١٢ تيرماه ١٤٠٣ رأس ساعت 15:00 در محل نمايندگی شمس آغاز به كار نمود.

سخنان استاد
با آيه‌ای از کلام‌الله صحبتم را شروع می‌کنم، هیچ‌کس از درون انسان‌ها و نیت آنها جز خداوند آگاه نيست وكسی هم جز خداوند نمی‌تواند در مورد آنها قضاوت و داوری كند. ما در كنگره حرمت‌ها را داريم كه می‌گوید راجع به ديگران سوءظن و گمان نبريم. ما اول می‌آییم و به ديگران سوءظن می‌بریم و آنها را سرزنش و در مورد آنها غيبت می‌کنیم و نهایتاً قضاوت و بعد حكم صادر می‌کنیم و تمام اين قضاوت‌ها برمی‌گردد به جهالت ما، حالا چون لژيون سردار هستيم اگر بخواهيم آن را به لژيون تعميم بدهيم به عنوان مثال در این فضای مقدس گاهی می گوييم كه چطور عضو لژيون سردار شده است؟ چطور اين مبلغ را پرداخت كرده؟ اين كه وضع مالی خوبی دارد چرا دنور و یا پهلوان نمی‌شود؟

ما بايد در درون خود تحول ايجاد كنيم برای اینکه بتوانيم پهلوان شویم حتی اگر تمكن مالی خوبی دارم بايد آن را از درونم پرورش داده باشم كه آن قدرت بخشش را داشته باشم. آيا من شجاعت و قدرت اين را دارم كه پولی را كه به دست من می‌رسد را تقديم كنم؟ يا ندارم؟ چون خيلی مواقع چيزهايی را می‌گوییم موقعيت آن برای ما پيش می‌آید كه به ما يك تلنگر زده می‌شود كه ببينيد داشتيم و استفاده نكرديم.

يكي از داستان‌هایی كه آقای مهندس تعريف می‌کردند: درباره فردی بود كه هميشه از ياران امام حسين گله داشت که چرا به ايشان كمك نكردند و آنها را شماتت می‌کرد و می‌گفت اگر من در آن دوران بودم اين كار را انجام می‌دادم و جانم را فدای اما حسین می‌کردم ولی وقتی خواب جنگ‌های اما حسین را می‌بیند حتی شهامت مقابله با آنها را نداشت و با ترس در مقابل نیزه‌ها كنار می‌رفت و وقتی اين فرد بيدار می‌شود می‌فهمد هنوز شجاعت و قدرتش را ندارد؛ پس چرا می‌آییم و برای ديگران تعيين تكليف می‌کنیم؟ پس مواقعی كه اين قضاوت ذهنی صورت می‌گیرد بايد اين كار را انجام بدهيم و قضاوت را متوقف كنيم تا ببينيم درونمان چه خبر است.

در سی‌دی آهن آقای مهندس هميشه اين سخن استادشان را تكرار می‌کند: كه بايد به درون خود نگاه كنيم بياييم به اعمال خودمان نظر بيفكنيم. من اگر به خودم شجاعت و جسارت اين را نمی‌دهم كه بيايم در مورد دوستانم اين قضاوت را بكنم بخصوص من بايد بدانم در محيطی مثل كنگره به تعبير استاد امين در اين مكان امن، كه مكان امن به‌جایی گفته می‌شود كه يكديگر را قضاوت نمی‌کنند.

پس از همین‌جا شروع كنم و صبر و تحمل را تمرین كنم. من بايد به‌جای اينكه دهانم را باز كنم ذهنم را به كار بگيرم ودر مورد خودم قضاوت كنم و وارد حريم ديگران نشوم. گاهی اوقات اگر من ديدی حس بدی نسبت به كسی دارم و یا می‌خواهم با خشم با رهجو برخورد كنم كمی صبر می‌کنم بعد از چند روز اگر حس من تغيير نكرد من در درونم مشكل دارم استاد امين می‌فرمایند: مشكل اصلی در پالايش و تزکیه زدودن تاريكی نيست بلكه نديدن تاريكی است. آن لحظه تاريكی، خودم را نمی‌بینم ولی خشم من از درون من است پس بايستی كنترلش كنم.

تهیه گزارش و تایپ: همسفر زیبا رهجوی راهنما همسفر کتی (لژیون نهم)
عکس: مرزبان خبری همسفر زهره
ویراستاری و ارسال: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون ششم)
نمایندگی همسفران شمس