پالایش با درد و خون دل خوردن همراه است

به نام قدرت مطلق الله

بنده پیر مغانم که ز جهلم برهاند

پیر ما هر چه کند عین عنایت باشد

شاکر خداوند و نگهبانان هستم که وصل‌هارا انجام می‌دهند. آری جهل و قضاوت همواره در طول تاریخ همراه بشر بوده است و آدمی هر چه جاهل‌تر باشد قضاوت‌های بیشتری می‌کند در مواردی که به او مربوط نیستند. انسانی که در صدد تزکیه و پالایش خویش نباشد جز این نخواهد بود. ما اگر می‌خواهیم رشد کنیم باید ابتدا حاضر باشیم بهای آن را بدهیم. قضاوت آسان‌ است اما قضاوت کردن خودمان چطور؟؟ افرادی که رشد کردند ابتدا خویش را بی‌رحمانه قضاوت کردند و به قول حضرت مولانا خویش را دیدیم و رسوایی خویش. باید خود را و اعمال خود را قضاوت کنیم نه دیگران را و نازپرورده نباشیم و در این راه قطعاً انسان نیاز به رب و مربی هم دارد.

کسب دانایی و علم و ایمان چنانچه می‌دانیم از روح است و مجرای آن مربیان ما هستند از این رو تزکیه و پالایش و دوری از ضد ارزشها را اهل سلوک و عرفان بدون داشتن راهنما تقریبا ناممکن یا سخت دانستند. اگر خواهان رشد هستیم؛ کارهایمان را برای دیگران انجام ندهیم، خودمان باشیم. سعی کنیم خلوت و جَلوتمان را بهم نزدیک کنیم. صور ظاهر و پنهانمان را بهم نزدیک کنیم. هرچه از جهل بکاهیم و به معرفت افزون کنیم کمتر دیگران را قضاوت خواهیم کرد. اما این کار ساده نیست چرا که شیطان هم وجود دارد و تزکیه و پالایش با درد و خون دل خوردن همراه است اما عاقبت شیرین دارد.

کمال سر محبت ببین نه نقص گناه

که هر که بی هنر افتد نظر به عیب کند

فکر می‌کنم برای این قضاوت را در مقابل جهالت گذاشتند که یکی از ضدارزشهایی هست که عمومیت بیشتری دارد یعنی از صبح تا شام انسان با آن درگیر است و نیروی انسان و فر ایزدی را در انسان زائل می‌کند. به نظر من چنین نیست که ما بتوانیم قضاوت نکنیم اما دروغ بگوییم یا حرمت‌های کنگره را رعایت نکنیم، همه چیز باهم است تزکیه در انسان به صورت کلی باید انجام شود تا رشد و تعالی واقعی صورت گیرد بنابراین تنها راه افزایش دانایی است و افزایش دانایی هم طرق زیادی ندارد.

مطالعه خوب است اما اجرایی کردن کارهای درست مهم تر است و منیت خود یکی از دلایل قضاوت کردن دیگران و بسیاری ازضد ارزشهای دیگر است زیرا باعث می‌شود که شخص، آموزش پذیر هم نباشد؛ خود را کسی پنداشتن همان گناه ابلیس است که گفت: انا خیر منه، من بهتر ازین آدم هستم؛ آری ابلیس جز این گناهی نداشت؛ که من بهتر از ادم هستم، در یکی ازسوره های قرآن سوره نمل وقتی حضرت سلیمان می‌گوید چه کسی تخت ملکه سبا را می آورد؟ شخصی می‌گوید من می‌آورم در مدتی که شما از جای خود بلند شوید اما حضرت سلیمان اذن به او نمی‌دهد زیرا آن شخص قدرت را از خود دیده و تکبر ورزیده و خداوند این شخص را عفریت خطاب کرده است. 

درکل منیت داشتن بسیاری از ضد ارزشها را با خود می‌آورد از جمله قضاوت کردن را زیرا ما جایگاه خود را بالاتر می‌دانیم قضاوت می‌کنیم دیگران را حکم صادر می‌کنیم و گاهی هم درصدد اجرای حکم بر‌ می‌آییم. امیدوارم زیر علَم کنگره همه آموزش بگیریم و به دنبال اثبات چیزی از خود برای کسی نباشیم خودمان باشیم و سرمان به کار خودمان باشد اگر خواهان رشد هستیم.

نوشته: مسافر رامین ل4

تایپ و ویراستاری: مسافر اصغر ل۴

تنظیم و ارسال: مسافر ابراهیم ل۴