خداوند این امر قضاوت را از بدو تولد در وجود انسان نهاد تا بتواتند در مسیر تکامل و تعادل خودش به کار بگیرد

جلسۀ پانزدهم از دورۀ پنجم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره 60 ویژه مسافران نمایندگی پرند، با استادی‌ مسافر مجید، نگهبانی مسافرناصر و دبیری مسافر سلمان با دستورجلسه‌ " قضاوت و جهالت " در روز چهارشنبه تاریخ 13 تیر 1402 رأس ساعت 17:00آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان مجید هستم مسافر، از ایجنت محترم و لژیون مرزبانی تشکر می‌کنم که به بنده اجازه داده‌اند در این جایگاه قرار بگیرم و خدمت کنم و آموزش ببینم رد مورد دستور جلسه، جناب آقای مهندس این 2 قطب و 2نکته  را روبروی هم قرار داد تا مسافر و رهجو اگر قضاوتی قرار است انجام دهم در مورد دیگران و حتی در مورد خودم در مسیر منفی این از جهل و نادانی بنده است، خداوند این امر قضاوت را از بدو تولد در وجود انسان نهاد تا بتوتند در مسیر تکامل و تعادل خودش به کار بگیرد و بیرون از کنگره هیچ آموزش درستی در این مورد به من داده نشده بود و قبل از ورود به کنگره در هر مجلسی که می‌نشستم اگر قضاوت دیگران را نمی‌کردم شاید در مورد من قضاوت میشد که این ناآگاه است اسن دارای اطلات نیست و این نمی‌تواند قضاوت کند، نه اینکه بگویم الان دیگر قضاوت نمی‌کنم چون قضاوت کردن در وجود انسان است و به هیچ عنوان نمی‌شود قضاوت نکرد می‌شود مدیریتش کرد می‌شود کمش کرد، با آموزش‌هایی که بنده الان گرفتم متوجه شدم حتی خود را هم نمی‌توانم قضاوت کنم بخصوص در مورد سفر سیگار خودم را قضاوت کنم که من نمی‌توانم درست سفر کنم، این قضاوت باعث صدمه رساندن به خودم و سفرم می‌شود حالا چه برسد بخواهم راجب دیگران قضاوت کنم

چیزی که واقعا در موردش هیچ اطلاعاتی ندارم به عنوان مثال توجه کنم به شخصی که خودرو مدل بالایی دارد و او را قضاوت کنم که این ماشین را از کجا آورده، من نمی‌دانم آن فرد چقدر زحمتها کشیده تا توانسته آن ماشین را بخرد اصلا آن شخصی را که میبینم پشت فرمان نشسته راننده است و مالک نیست و هزاران هزار موضوع دیگر می‌تواند وجود داشته باشد و اگر همان خودرو را در اختیار بنده بگذارند که مدتی از آن استفاده کنم، در آن لحظه اگر مقداری تفکر کنم به این نتیجه میرسم که بنده اصلا توانایی این را ندارم که بتوانم از آن استفاده کنم و توتن مالی ندارم که ماشین را بیمه کنم، حالا این چه قضاوتی بود که من کردم و به این نمی‌اندیشم که اگر من قضاوت کنم سیستم خداوند و هستی به قدری هوشمند است که در اولین فرصت آن را به خودم برگشت خواهد داد، آیا اگر این قضاوت‌ها در مورد بنده بشود من خوشحال می‌شوم و تنها چیزی که در مورد این قضاوت‌ها آموزش گرفتم این بود که همیشه حالم خراب بود و هیچ وقت رنگ آسایش و آرامش را در زندگی‌ام ندیدم چون همیشه باعث خراب شدن حالم می‌شد، امیدوارم خداوند شعور این را به بنده بدهد تا پایبند باشم و این آموزشها را اجراء کنم و خداوند را شاکرم که در کنگره هستم و آموزش می‌گیرم و بواسطه این آموزش‌ها بتوانم از قضاوت‌هایم کم و در مسیر درست مدیریت و هدایت کنم و تنها راه برای قضاوت نکردن این است که مشغله‌ای ایجاد کنم که ذهن خودم را آزاد نگذارم تا هر زمان که خواست شروع به قضاوت کند و باعث شود آرامش را از من بگیرد، ممنون هستم که به صحبت‌های من گوش کردید.